Musings of a former chicken

پیش از این عرض شده بود:

"به خرج مردم ایران ٧۰۰ مفتخور از اقصی نقاط جهان در تهران جمع میشوند تا در بین شکم چرانی و ایرانگردی و احتمالاً بهره بردن از صیغه های مخصوص میهمانان نظام پربرکت، مقداری قربون صدقه خدایگان امام معصوم علی آقا رهبر بروند و نوید آن دهند که بزودی جهان تحت ولایت حکیمانۀ او درخواهد آمد."

حالا آن پیشبینی نه چندان سخت دو هفتۀ پیش را با این خبر مقایسه کنید:

"سخنرانی مقام معظم رهبری مورد استقبال فراوان حاضرین در همایش بیداری اسلامی قرار گرفت و این استقبال را به وضوح می توان در حرکت عاشقانه و شتابان حاضرین به سوی رهبری بعد از پایان سخنرانی ایشان مشاهده کرد.

به مجرد اتمام سخنرانی معظم له و حرکت ایشان به سمت راهرو و درب خروجی سالن همایش، متفکران و اندیشمندانی که از عالمان بزرگ جهان اسلام محسوب می شدند، در نهایت احترام« منیت» ها را کنار گذاشته و مشتاقانه معلم و رهبر خود را در آغوش گرفته و بر گونه ایشان بوسه می زدند."

به عبارت دیگر؛ بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد؛ پولش را مردم ایران میدهند و هم آغوشی بوسه های عاشقانه اش را علی آقا رهبر میبرد.

تبریک