Manoucher Avaznia

ستوه گرگ

غلام مرغ توفان

غلام مرغ توفانم که جوید سینۀ دریا

کجا استیزۀ موج و؛ کجا آرام ساحلها؟

پرستشگاه

قلب آن دشمن برای ما نسوخت

کار ما از ما گشاید؛ نازنین،

روشنترین پرتو

راه دوران که نمودی دوش تار و شوکران

ای شگفت، در بامدادم گشته شیرین انگبین

نگاهی دیگر

آنچه می جویی به کان این جهان

جمله را در سینه های ما نگر

ز رستاخیز

دگر باره بباید خلوتی کرد

ز رستاخیز کهنه صحبتی کرد

لب دوز

ای دل؛ از سرمای اسفند چون ژکی؟

می ندانی در ره است نوروز من؟

سفر بخیر

و امّا

نمک نشناسه خرده بورژوازی

مذبذب می شه وقت بی نیازی

دوستان و دشمنان

اندکی بعد از آن جنگ جهانی

که غربیها نمودند خونفشانی

زبان قلم

گرچه در صد راه شیری روی پنهان کرده ای،

در سیاه مردم چشمی هویدا بینمت.

از آزادی

از آزادی چه گویم یار دلبند؟

دهان تلخم من از این پارۀ قند

برون از پرده

آفتاب آمد ز مشرق؛ آینه، آن سو نگر

تا زلال روشنی بی گَرد رؤیا بینمت

دوای درد ما این نفته و بس

آقا؛ ما نفت داریم خانه آباد

جو و دام و برنجو می دیم بر باد

انتخابات

اگه رأی داده بودی توی گیلان

نماینده ت می آمد از سراوان