Iran, a reflection: سهراب

Iran, a reflection: سهراب
by Azarin Sadegh
15-Jul-2009
 

For the "Iran, a reflection" Series

همه میدانند که زمین می‌ چرخد

که هوا بی‌ رنگ است

که ستاره به سحر شک دارد

همه میدانند

که درختان سبزند, خورشید بهی ,که دریا آبی ست

همه میدانند

که زمستان سرد است

و امسال بهاران خونین

همه میدانند

گدایان به تمنای پشیزی

مرگ را بر تن مغرور جوانان وطن پوشاندند

و

خدا در پی یک پاره زمین

و

کمی‌  مال و منال و زر و زور

به جهنم پیوست

****

همه میدانند

که همه رنجورند

دل شکسته

خشمگین

ترسان و هراسان

خاموش

همه میترسند

که جگر پاره شان

چون پسرانی که به شب پیوستند،

چون سهراب،

راه آزادی را دنبال کنند

همه میترسند

که چمن، کوچه، خیابان، میدان

به سیاهی بزند

اما

پدرانی که کمر‌شان بشکست

مادرانی که سیه پوش شدند

همه می پرسند

که ترس

چیست جزیک احساس؟

که مرگ

چیست جز بی حسی؟

جولای ۰۹

آذرین صادق

Share/Save/Bookmark

Recently by Azarin SadeghCommentsDate
Life Across The Sun
11
Jun 11, 2012
The Enemies Of Happiness
12
Oct 03, 2011
Final Blast At the Hammer
13
Jul 18, 2011
more from Azarin Sadegh
 
Monda

lovely piece!

by Monda on


 thank you aziz for sharing your sadness.

 


Moorche

خانم صادق

Moorche


 

 

همه می پرسند

که ترس

چیست جزیک احساس؟

که مرگ

چیست جز بی حسی؟ 

~~~~~~~~~~~

و این است حقیقت زیستن!

ممنون از شما

 

 

مورچهء فرنگی


Red Wine

...

by Red Wine on

قشنگ است ...


Tahirih

Beautiful.

by Tahirih on

Thanks,

Tahirih


Souri

Thank you!

by Souri on

One of the most beautiful poem on this theme.

I really enjoyed it, Azarin jan. More power to you.


Nazy Kaviani

Dear Azarin

by Nazy Kaviani on

Thank you for your beautiful poem.

Writing will save you. When you "feel" as much as you do, you need to release yourself from the burden of those feelings by writing.

Your writing saves me, because I get to read it and find solace in the shared pain. Simple as that. Thank you sweet Azarin.


Azarin Sadegh

Thank you Nazy jan!

by Azarin Sadegh on

First, I have to thank Nazy for her wonderful suggestion.

 

It has been hard for me to sit, doing nothing, feeling guilty, and to watch what's happening to these beautiful kids in Iran. So I thought maybe by writing a poem I'd feel better, less guilty.

Still, nothing has really changed for me. I still feel the same; helpless. So, now I wonder if art is ever capable of saving us after all? 

Thanks to all of you! Azarin


Farnoosh

Respect

by Farnoosh on

Thank you.


Orang Gholikhani

Very Nice

by Orang Gholikhani on

Thanks Azarin jan

Orang


Multiple Personality Disorder

I love it

by Multiple Personality Disorder on

very touchy and goose bumpy