Javad Yassari

Goodnight Ms. Souri!

Sweet dreams!  Thank you for everything and Shab Khosh!

Wow!!

I think now I must run, if not I can never leave!!

That poem of Vahshi Bafghi is also mine!! Mr Yassari, you stole it from me :-))

How come I never remember it before for posting here? I'm now mad at myself .

Bye guys!

Moorche aziz and Mr Yassari

Moorche jan, I read that lyric you posted last night, it is amazing. Really  deep and also melancholic, I loved it. I'm sure your late father knew the meaning of that song. Thank you so much my friend.

Now, I have to say good night, as I won't be of any use for the blog even if I stay more. Hopefully tomorrow night, I will be there for you.

Thanks for the beautiful poems. I will enjoy them all tomorrow morning, with my coffee!!

این هم از وحشی بافقی

و نمیدانید که در زندگیم چند بار این شعر را برای قلبم خوانده ام!

ما چون ز دری پای کشیدیم، کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشهء بامی که پریدیم، پریدیم

Yeah,

you're right Souri Jaan. Man yehoo yade Jigareh pareh pareh Zoolaykha oftaadam.

مورچهء فرنگی

Mr Yassari

That one was very nice, funny indeed!!

  در وصل هم ز

در وصل هم ز عشق تو اي گل در آتشم

عاشق نمي‌شوي که ببيني چه مي‌کشم

مورچهء فرنگی

این هم یک عاشقانهء دیگر از طالب آملی

نهاده ام به جگر داغ  عشق و می ترسم

جگر نماند و این داغ بر جگر ماند

دست شما درد نکند مورچه خانم!

فکر می کنم حالا شما باید دال بدهید!

  دستي نه که

دستي نه که با قضا در آويزم من

صبري نه که از عشق بپرهيزم من

اي آنکه تراست عار از ديدن من

پايي نه که از دست تو بگريزم من

مورچهء فرنگی

And we just passed our 1,200th comment!

Breaking records left and right!

و این نیز همانند شعر قبلی شما تبدیل به ضرب المثل شده.

هرچه کنی به خود کنی

گر همه نیک و بد کنی

مورچهء فرنگی

اختیار دارید سوری خانم!

ببینید این شعر چه زیباست!  شاعر طالب آملی است

دل عاشق به پیغامی بسازد

به یاد نامه یا نامی بسازد

مرا کیفیت چشم تو کافیست

ریاضت کش به بادامی بسازد

از کلیم کاشانی

مرهم به داغ غربت ما کی نهد وطن

گوهر ندیده ایم که دیگر به کان رسد

baz fzouli!

ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسـندی
آن چـه در مذهب ارباب طریقت نـبود
خیره آن دیده که آبش نبرد گریه عشق
تیره آن دل که در او شمع محبت نـبود

  ديشب به ياد

ديشب به ياد زلف تو در پرده‌هاي ساز

جان سوز بود شرح سيه روزگاريم

بس شکوه کردم از دل ناسازگار خود

جان سوز بود شرح سيه روزگاريم

مورچهء فرنگی

از فروغی بسطامی

مردان خدا پردهء پندار دریدند

یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند

هر دست که دادند از آن دست گرفتند

هر نکته که گفتند همان نکته شنیدند

مورچه خانم این هم یک ضرب المثل دیگر ایرانی که راهش را به شعر پیدا کرده ( از هر دست که بدهی از همان دست می گیری.).

  تا کي در

تا کي در انتظار گذاري به زاريم

باز آي بعد از اينهمه چشم انتظاريم

مورچهء فرنگی

سوری خانم قبول است!

نوبت بانو مورچه است که سین بدهند!

Souri jaan for you

سر برآريد حريفان که سبوئي بزنيم

خواب را رخت بپيچيم و به سوئي بزنيم

مورچهء فرنگی

عجب چکامهء زیبایی!

ایکاش می شد آن تصنیف را هم پیدا کنیم و لذت از این شعر را دو چندان کنیم!  خیلی زیباست خانم مورچه.  واقعا متشکرم از شما.

در ضمن در شعر آخر یک اشتباه دارم و آن کلمهء درد است که دال آن چاپ نشد و نتوانستم تصحیح کنم.  به خوبی خودتان ببخشید!

من یک نون دیگر میدهم که درست شویم.  این شعر از ازرقی هروی است که شاعر قرن پنجم است.  ببینید که هزار سال پیش چه سروده:

نه برکشیدهء جاه تو پست داند شد

نه اوفتادهء زخم تو برتواند خاست

تو مستجاب دعایی و هر که در ره تست

به اعتقاد شناسم که مستجاب دعاست

اگر به بی خردی حاسدی سخن گوید

خرد پژوه شناسد که پایهء تو کجاست

  از زندگانيم

از زندگانيم گله دارد جوانيم

شرمنده‌ي جواني از اين زندگانيم

مورچهء فرنگی

bebakhshid fzouli karadam, in alef amadeh boud!

ای همیشگی‌ ترین

اه،‌ای دورترین

سوختن کار من است

نگرانم منشین

راست میگفتی‌ تو

دیگر اکنون دیر است

دوری و دوستی

آخرین تدبیر از

راست میگفتی‌ تو

باید از عشق برید

از چنین پایانی

به سراغاز رسید

ای برایم همه کس

زیر آوار قفس

مانده‌ام من ز نفس

تو و خورشید بلند

من و شب‌های قفس

بعد از این با خود باش

یاد تو ما را بس

پیداش کردم

ما گذشتيم و گذشت آنچه تو با ما کردي
تو بمان و دگران واي به حال دگران
 رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند 
هر چه آفاق بجويند کران تا به کران
 ميروم تا که به صاحبنظري بازرسم
 محرم ما نبود ديده‌ي کوته نظران 
 دل چون آينه‌ي اهل صفا مي‌شکنند
 که ز خود بي‌خبرند اين ز خدا بيخبران
 دل من دار که در زلف شکن در شکنت 
يادگاريست ز سر حلقه‌ي شوريده سران 
  گل اين باغ بجز حسرت و داغم نفزود
  لاله رويا تو ببخشاي به خونين جگران
 ره بيداد گران بخت من آموخت ترا 
ورنه دانم تو کجا و ره بيداد گران
 سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن 
کاين بود عاقبت کار جهان گذران
 شهريارا غم آوارگي و دربدري    
شورها در دلم انگيخته چون نوسفران   
 از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
  رفتم از کوي تو ليکن عقب سرنگران

مورچهء فرنگی

ببخشید دیر کردم! تصنیف را پیدا نکردم!

از عطار نیشابوری

ندارد در ما درمان، دریغا

بماندم بی سرو سامان، دریغا

درین حیرت فلکها نیز دیریست

که می گردند سرگردان، دریغا

  اقای یساری

اقای یساری سر یک فرصت مناسب همش رو براتون تایپ میکنم.

مورچهء فرنگی

سوری جان شما بخواب ... که ما بیداریم.

We have time till the 24th, we'll make it.

  No worries.

مورچهء فرنگی

Ms. Souri

Thank you for coming back, even though you are really tired!  I think you are great for holding down the fort when I have disappeared on you!

Thank you, thank you, and goodnight to you dear Souri.

بانو مورچهء عزیز!

تصنیفی را که روی این شعر اجرا شده شنیده اید؟  یکی از زیبا ترین تصانیف ایرانی است!  لطفا  اگر می توانید باقی شعر را هم بنویسید.  خوب است بروم ببینم می توانم روی اینترنت این تصنیف را پیدا کنم یا نه!

doustan aziz, salam

I'm here but really sleeping and dar haal bi houshi.

Just came to see you and enjoy your beautiful contribution, but please forgive me I can't participate, I', really bi-housh!

Many thanks to "Iranian Reader" aziz for her sekhavat and generosity.

It feels so good to see that we are not alone. You are all, great.