The zenith or the shame of civilization?

کتاب های آرامش دوستدار

//www.aramesh-dustdar.com/index.php/article/7/

THANK YOU, divaneh

I thought I was smelling the same rate, yet again, but I wasn't quite sure with my Persian and it was  bothering me and noone bothered to explain it to me.

thank you so much

"Why do you want to be happy when you could just be normal?"

علی شریعتی زمان ما

این احمد صدری که چند بار افاضات مغلطه آمیز او در این سایت به نظر همگان رسیده و افرادی مانند او علی شریعتی های زمان ما هستند. اینها درد دین دارند و همین درد دین است که باعث انقباض فکری این خود بزرگ بینان شده. حال که بوی تعفن جسد پوسیده اسلام دنیا را برداشته اینها گلاب پاش دست گرفته اند و با تحریف واقعیت به فریب خوردگان دیگر دین که هنوز شجاعت آن را نداشته اند که به اشتباه آبا و اجدادی شان اعتراف کنند مسکن تقدیم می نمایند. این خود فریبان از زمان حال گسسته و انباشته از علم نبودۀ هزار سال پیش هستند. خوشبختانه زمان ما با سالهای پیش از انقلاب فرق دارد و مردم ما دیگر رهایی را در توسل به دین نمی جویند.

تا حال کتابی از دوستدار نخوانده ام اما حال در لیست خواندنی های آینده قرار می گیرد. به خصوص که این عالم نمایان با او مخالفت کرده اند و این خود شاهد بر آن است که حرف حق می زند و اندیشه هایش دین پناهان را به وحشت انداخته است.  

دوستدار دوستدار

سالهاست که از مشتریان نقد بی محابا هستم و به همین دلیل  دوستدار دوستدار. این بخش از مقاله اخیر او را به عینه میشود در نوشتجات و سخنرانیهای حضرات خواند و شنید.

 "در حدود پنجاه سال پیش نخبگان ما به ضعف نوزاده‌ی خود برای فلسفه پی‌می برند و این ضعف را تیمار می‌کنند. علت‌اش به نظر من این است که فلسفه قلمرویی‌ست ناامن و کنترل ناپذیر، به محض آنکه از درون بر پایه‌هایی سترگ استوار نباشد. هر کس هوس کرد می‌تواند به این قلمروی بی‌حصار دست اندازی نماید. کانت در آن زمان به این حساسیت مرزی و ضعف ناموجه اشاره کرده است، آن هم برای آلمان!

یک زررشو فکر میدونم میدونم چرا

چون تاریخ فلسفهٔ یعنی‌ تئوری سیاسی نیست، ولی‌ اظهار نظر سیاسی
کپیشدهٔ(کوبیده؟)بی‌ اصولل، بدون انکردرمانچهار چوبهٔ فکری قانونی (بجاش قارونی) فراوان استو زورگو زیاد. (یا باز خراب
کاری کردم، همرو عوضی‌ فهمیدم؟ من برم با قهوم مشورت بکنم...)

"Why do you want to be happy when you could just be normal?"

(ضمنا، هر وقت اصلا حرف اسلام می‌شه، تقصیر خودم نیست، مغزم نمیذاره
مطلب را بخونم. یک دفعه همه‌چیز تاریک می‌شه، از بس که سرو صداشون زیاده،
تو گوشمم نمیره که از اون‌یکی بره بیرون...برو دیرتی آنجلینا،

برو پی‌ کارت،زر زیاد میزانی‌...)

زمنن دوم،

کسی‌ هابرماس رو دیگه قبول نداره، از وقتی‌ که خله کاتولیک شده،
بیخودی اینا چشون؟ هر احمقی اسم خودشو میخواد به یکی‌ دیگه بچسبونه، اصلا
مسخرهست!

با تشکر از شما، سوال عمده را از متن رونویسی کردم:

از خود بايد پرسيد چرا واژه آزادی برای ما مفهوم نيست. چه شده که
نمی‌توانيم به حقوق ديگران احترام بگذاريم . چرا آزادی‌های ديگران و بويژه
آزادی بيان را برنمی‌تابيم . چرا تاب آن را نداريم که ديگران نظرات‌شان را
ابراز کنند و ما با آرامش و «سعه صدر» با آن موافقت يا مخالفت کنيم؟ پای ما
را چه بندی از درون بسته که نمی توانيم خود را از اعصار تاريک تاريخ
برهانيم و به عصر آدميان آزاد انديش و دموکرات پا بگذاريم؟

هنوز پس از سی و دو سال تجربه خونبارحکومت اسلامی چرا تفکر «ضرورت سانسور»
دست از سر گنجی‌ها بر نمی‌دارد و تفکر ضرورت وجود « قيم»، دست از سر شاخه
اصلاح‌طلبی برون و درون مرز. آيا رويکرد اين آقايان خود نوعی قدرت‌طلبی
اسلامی با لباس «مکلا» يی نيست؟ قدرت‌تراشی از گذر سرکوب و سانسور و خفقان و
هوچيگری؟! 

Never increase, beyond what is necessary, the number of entities required to explain anything.