Javad Yassari

Did you notice...

Mr Yassari, I don't know if you had time to look at the site today. The blog was already removed from the list of "most discussed" blogs. But JJ and Foaad did us a favor and they brought it back to the list, as I had begged for it. I said it wouldn't be easy to post poems and doing moshaereh like this, because we are always waiting for a reply to our post, and that we can only see it by the number of the comment.

These guys (JJ & Foaad) are really amazing. We should thank them for their generosity. I'm really grateful and very happy to be a member of this site, surrounded by the good friends like you, all the people of the Moshaereh blog. Thank to all of you.

سوری خانم بسیار عزیز

سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

بدست مرحمت یارم در امیدواران زد

چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست

برآمد خندهء خوش بر غرور کامگاران زد

نگارم دوش در مجلس بعزم رقص چون برخاست

گره بگشود از ابرو و بر دلهای یاران زد

من از رنگ صلاح آندم بخون دل بشستم دست

که چشم باده پیمایش صلا بر هوشیاران زد

این دال هم برای تشکر از بانو مورچهء فرنگی

برای اینکه روز تعطیلشان ما را به بزم شعر ایرانی دعوت کردند:

دل ما بدور رویت ز چمن فراغ دارد

که چو سرو پای بندست و چو لاله داغ دارد

سر ما فرو نیاید بکمان ابروی کس

که درون گوشه گیران ز جهان فراغ دارد

زبنفشه تاب دارم که ز زلف او زند دم

تو سیاه کم بها بین که چه در دماغ دارد

بچمن خرام و بنگر بر تخت گل که لاله

بندیم شاه ماند که بکف ایاغ دارد

شب ظلمت و بیابان بکجا توان رسیدن

مگر آنکه شمع رویت برهم چراغ دارد

من و شمع صبحگاهی سزد ار بهم بگرییم

که بسوختیم و از ما بت ما فراغ دارد

سزدم چو ابر بهمن که برین چمن بگریم

طرب آشیان بلبل بنگر که زاغ دارد

سر درس عشق دارد دل دردمند حافظ

که نه خاطر تماشا نه هوای باغ دارد

Thank you Mr Yassari, I'm still here, can't sleep!

دارم از زلف سیاهش گله چندان کـه مـپرس
که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس
کـس بـه امید وفا ترک دل و دین مـکـناد
کـه چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس

بـه یکی جرعه که آزار کسش در پی نیسـت
زحمـتی می‌کشـم از مردم نادان که مپرس
زاهد از ما به سلامت بـگذر کاین می لـعـل
دل و دین می‌برد از دست بدان سان که مپرس

گـفـت‌وگوهاسـت در این راه که جان بگدازد
هر کسی عربده‌ای این که مبین آن که مـپرس
پارسایی و سـلامـت هوسـم بود ولی
شیوه‌ای می‌کـند آن نرگس فتان که مـپرس

گـفـتـم از گوی فلـک صورت حالی پرسم
گفـت آن می‌کشم اندر خم چوگان که مپرس
گفتمـش زلـف بـه خون که شکستی گفتا
حافـظ این قصه دراز است به قرآن که مـپرس

با تشکر از دوستان بسیار عزیز برای کشیدن جور حقیر!

شعر این نون را تقدیم می کنم خدمت خانم سوری:

نه هرکه چهره برافروخت دلبری داند

نه هر که آینه سازد سکندری داند

نه هر که طرف کله کج نهاد و تند نشست

کلاه داری و آیین سروری داند

تو بندگی چو گدایان بشرط مزد مکن

که دوست خود روش بنده پروری داند

غلام همت آن رند عافیت سوزم

که در گداصفتی کیمیاگری داند

وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی

وگرنه هر که توبینی ستمگری داند

باختم دل دیوانه و ندانستم

که آدمی بچه شیوه پری داند

مدار نقطه بینش ز خال تست مرا

که قدر گوهر یکدانه جوهری داند

بقد و چهره هر انکس که شاه خوبان شد

جهان بگیرد اگر دادگستری داند

ز شعر دلکش حافظ کسی بود آگاه

که لطف طبع و سخن گفتن دری داند

شب بخیر سوری جان...

به امید فردای بهتر!

مورچهء فرنگی

sorry dear friends for my absence...

I fell on Azadeh Azad's recent blog accidentally and got shocked by all I had read there!!

I'm really upset. I come home late, tired but very passionate about one special blog that I love, a site that I'm used to visit since nine years now, and then....get so much ugly assumption and accusation that, make me only regret all the time that I'd passed here!

Hope Azadeh will clarify her point and her story, but really, dear friends, I am now really shacking when I am writing these lines for you.

I don't think I can continue this moshaereh tonight, sorry, please forgive me. Good night my dear friends. 

  شب خوش اقای

شب خوش اقای عوض نیا و مرسی برای مشاعره.

مورچهء فرنگی

مورچه عزیز

یا بباریدن چو میغ کوهها

پس دوان تا برکه و هامون شدن

خداحافظی می کنم

دوستان رفتید یا که هنوز هستید؟

مورچهء فرنگی

این هم دال

در اینه بنگر که صفا را نگری
در باغ ببین که غنچه ها را نگری
در خلقت خود به چشم اندیشه نگر
تا مرتبه ی صنع خدا را نگری

مورچهء فرنگی

مورچه عزیز

زندگی شور نو افکند و جهان غلغله گشت

تا که خوش پرتو خورشید زمان راد آمد

سوری جان؛

غروب دهکده آوخ چه غمگسار آمد

چنانکه که ماه زمستان نقره کار آمد

  دل تو به روش

دل تو به روش نیاورد از همون دقیقه فهمید
اولش فکر نمی کردم که دلم رو برده باشه
یا دلم گول چشای روشنش رو خورده باشه
اما نه گذشت و دیدم دل من دیوونه تر شد
به تو گفتم و دلت از قصه ی من با خبر شد
اولش گفتم یه حسه یا یه احترام ساده
اما بعد دیدم که عشقه آخه اندازش زیاده
تو بازم طاقت آوردی مث پونه ها تو پاییز

مورچهء فرنگی

مور گرامی؛

یا بود، نامه ی ارژنگ گشوده است به باغ

نیست تردید، دگر مانیِ استاد آمد

سوری جان« نو پرابلم»!

مورچهء فرنگی

اقای عوض نیا،

از زمین قلبم رو بر نداشت و رفت
دیدی آخرش من و دیوونه کرد
واسه رفتن همینو بهونه کرد
دیدی اون وعده هایی که رنگی بود
 تمومش فقط واسه قشنگی بود
 دیدی اون که دلم و بهش دادم
رفت و از چشمای نازش افتادم
دیدی اونی که می گفت مال منه
دم آخر نیومد سر بزنه

مورچهء فرنگی

baz man shloughesh kardam!!

Please now: first Manouchehr, then Moorche jan and then myself.

Is that okay with you?

Now we will wait for Manouchehr jan find a poem with Ghein for us..Thanks.

alef for Manouchehr, please now a "ghein" ...wow!!

اتشی در دلم کشیده چراغ
از بهاری به ره گرفته سراغ
چه کند بی بهار می میرد
با خزان خو نمی کند این باغ

مریم حیدرزاده

مث خوب بودن تو سختی واسه اثبات رفاقت
 توی خرداد گل یاسی توی آبان گل مریم
چه شکنجه ی قشنگی می کشی من و تو کم کم
چه تفاهمی تو عاقل دل من مات و دیوونه
درمونم دست چشاته اینم آخرین بهونه
دل تو یه وقتا سنگه یه روزم ممثل بلوری
 شبا گاهی قرص ماهی یه روزم یه تیکه نوری
حوصله که داشته باشی دو سه جکله می گی گاهی
 اما میلت که نباشه نمی دی حتی نگاهی
چون غروب خیلی قشنگه تو خود غروبی

مورچهء فرنگی

سوری جان؛

من به آن فرشته خویی که به روز و شب نمودی

دل و دین و هوش دادم؛ و نجستمی دوا را.

مورچه عزیز

سلام بر شما

تو میان دل چه دیدی که شدی چنین دل آرا؟

دل عالمی ببردی چه غریب و آشنا را.

hope they will put back this blog on the list of most discussed

It is almost impossible to do Moshaereh this way. Friends, to make it easier, get the blog on two different windows, one only to reply at the same post, to post new comment and the other window only to do refresh to see if someone replied or not....we will go this way until JJ or Foaad answer my request (I'd send them both an email)

in ham "T" and Need a Mim

تا روی به باغ بامداد آوردم
ای گمشده گل تو را به یاد آوردم
پوییدمت و نجستمت در صحرا
آن گاه گلی چو گردباد آوردم

سلام اقای عوض نیا،

ما ذره های پوچ
در گیر و دار هیچ
در روی کوره راه سیاهی که انتهاش
 گودال نیستی است
آخر چگ.نه تشنه به خون برادرانیم ؟
 از اوج بنگریم
انبوه کشتگان را
خیل گرسنگان را
 انباشته به کشتی بی لنگر زمین
سوی کدام ساحل تا کهکشان دور
 سوغات می بریم ؟
ایا رهایی بشریت را
 در چارسوی گیتی
 در کائنات یک دل امیدوار نیست ؟
ایا درخت خشک محبت را
یک برگ در سبز در همه شاخسار نیست ؟
دستی برآوریم
باشد کزین گذرگه اندوه بگذریم
 روزی که آدمی
خورشید دوستی را
 در قلب خویش یافت
راه رهایی از دل این شام تار هست
و آنجا که مهربانی لبخند میزند
 در یک جوانه نیز شکوفه بهار هست

مورچهء فرنگی

سوری جان؛ مشتاق دیدار بودیم

هرگز ناندازم به کار این مال مفت و گیج را

هرگز ندارم بر درم من اینچنین سگ دشمنی

مورچه عزیز

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

من درین کار دل خویش به دریا بزنم

Now, I need an "H" please (che ajab, Manouchehr aziz!!)

دلا دایم گدای کوی او باش
بـه حکـم آن که دولت جاودان به
جوانا سر مـتاب از پـند پیران
کـه رای پیر از بـخـت جوان بـه

سوری جان؛

یاد باد آزادهگان کو جان شیرین باختند

کوشش و ایثار و جهد جان نثاران یاد باد

سوری جان رو خط تلفن بودم. ببخشید که دیر شد.

یک گل بهار نیست
صد گل بهار نیست
 حتی هزار باغ پر از گل بهار نیست
 وقتی
پرنده ها همه خونین بال
 وقتی ترانه ها همه اشک آلود
وقتی ستاره ها همه خاموشند
وقتی که دستها با قلب خون چکان
 در چارسوی گیتی
هر جا به استغاثه بلند است
ایا کسی طلوع شقایق را
در دشت شب گرفته تواند دید

مورچهء فرنگی