Manoucher Avaznia

بند رهایی

نگفتمت که گلا بیا به خانۀ ما؟

نگفتمت که بخوان خوش این ترانۀ ما؟

پاس سخن

من روشنی رخت ز روزن دیدم

روی چو مهت به هر نفس زن دیدم

از خانه به کوچه چون همی گام زدم

بس کشتۀ عشق تو به برزن دیدم

هوس بازی رندانه

نفسی باور این قصه ندارم

که همان کودک کِز کردۀ خارا سکنات دوشم

هدایای آزادی

الا ای مادران و کودکان شهر فلّوجه؛

فراز آیید بر خانه هاتان شاد و آبادان به استقبال آزادی؛

قانون

از دیوارهای کنگره دار سنگی اش،

قانون سری بلند کرد

و انداخت نگاه پر تبختری.

شمع روزگار

مرا با موی تو اسرار بوده است.

مرا با لعل تو گفتار بوه است.

Wrath of Mother Sea

Ire of Mother Sea on the shore and sea

Has broken the bonds one can ever see.

Rich of her bosoms that used to nosh all

Has become deathbed to kill and bury.

سبزینه سر دریا

خلایق؛ بر حذر از خشم این سبزینه سر دریا،

که شاید کرده پیمانی کَنَد بیخ بشر دریا.

گیاه مهر

"برای ناز چشمانت کتابی شعر خواهم گفت."

برای لحظه ای دیدارت ورد سحر خواهم گفت.

گله بیشمار

نه از این مِه گریزان گرهی به کار دارم

نه ز خوف این بیابان دل پر فگار دارم

جدل حکیم و عاشق

نه به بزم باده نوشان اثر از ثبات بینم.

نه به جمع خوش نوازان هنر حیات بینم.

خاوران بیدار

در افقها اکنون

قامت روز بلند استاده است.

سر گرانیّ صبا با ما نیست؛

قهر و ناز سحر خندان هم.

حسرت دیدار

خرّم آن روز که یادت گذرد بر یادم

یا که دام فتن دوست شود صیّادم.

جنگیِّ پُر توان

در کوچ بی گُسست این رود پر شتاب

جویی به هیئت انسان روانه است

میانۀ راه

من از تبار مهاجران غریبم

با عصایی در دست،

مرده ریگی بر دوش،