Manoucher Avaznia

عالم جاری

چهری این آه و فغانت از چه خاست؟

آن که رویی دیده است بی گفتگو است.

گاه کوچیدن

گاه کوچیدن رسید از گرد راه

ماندنی بیهوده کی دارد ثمر؟

عالمی هشیارتر

ای که از من با منی نزدیکتر

سینه ام بشکاف و این دل را ببر

جلوه های یک دل آرا

عجب آن حکایت آمد که شنید چهریِ ما

که:"نه هر گرانفروشی شنود ندای ما را".

خیال خام

صلاح کار چون جویی ز قلب رفته ی چهری؟

چون او دیوانه وش گردد پی حسن هویدایت.

بانگ

این چه بانگ است کز خود پنهان من

گاه و گه با من بگوید صد سخن؟

نماز صبح

چه کسی گفت که: "چهری بر خیز؛

پگه اکنون به سرخاب رخ افروخته است؛

گردون آفتابی

قفل ناسازگار

سوز قلم

چهری؛ اندر آتش آه تو می سوزد قلم

برف و بارانی به پایانی نیارد جوش ما؟

کام سربداران

از هویزه تا شلمچه تا به فکه تا به کوشک

از لب کارون و بهمنشیر به مهران یاد باد.

لبخند بخت

بخت لبخند زد و رایحه ی داد آمد

آسمان پاک شد و مرغ به فریاد آمد

زندگی ققنس

نگفتم ترا: "ققنس ما نمیرد" ؟

اگرچه ز دنیای دون گوشه گیرد

نوروز پاک

دوستان؛ خوش باده نوشید با دم نوروز پاک

چون رسد ایام شادیّ و شود خور تابناک

درس محبت