Javad Yassari

یکی دیگر از یک شاعر متفاوت می گویم

و دوباره میروم سراغ حافظ عزیز!  این یکی از منوچهری دامغانی در صفت شمع است:

آنچه من در دل نهادم، بر سرت بینم همی

وانچه تو بر سرنهادی در دلم دارد وطن

اشک تو چون در که بگدازی و بر ریزی به زر

اشک من چون ریخته بر زر همی برگ سمن

رازدار من تویی، همواره یار من تویی

غمگسار من تویی، من زان تو، تو زان من

Mr Yassari

As you said, har che az doust rasad nikoust...but honestly, doing Moshaereh with Ferdowsi's poem...is not the same thing as Hafez.

I love Hafez, but also other poets have beautiful poem. Indeed, why getting out with Hafez?

تصحیح. بله متوجه شدم.

آن شعر درستش این است:

از فردوسی  (از داستان فرنگیس)

یکی را به چاه افکند بی گناه

یکی با کله برنشاند به گاه

سرانجام هردو به خاک اندرند

زاختر به چنگ مغاک اندرند

سوری خانم، پس لطفا میم اش را هم خودتان بدهید

تا سرراست بشویم!  میدانم امشب خیلی طول می دهم چون از حافظ بیرون آمده ام و مشاعره با شعر هرکس بجز حافظ برای من به کندی پیش می رود.  شما به خوبی خودتان ببخشید!

What was that eshtebah? you know if Ireplied to you, you can't

من آن ابرم که می ایم ز دریا
روانم در به در صحرا به صحرا
نشان کشتزار تشنه ای کو
که بارانم که بارانم سراپا

I give a ""d to myself (Maybe tekrari ??

در جاده آفتاب ره می پویم
در چشمه ماهتاب تن می شویم
فرزند شب و روزم و پرسان پرسان
ای اینده شهر تو را می جویم

هر چه از دوست میرسد نیکوست سوری خانم.

نمیدانم چرا نشد کامنت قبلی را عوض کنم چون اشتباه داشت.

از همان داستان فرنگیس فردوسی

درودی زمن سوی پیران رسان

بگویش که گیتی دگر شد بسان

به پیران نه زین گونه بودم امید

همی پند او باد بد من چو بید

مرا گفته بود او که: با صد هزار

زره دار و برگستوان و سوار

چو برگرددت روز، یار توام

به گاه چرا مرغزار توام

"D" and I need another "D" ...as always with Hafez!! He liked D

دفـتر دانـش ما جملـه بشویید بـه می
کـه فـلـک دیدم و در قـصد دل دانا بود
از بتان آن طلب ار حسن شـناسی ای دل
کاین کـسی گفت که در علم نـظر بینا بود

بسیار زیبا بود سوری خانم. ممنون.

از فردوسی  (از داستان فرنگیس)

یکی را به چاه افکند به گناه

یکی با کله برنشاند به گاه

سرانجام هردو به خاک اندرند

زاختر به چنگ مغاک اندرند

Very nice poem indeed, thanks...donbaleh hamoun sher ghbli

یا به شکر خنده های تو
گرد و غبار از دل تنگم زدودنی ست
در روزگار هر که ندزدید مفت باخت
من نیز می ربایم
اما چه ؟
بوسه بوسه از آن لب ربودنی ست
تنها تویی که بود و نمودت یگانه بود
غیر از تو هر که بود هر آنچه نمود نیست
بگشای در به روی من و عهد عشق بند
کاین عهد بستنی این در گشودنی ست
این شعر خواندنی
این شعر ماندنی

سلام بر بانو سوری مهربان

خسته نباشید!  حال که نامش را بردیم، بهتر است شعر بعدی را نیز از رودکی عزیز بگویم.  این رودکی عزیز بسیار هم شوخ طبع بوده و در شعر زیر می بینیم که گرچه خردمندانه نصیحت می کند، اما لحن او به طنز آغشته است:

ای آنکه غمگنی و سزاواری

واندر نهان سرشک همی باری

از بهر آن کجا نبرم نامش

ترسم رسدت انده و دشواری

رفت آنکه رفت، و آمد آنک آمد

بود آنچه بود، خیره چه غم داری؟

هموار کرد خواهی گیتی را؟

گیتی ست، کی پذیرد همواری؟

مستی مکن که نشنود او مستی

زاری مکن که نشنود او زاری

شو تا قیامت آید زاری کن،

کی رفته را به زاری باز آری؟

آزار بیش بینی زین گردون

گر تو به هر بهانه بیازاری

گویی گماشته ست بلایی او

بر هرکه تو بر او دل بگماری

ابری پدید نی و کسوفی نی

بگرفت ماه و گشت جهان تاری

فرمان کنی و یا نکنی، ترسم

برخویشتن ظفر ندهی باری...

اندر بلای سخت پدید ارند

فضل و بزرگمردی و سالاری

khob, pas khodam "alef" midam

این عشق ماندنی
این شعر بودنی
این لحظه های با تو نشستن
سرودنی ست
این لحظه های ناب
در لحظه های بی خودی و مستی
شعر بلند حافظ
تو شنودنی ست
این سر نه مست باده
این سر که مست مست دو چشم سیاه توست
اینک به خاک پای تو می سایم
کاین سر به خاک پای تو با شوق سودنی ست
تنها تو را ستودم
آنسان ستودمت که بدانند مردمان
محبوب من به سان خدایان ستودنی ست

Salam be aghay Yassari, please give a "alef"

هان چه حاصل از آشنایی ها
گر پس از آن بود جدایی ها
من و با تو چه مهربانی ها
تو و بامن چه بیوفایی ها
من و از عشق راز پوشیدن
تو و با عشوه خودنمایی ها
در دل سرد سنگ تو نگرفت
آتش این سخنسرایی ها

I liked your joke on Roudaki, so funny

Total stands at $580.00!

Dear Fellow Poetry Lovers:

It gives me great pleasure to thank you all, including new donor Mr. Hajminator, for your kind and persistent contributions on this blog.  You guys are all most generous with your time to participate in this precious Iranian pastime.

As of this moment, here is my breakdown of the donations:

Javad Yassari:  $135.00

Ms. Souri:         $100.00

Ms. IRANdokht: $100.00

Mr. Ali P.:          $ 70.00

Mr. Hajminator:  $70.00

Iranian Reader:  $50.00

Ms. Mehrnaz:      $30.00 (up from $20 pledged earlier)

Ms. Monda:         $25.00

Thank you all, thank you new donors Iranian Reader, Hajminator, and Ms. Mehrnaz, and I would appreciate your keeping an interest in this blog through participating in the mosha'ereh until Saturday, April 25, 2009. 

J.Y.

سلام و خسته نباشید خدمت سوری خانم و خانم مهرناز

یک شعر هزار سالهء دیگر از رودکی:

 من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه

تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه

چون جامه ها به وقت مصیبت سیه کنند

من موی از مصیبت پیری کنم سیاه

(هیچ میدانستید رودکی مویش را رنگ سیاه می کرده؟)

سوری جان سلام بروی ماهت عزیزم

می دونی اینجا ساعت چنده؟  سه و چهل و پنج دقیقه و من هنوز بیدارم و مثلا دازم کار می کنم! (هیس!(

چه شعر زیبایی!  این هم واو و شب (روز بخیر)

و این منم زنی تنها در آستانه فصلی سرد

در ابتداي درک هستي آلوده ي زمين 
و يأس ساده و غمناک اسمان 
و ناتواني اين دستهاي سيماني. 
زمان گذشت 
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
ساعت چهار بار نواخت 
امروز روز اول دي ماه است 
من راز فصلها را مي دانم 

و حرف لحظه ها را مي فهمم 

...................  

salam Mehrnaz jan, "D" for you , a beautiful one from Mosadegh

دیدم او را آه بعد از بیست سال
گفتم این خود اوست ؟ یا نه دیگری ست
چیزکی از او در او بود و نبود
گفتم این زن اوست ؟ یعنی آن پری ست ؟
هر دو تن دزدیده و حیران نگاه
سوی هم کردیم وحیرانتر شدیم
هر دو شاید با گذشت روزگار
در کف باد خزان پر پر شدیم
از فروشنده کتابی را خرید
بعد از آن آهنگ رفتن ساز کرد
خواست تا بیرون رود بی اعتنا
دست من در را برایش باز کرد
عمر من بود او که از پیشم گذشت
رفت و در انبوه مردم گم شد او
بازهم مضمون شعری تازه گشت
باز هم افسانه مردم شد او

سلام ابی جان لام برای شما، دال بدین

لب از ترشح می پاک کن برای خدا             که خاطرم بهزاران کنه موسوس شد

کرشمه تو شرابی بعاشقان پیمود           که علم بی خبر افتاد و عقل بی حس شد 

مونا جان "ت" برای گل روی شما

تا چند گرد کعبه بگردم به بوی دل؟

تا کی به سینه سنگ زنم ز آرزوی دل؟

افتد ز طواف کعبه و بتخانه در بدر

سرگشته‌ای که راه نیابد به کوی دل

ساحل ز جوش سینه‌ی دریاست بی خبر

با زاهدان خشک مکن گفتگوی دل

در هر شکست، فتح دگر هست عشق را

پر می‌شود ز سنگ ملامت سبوی دل

طفل بهانه‌جو جگر دایه می‌خورد

بیچاره آن کسی که شود چاره‌جوی دل

میخانه است کاسه‌ی سر فیل مست را

صائب ز خود شراب برآرد سبوی دل

صائب تبریزی 

Ebi aka Haaji

هاژمینیتور عزیز؛"ت"برای شما...

تو خود گفتی که مو ملاح مانم

به آب دیدگان کشتی برانم

همی ترسم که کشتی غرق وابو

درین دریای بی پایان بمانم

مو : من

Ebi aka Haaji

"T"

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت :‌ای دوست این پیراهن است افسار نیست
گفت مستی زان سبب افتان و خیزان میروی

گفت : جرم راه رفتن نیست ره هموار نیست
گفت: میباید تو را تا خانه قاضی برم
گفت: رو صبح‌ای قاضی نیمه شب بیدار نیست
گفت: نزدیک است والی را سرای آنجا شویم
گفت: والی از کجا در خانه خمار نیست
گفت: تا داروغه را گویم، در مسجد بخواب
گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست
گفت: دیناری بده پنهان و خود را وا رهان
گفت: کار شرع کار درهم و دینار نیست
گفت: از بهر غرامت جامه ات بیرون کنم
گفت: پوسیده است جز نقشی ز پود و تار نیست
گفت: اگه نیستی کز سر درافتادت کلاه
گفت: در سر عقل میباید بی‌کلاهی عار نیست
گفت: می بسیار خوردی زان چنین بی‌خود شدی
گفت:‌ای بیهوده گو حرف کم و بسیار نیست
گفت: باید حد زند هشیار مردم مست را
گفت: هشیاری بیار اینجا کسی هشیار نیست

//nasour.net/media/File/Homay-mast-o-mohtaseb...

...

ترك عشقم گركنم ترك ديدارت كنم

انفدرقلبت بيازارم تا كه بيمارت كنم

‫سلام بر عزیزان،

‫ایراندخت عزیز چون راز مرا فاش کردند، بنده هم یک ۷۰ دلار (یو−اس − نه از این جعلیهای نمیدونم کجا) ناقابل تقدیم فستیوال بسیار زیبای تدارک دیده ایرانیاداتکام کردم. گفتم زیبا چون از اینجا بویش میاید. از حاضرین در این فستیوال استدعا میشود که با قر و ساز و ناقاره دل غایبین را از عزا در آرند. والا (مثل والله خودمون ولی بقول فرانسویها) اینهم برگ سبز ما.

ره ميخانه و مسجد كدام است

كه هر دو بر من مسكين حرام است

نه در مسجد گرارندم كه رند است

نه در ميخانه كين خمار خام است

ميان مسجد و ميخانه راهي است

بجوئيد اي عزيزان كين كدام است

به ميخانه امامي مست خفته است

نمي‌دانم كه آن بت را چه نام است

مرا كعبه خرابات است امروز

حريفم قاضي و ساقي امام است

برو عطار كو خود مي‌شناسد

كه سرور كيست سرگردان كدام است

مرسی‌ مهرناز جان از حسن ختام

 این هم ر و من هم با اجازه مرخص میشم تا بعد

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

te-ta for now ;-)

تن من به ماه ماند که ز عشق میگدازد

دل من چو چنگ زهره که گسسته تار باشد

به گداز ماه منگر به گسستگی زهره

،
تو حلاوت غمش بین که یکی‌ هزار بادا!

ژاله جان و آقای یساری مرسی از اشعار بسیار زیبا. چقدر حیف

 که من باید بروم.  ژاله جان آخ آخ از آن میل بافتنی.  گم نکنی لازم می شه بعضی وقتها!

درین سرما و باران یار خوشتر    نگار اندر کنار و عشق در سر

نگار اندر کنار و چون نگاری    لطیف و خوب و چست و تازه و تر

درین سرما بکوی او گریزم       که مانندش نزاید کس ز مادر

درین برف آن لبان او ببوسم    که دل را تازه دارد برف و شکر

مرا طاقت نماند از دست رفتم   مر ا  بردند و آوردند دیگر

خیال او چو ناگه در دل آمد   دل از جان میرود الله اکبر

مرا در عالم معنی و صورت

جمال شمس تبریزیست رهبر 

دال می دهم از جامی

و چند ساعتی میروم پی امرار معاش!  با تشکر فراوان از بانوی ادیب و فرهیخته، ژاله خانم عزیز:

دل که لب تشنه به آب سخنست

پخته و خام، خراب سخنست

طبع ما خرم از اندیشهء اوست

خرم آنکس که سخن پیشهء اوست

بسیار زیبا، این هم م، د بین لطفا

میانت را و مویت را اگر صد ره بپیمایی

میانت کمتر از مویی و مویت تا میان باشد

به شمشیر از تو نتوانم که روی از دل بگردانم

واگر میلم کشی‌ در چشم، میلم همچنان باشد

میل اول مثل میل بافتنی است، آخ آخ!

متشکرم ژاله خانم.

از همان شاعر:

یا ز چشمت جفا بیاموزم

یا لبت را وفا بیاموزم

پرده بردار تا خلایق را

معنی والضحی بیاموزم

تو زمن شرم و من ز تو شوخی

یا بیاموز یا بیاموزم

بارها چرخ گفت می خواهم

که ز طبعش جفا بیاموزم

پردهء عالمی دریده شود

گر ازو یک نوا بیاموزم

نشوی هیچگونه دست آموز

چه کنم تا ترا بیاموزم

به کدامین دعات خواهم یافت

تا روم آن دعا بیاموزم

از خیالت وفا طلب کردم

گفت: کو از کجا بیاموزم؟

گفتم: آخر نیاییم در چشم؟

گفت: اول شنا بیاموزم

باشه، این هم د، ی بدین

در رخ عشق نگر، تا به صفت مرد شوی
پیش سردان منشین کز دمشان سرد شوی