اندر باب خوابنما شدن و طلبیدن حضرت


Share/Save/Bookmark

aghadaryoosh
by aghadaryoosh
14-Oct-2011
 

چندی پیش درمرگ نیک نهادی چند سطری به سوگ او نوشتم که چون یادی نیز از یکی از دستاربندان فربه (تخمینا حدود پنجاه "من" خمین) کرده بودم، آن چند خط برشیخی گران آمد که بهمراه بهتانی چند پرسیده بود آیا چیزی بهتر برای نوشتن نداری؟

بهتان بی پایه را به کناری نهادم ولی این پرسش او مرا آنچنان سخت به پندار ژرفی فرو برد که خواب وخورد و خوراکم بهم ریخت و به سرگردانی و سرگشتگی افتادم . پس از چندی موی سر و روی از اندازه فزونی گرفت وگند بغل اطرافیان را روان پریش و گریزان، همه کس بفراخور جایگاه اجتماعی خود فاصله ای درخور از من میگرفت، یکی دو خانوار یهودی که با پررویی هنوز ساکن محل بودند نمیدانم از کجا میآوردند و یا چرا چنین میکردند ولی هر روز زنبه ای خاکستر بر سر و رویم میریختند. گروهی از زرتشتیان یزد و پارسیان هند فندک زنان به کز دادنم همت گماشته بودند. آنچنان به گند آغشتم که خود از خود بیزار بودم ولی هرگز به روی خویش نمی آوردم. حاشیه نروم و از حکایت آنچه رفت باز نمانم و بر مطلب باقی بمانم و اصل آن بگویم و سخن به درازا نکشم، به کوی و برزن انگشت نمای همسایگان شدم و به اندرون کیسه بکس این و آن.

بدون انگار و اعتنا به دیگران بدنبال آن سوژه برتر بودم ولی هرگاه که به فکری نو دست مییافتم و میپنداشتم که این همان است که به دنبالش بودم تا شیخ پکر خشنود کند، ناگهان پرتو فکری بکر و پندار ناپنداریده دیگری نخست در ذهنم جرقه میزد و سپس نمایان میشد. مانند کودکی که بدنبال پرنده ای که از این شاخه به آن شاخه بپرد منهم در پی پندارهای خود از این فکر به پندار دیگری میپریدم، تا آنکه شبی بسیار خسته و درمانده و ناامید از پیگیری بی بهره افکار گریزپا و گوناگون و در حالتی بین خواب و بیداری، کور شود آنکه دروغ ببافد، خواب دیدم با شخصی بسیار نورانی با شالی سبز رنگ به کمر و دستاری به همان رنگ به سر که پرده کوچک سپیدی چهره اش را پوشانیده بود ولی خود را امام جعفر صادق علیه السلام معرفی میکرد در بوستانی بسیار زیبا و با صفا در کنار باغچه ای بر روی قالی خوشبافتی چهارزانو رو به روی هم نشسته ایم.

صدای دل انگیز آبشار نهر پرآب و کلوخی که از میان درختان میگذشت و چهچه بلبلان و پرندگان خوش آواز زمین و زمان را به آرامش و درنگ در احوال روزگار میخواند. ناگفته نماند که کاسه طلایی رنگی که یک دست فلزی به میان داشت بین من و حضرت بود.

در همان خواب و بیداری از اینکه در جوار حضرت بودم از خوشحالی در پوست خود بسختی میگنجیدم و چه نگران بودم که نکند این نگنجیدن در جلد کار دستم بدهد و به از دست شدن وضویم بیانجامد آنهم در حضور سید اولاد پیغمبر! بگذر از اینکه چهار زانو نشستن هم با پوست وضوشکنم همکار و همداستان بود، وه که چه در خوف خشم حضرت بودم که به تلافی دودمانم به باد دهد. از تصور اینکه اگر این میشد ارواح نیاکان از فردا شب در عالم خواب چه بروز و حال من آرند که خفه شدیم از باد حضرتی، پشتم لرزید و تیر کشید.

هم برای عوض کردن موضوع وهم در تلاش گنجیدن در پوست با حفظ پاکی روحانی و نیز به جهت اطمینان از اینکه واقعاَ این امام ششم است که در خواب طلبیده، پیرامون حضرت را برای یافتن توده نوری، چراغ قوه ای، نورافکنی ویا آینه یا تکه فلزی که نور برگرداند پاییدم و هیچ نیافتم . با این حال جرأتی به خود دادم و به آرامی و شمردگی گفتم بوستان و باغچه بسیار زیباییست حضرت و قالی نیز بسیارریزبافت و با طرحی بینظیر که کمتر دیده ام، از چهچه بلبلان هم سرمستم ولی شرشر آبشارک بهشتی مرا به یاد مثانه لبریزم میاندازد (از شوخی من هیچ خوشش نیامد ولی نورش کم و زیاد نشد) واز این کاسه ها نیز فراوان دیده ام، تا اینجای کار درست ولی به هر حال من هم بچه قرن بیست و یکمم و از کجا بدانم که امام نقی نیستی که باز هم کسی از امت را دست انداخته و ما را نگرفته باشی؟ که از هوش، چیرگی و شیطنتت او در دنیای مجازی نا آگاه نیستم.

چند قطره اشک از پس پرده ای که چهره اش را میپوشاند نخست به روی ردای سپیدش و سپس به روی قالی در غلطیدند، پرندگان بناگاه دیگر نغمه آواز نکردند و صدای آبشار در هوا و آب نهر در میان کلوخها راکد ماند. از میان مهی بس پرپشت ولی در گذران، تنها چُس ناله مرغ ُکرچی از آن دورترها هرازگاهی شنیده میشد، دانه های اشکهای شفاف و پاکش در دم به مروارید های سپید و درخشانی مبدل شدند که چون فکر کردم جایی را از پشت پرده نمی بیند به آرامی در جیب گذاشتم. آهی کشید و چشمانی چرخاند و با یک اشاره انگشت مبارکش چهار انگشت دست درون کاسه طلایی رنگ به آرامی مشت شدند و تنها انگشت شست زرنگار استوار و ایستاده بر جا ماند و امام با اشاره ابروبه آن فرمودند این مروارید ها حساب داره بچه مسلمون، بذار سر جاش تخم نا بسم الله وسر درد دلش باز شد و گفت بارها از خداوند تبارک و تعالی خواسته ام که اگر شد به جبراییل یا میکاییل واگر نشد به هابیل یا قابیل یا به یکی از این حواریون امرکند که به کمر این نقی ذلیل شده بزنند که کم کم گذشته از خودش، آبرویی در زمین و هفت آسمان برای من و دوازده معصوم دیگر باقی نگذاشته، بعد از عمری امامت و خمس و ذکات این و آن گرفتن و اندوختن و اعتباری به دانش و صداقت و دانایی و آگاهی عالم غیب بهم زدن از بس خودش را جای این معصوم و آن مقدس جا زده، امروزه، ببخشید شبانه به خواب هر کس و ناکسی میروم اول از من "آی دی" و ورقه تشخیص هوییت طلب میکنند! (گیج بودم و نمیدانستم من کس بودم یا ناکس ؟ از سویی مرا طلبیده بود و از سویی مرا "تخم نا بسم الله" خواند، امان از این امامان! بیشترشون همینطورند با پا میکشند جلو و با دست عقب میزنند!). دهان حضرت به پایین آوردن فکین امام نقی کم کم گرم میشد .

رسول خدا را نگو که از دست این ورپریده بازیگوش اعصابش داغونه و لقوه گرفته. از همه بدتر خدا بهش گیر داده که حتماُ یک جایی زنا کرده ای که از پشت تو این ولد زنا اینجوری از آب درآمده، من که از دختر نه ساله تا نود ساله رو به تو حلال کرده بودم دیگه تخم به حروم انداختنت چی بود؟ او هم عصبانی شده و تو روی خدا وایساده که دختر نود ساله پیشکش خودت که زمان و مکان حالیت نیست و نمیدونی با بنی آدم چه میکنند! تخم به حرام انداز اونه که عیسی رو پس انداخته و یک مشت کشیش کاتولیک بچه باز رو انداخته به دنبال ما تحت بچه های خلق الله! اینو گفته و پریده رو بُراق که به حالت قهر دوباره به معراج بره، حالا نگو این به زمین گرم خورده هم فلفل سبز شکونده و گذاشته زیر دم حیوون زبون بسته و هم قاطی کاه بهشتی، خلاصه هین محمدی به حیوان همان و به نجاست کشیدن قدس و حجاز و هفت آسمان و نیمی از بارگاه الهی همان.

همین الآن از یک تظاهراتی بر میگردم که نگو ونپرس، اتوبوس اتوبوس شهید آورده بودن، این جز جیگر زده آدم کم بوده، رفته با چند تا از این حوری های آکبند صفر کیلومتر که پاداش شهدای زنده هستند رو هم ریخته و پس و پیششون رو یکی کرده و یکی از لباس شخصی ها که بنا بعادت شغلی اونها رو تعغیب میکرده دیده و پنهانی فیلم گرفته و پسرش گذاشته رو یوتیوب و ماجرا بد جوری لو رفته، اونها هم تظاهرات و شعار که : شهید زنده نمی خایم حوری جنده نمیخایم! به ولای جدم علی که همین الآن با سر شکافته که خون فواره میزنه ولی ذوالفقار به دست ترک موتور مارتین لوتر دنبالشه، نمیدونیم چه خاکی به سرمون بریزیم از دست این جوونمرگ شده.

بلندشو، بلندشو، تا قبل از اینکه این ولد چموش رسوایی جدیدی راه ننداخته من باید برم تو هم کم کم باید بیدار شی، در بیداری زیر کاسه رو ببین کپی کارت شناسایی من روش و مراد تو پشتشه، دفعه دیگه اگر سعادت داشتی و من به خوابت اومدم بالا غیرتاَ منو به یاد این مایه ننگ فک و فامیل قریش ننداز.

از سردی عرق تن از خواب بیدار شدم و در دم کاسه را برداشتم، الهی دروغگو بره زیر تریلی، دیدم به حق خدا تکه کاغذی که بوی گلاب میداد زیر آنست، کاغذ را باز کردم و خواندم، به خط خوش و مرکب طلایی نوشته بود: "یک جو عقل"! اشک شوق از چشمانم سرازیر شد. سرم گیج رفت و دوباره از حال رفتم. قربان قدمش بروم که با وجودی که حالش گرفته بود و نگران، چشمانم را به سوژه برتر باز کرد و خط داد دستم . آخ که بعد از مدتها چه زیر دوش میچسبد، آشیخ بگیر که آمد، این یکی.....


Share/Save/Bookmark

more from aghadaryoosh
 
divaneh

کجا بودی آقا داریوش جان؟

divaneh


غیبت صغرا نموده بودید و دلتنگ شده بودیم. مانند همیشه بسیار خوب و شیرین نگاشتید و خنده بر لبها نهادید. امیدوارم که این پاقدم شما خیر باشد و دوست غایب دیگر ما شراب قرمز نیز یادی از دوستان کند. 

Shazde Asdola Mirza

"شهید زنده نمی خایم حوری جنده نمیخایم"

Shazde Asdola Mirza


Funny, but hard to follow; for a BiSavad like me.