Manoucher Avaznia

دوستان گرانمایه؛

در اینجا اشاره به داستان افتادن پرتوی از جلوه های الهی بر کوه طور است که آنرا به چنان لرزه ای می آورد که موسی از آن بر زمین می افتد و از هوش می رود. بیشتر اشاره به قلب آرام و حسابگر و ثابت قدم است که با اشارتی از جانب معشوق معنوی به لرزه می افتد. این داستان در قرآن و به تبع آن در مولوی و حافظ به عرفانی ترین وجه بیان شده است.  کوه طور را در انگلیسی مانت ساینا خوانند.  در حالی که طور را با "ت" تورات نمی نویسند از ارتباط ریشه ای دو واژه بی اطلاعم.

سپاس     

ebi jan

Vadeh sare kharman midi?

Manouchehr jan, bebakhshid to blog shaeraneh shoma, shlough kardim

souri khanoom

Hopefully for Tnxgiving,when you invite Ali & me to Potomac,I'll tell you the whole phonetic/etymological relation between these words.

Ebi aka Haaji

Oh, yes!

Now, I remember well. That was Moise mountain, where he was going to chat :) with God.

Thank you ebi jan, you are very kind.

My problem is that I don't use Farsi for googling.

Now, I remember, but the memory is so dusty now :)

You are very kind, ebi and Mehman jan.

Thanks a lot.

Now would someone tell me if there's a relation between this Tor of Sina, and the word "Synagogue" and/or the word Tora (Torate khodemoun) ?

What you think? Is there anything here to be read between these words?

Souri jaan

با اجازه شاعر عزیز:

آتش طور

بی طور

چراغ طور

نخل طور

Ebi aka Haaji

?

Mehman jan, thank you.

but I still don't know what it is and am very curious.

Is that in Egypt?

I couldn't find any info on the google. Would you help more please?

What is this and what is the relation with the poem?

طور سینا

 //www.sunna.info/souwar/img2755.htm

ب. مهمان

ازدواج کیکاوس و سودابه

Very nice Manouchehr jan

I really enjoyed. very beautiful

?What "tor" means

"طور من از لرزه هایت خوانده ام"

?You meant : tor = tarigheh

PS: I love that poem you said for BM very much

Manucher aziz

Sepaas for all the hope messages in your poems.

Ebi aka Haaji

ایراندخت عزیز؛

سپاس از مهربانی شما.

بهروز گرامی؛

یک نفس شوری چو مهمان آمدم

از دل حالی پریشان آمدم

از خیالاتی به حالاتی شدم

کز زبان حال خود نقشی زدم

خوانده بودم نامه ی هاماوران

داستان ماجراهای گران

نام بهروزی و مهمان دیدمی

از دل بیدار خود پرسیدمی

شاید این همره رفیق راه ما ست

همزبان و جمله دردآگاه ما ست

بر یقین زآنجا که تردید آمدم

برکلام آفرین خطی زدم

شاد باشد میهمان بهروز ما

خوش زبان این دم و هر روز ما

خامه اش سرشار شیرین واژه گان

روشنای محفل دلداده گان

نو بهاری در خزانم می رسد

Now that's what I call hopeful ;-)

Thanks Manoucher jan for another beautiful poem. You made my day!

IRANdokht

یک اشارت!

مدتی از چهریا شعری نبود

در فراقش محفل انسی نبود

یک اشارت آمد و شادان شدم

مست آن شوریدهء شیدا شدم

مهمان 

ازدواج کیکاوس و سودابه