Other

مورچه ی آرژانتینی

همین که یکی دو روزی در حال و هوای این جزیره و میان مردم زندگی کنی و ... بی اختیار به یاد مورچه ی آرژانتینی "ایتالو کالوینو" می افتی. راوی داستان همراه همسر و فرزند خرد سالشان برای سکونت به شهری آمده اند که از پیش نمی شناخته اند. روز اول در آشپزخانه و بعد در ننوی بچه متوجه ی مورچه ها می شوند و کم کم در می یابند که مورچه ها در همه جای خانه حضوری پر رنگ دارند. راوی به خانه ی همسایه می رود تا برای دفع مورچه ها دوایی موقتی بگیرد. متوجه می شود که همسایه با وجود کار شبانه روزی و بکار بردن انواع و اقسام سم دفع مورچه از مایع و جامد و خوراکی های آلوده به انواع سم، به همین دلخوش است که در راهروها و اتاق ها و حیاط، میان انبوه مورچه ها مسیر باریکی برای رفت و آمد خود و همسرش داشته باشد!>>>

شنلی در مه

بچه که بودم در ذهنم کمترین تردیدی نداشتم که آن چیزی که آن وقت ها " چیز واقعی" می نامیدمش، بعدها وقتی بزرگ شدم، وقتی از دست مدرسه و رویا کُشی پر هیاهو آنجا نجات پیدا کردم، وقتی آرزوهایم را عملی کردم،‌(‌رفتن به دانشگاه، نقاش خوب شدن، عاشق شدن، شاعر شدن، سفر کردن...) خواهد آمد. امروز در سی و سه سالگی می بینم که " آن چیز واقعی" برای همیشه غیر قابل دسترس خواهد ماند. از خواب که پریدم حال عجیبی داشتم. چیزی بین رویا و واقعیت. تشخیص آنکه کدام یک واقعیت دارد سخت بود. در رویا همه جیز ساده است. یک عالمه کلمه به ذهنم هجوم می آورند که مثل شیطانک هایی رقصان در سرم می رقصند و می خواهند بیایند اینجا اما به محض اینکه پا در ثانیه می گذارم همگی مثل مهِ بلندیهای جاده کارپنتریا در سراشیبی آن طرف جاده و آفتاب محو می شوند.>>>

Killing Harriet

Fortunately, I had a brother in the U.S. who helped me get back on my feet again. He was living in the second floor of a house belonging to a lonely old lady by the name of Harriet Hass. She was in her eighties who had already begun to lose her mental faculty. Her house was in an affluent neighborhood and she was one of the oldest residences there. The house was on a half an acre lot that she had not maintained for many years due to her age. To keep my mind occupied; I get up very early every morning and worked all day cleaning up her property, repairing and maintaining whatever I could. Soon the garbage was all gone, trees were trimmed, and the grass began to grow again. >>>

Zinn in Jail

I first learned of Howard Zinn’s arrest by noticing his photo in Boston Globe’s front page, next to the headline: famed historian, activist jailed for punching a man -- and knowing Howard’s life-time credential as a non-violent civil rights leader, I was naturally curious, to say the least, actually down right skeptical, and then, when I read the news story and discovered that the “victim” was a "distinguished" member of right-wing Fox TV, I allowed my suspicion a couple of notches down yet sufficiently in gear to warrant a healthy doubt about the veracity of the story – that Zinn had “attacked” him after a heated, accidental, exchange over wars in the Middle East. >>>

سهم شیرینی ما

تلفن را که برداشتم بی مقدمه گفت؛ تمامی امروز یاد شیرینی ها بودم. از یک سوپر ایرانی همین نزدیکی ها از هر نوعش که داشت، خریدم. اگر الان کسی وارد دفتر بشود، از دیدن انواع شیرینی و آجیل روی میزم، چار شاخ می ماند! میدانی! هیچ کدامشان آن مزه را ندارند! گفتم زنگی بزنم بپرسم هیچ وقت با آن لذت و دلهره شرینی خورده ای؟ گفتم؛ آره! اما شیرینی هایی از نوعی دیگر! لذت های بزرگ، اغلب با دلهره و تشویش همراه اند. شاید همین باعث شیرینی شان می شود! مهمانخانه ی ما هم مثل هر خانه های پر جمعیت آن سال ها، منطقه ای ممنوعه بود با دری بسته و قفلی قدیمی. مادر نه تنها درِ اتاق، که درِ کمد، یا به لهجه ی اصفهانی ها "دولاب" داخل اتاق را هم قفل می کرد. آن دولاب، قبله ی آرزوهای ما بچه ها بود. جایی که آجیل و انواع شیرینی و گز و سئون در قل و زنجیر، بسته و زندانی بودند. ما بچه ها تنها سالی چند بار به وصال این لعبتکان می رسیدیم. یک روز که مادر به حمام رفته بود،...>>>

From Empire With Love

James Bond is arguably the mother of all ‎on-screen celebrations of white, European ‎masculinity. More than two billion people – ‎two fifths of the world's population – have ‎watched a 007 film. Only Tarzan or Indiana ‎Jones might rival his stature. For Your ‎Eyes Only: Ian Fleming And James Bond – the ‎exhibition currently running at London's ‎Imperial War Museum – sets out to outline ‎the relationship between the fictional ‎secret agent and the man who created him, ‎Ian Fleming.‎ Fleming (pictured) was born to a wealthy Scottish ‎banking family. He went to the elite school Eton and then the military training academy ‎Sandhurst. His father Valentine Fleming, an ‎aristocratic MP, was killed in 1917, ‎serving in the same unit as Winston ‎Churchill in World War I. Peter, Ian's ‎older brother, was handed the mantle of ‎family patriarch>>>

Making music, not war

On Saturday, June 28, when the fear of looming war against Iran was on the rise, here, in Prague, Iranian and Israeli musicians came together to perform in a warm and memorable concert in a prestigious and the oldest Czech world music festival, Respect, in a Woodstockesque flavor and atmosphere. Saeed Shanbehzadeh, a maestro of Ney-Anban (or as we call it in southern Iran: Ney-Anbooneh), after an hour of playing Bushehri ethnic music together with his 15 year old son Nagheeb, a very skilled drummer and percussionist, invited two Israeli percussionists participating in the festival to join them and let the people listen to an improvisation>>>

Yeh toop daram Khal-khali-yeh

Iranians in general are strong believers of the Conspiracy Theory. We thrive on political skepticism and for many years I had blamed that on the intellectuals, who pondered over taboo issues, read forbidden books and stirred suspicion. Much like the main character in My Uncle Napoleon, most of us blamed the British for our country’s problems and believed any misfortune befalling us was caused by outside powers. As I reflect on some old Persian nursery rhymes, hidden messages begins to surface, voices that have been there all along, except no one ever bothered to listen hard enough to hear them. Unlike the spider in Reverent Fulghum’s book, our rhymes fail to teach perseverance and one in particular seems to be aimed at taking away what little autonomy was left us>>>

Sanity vs Insanity

First and foremost let’s be clear on the fact that madness and insanity is a global problem and not limited to specific regions or cultures. However, in most places, the insane are almost always products of unfavorable environments, and never products of pre-planning and training. What we have today in the Middle East is a network which finance, plans and organizes development of insane humans for the sole purposes of engaging in terrorist acts against the general population. This process of “producing terrorists” requires a favorable social and cultural groundwork which has been provided by what has evolved as the post-Islam Arab cultures and religion>>>

مرا دریغا دریغ...

همین چند وقت پیش بود که فیلمی از خانه بامداد تهیه شده بود و وسایل و یادگارهای احمد شاملو را در آن فیلم دیدیم و آیدا از عشق برایمان حرف زد و من از دیروز که خبر حراج وسایل و چوب سیگار شاملو و پیراهن و لباس تنش را خوانده ام از شدت کلافگی و خشم مثل مار به خودم می پیچم. شما را نمی دانم ولی خواندن این خبر برایم دردناک تر از خواندن خبر شکستن سنگ قبر شاملو توسط اراذل و اوباش بود و باز دردناک تر از قطع کردن پایش. آدمیزاد از نزدیکانش بیشتر خنجر می خورد تا از دشمنانش، چون می داند که دشمنانش کی هستند؛ آدمیزاد از دشمنش توقعی ندارد اما از اطرافیان و نزدیکان توقعی اندکی شرف و انسانیت و مدارا دارد. >>>

Zohreh & Manoochehr (12)

Part 12>>>

Zohreh & Manoochehr (8)

Part 8>>>

Zohreh & Manoochehr (7)

Part 7>>>