POETRY

Nilofar khanoom,

I did not say that for sure you and Mehrban are both MEK. What I noted was that level of support that Mehrban has for your poetry is unusual. It makes one suspect that the reason behind this strong support is either being friends in person or sharing political thoughts. I may be wrong but I wrote what I had thought about.

Your comment to me was very negative. You need to be more receptive to criticism and don't campaign for praise. You also need to be more honest, I don't find you to be an honest person. Just like I don't think that Mehrban is honest either.

Nilofar,  You also think you are creative because you have a degree in creative writing. However, because one gets a degree in creative writing, they don't become more creative than others. You have improved because of your education, but your original level of creativity must have been low since even now, you are not creative.

I don't find your poems creative. I find you less talented, less honest, and less fair than myself. You are also less talented than many other poets on this site. If at times, I did not tell you, it was because I was trying to be nice but you are acting not so nice yourself, so I might as well tell you how I think of you. I hope you improve in future.

Dear Anahid

1) I am sure and I hope that, with a calmer mind, some time, you would reflect on what you said to Mehraban. I am saying this because I know you are an engineer. For an engineer who makes conclusions based on thorough examination of several facts, one single poem called Zanan Ashraf, which deals with a human crisis situation, and someone's support of another's poetry and artistic work (which started way before the poem Zanan Ashraf was written) are not enough evidence to draw such conclusions as 1) Nilofar is or has been a member of MEK 2) Mehraban is or has been a member of MEK 3) These two know each other outside IC; 4) Mehraban supports Nilofar's work because they are both members or fans of MEK. Working as a daycare instructor for some time, I have seen this kind of reasoning from three-year-olds. 

2) No one can satisfy every body's thoughts, tastes, sensibilities, political orientations, etc. etc. I stopped trying to do so long time ago. In my writing, I express myself. Some like, some do not. 

3) No 2 does not mean that I do not "care" about the audience's comments. I take readers seriously.

3) I am always open to scholarly criticisms. The comments received from scholars are the most legitimate because true scholars have earned the title of scholarship.

4) I value your comments a lot as the comments of a simple reader, not those of a literary scholar.

5) Long time ago, some woman I do not remember her name left a comment on one of my poems and said we think this and we think that. I wrote her that I do not engage in a conversation with one who uses plural pronoun to address herself.

6) You, my dear, talk in a similar fashion. You say, it is advised that ...

7) This is the tone of someone who puts herself above others, one who thinks she is the scholar of all scholars. However, she is not, just because of this attitude, this very tone: one should not use this or that word in poetry, one should write only about such and such subjects, I command you. Take a book review and read it. You will never find such sentence in it. 

8) With all due respect, I "know" that you are not a literary scholar, no matter how much you want to pretend you are one.  And at least, I have met you in person and know you a little bit. I do not know Mehraban and have never met her/him. But from her/his comments on different poeple's work and from her/his English poems, I can say that s/he knows way more than you pretend to know about following things: Persian poetry (classic and modern traditions), English Poetry, Literary reviewing, and Enlish language itself. 

9) That is why I take her/him more seriously, whether s/he supported my work or not. One has to earn things, otherwise her or his pretensions are empty guises.  

10) One aspect of that Fesad you do not want to know about or deal with and you reduce it to par-o-pache is jealousy, rough form of  is mostly practiced by  women in our culture. Men, in my oponion, can also get extremely jealous too, but they behave differently. They ignore women, censor them, or eliminate them. They push them to sides of the space they have occupied. These behaviors could be all because of jealousy but in our culture, often jealousy is associated with women.

All the best,

Nilofar 

Mehrban, feelings are mutual.

I have found you to be hostile to me previously and an unfair commentator sometimes.  Therefore, just like you don't care what I write, I don't care what you think about me either.

You can not silence me not to write my opinion nor can you make me endorse those poets, political ideas or whatever else you try to promote on this site. Not only you but no other commentator or writer on this site can persuade me by using bogus names, calling themselves ostaad or truthseeker, etc, to be intimidated into agreeing with their wrong ideas. However, I still like some of your poems.

By the way, Mehrban khanoom, when you call yourself Mehrban but you show that your Mehr is only for those that you like, you show that you are not as intelligent that you might think you are. I hope you don't think you are very smart because you just showed how namehrban you are. So do us a favor and find a new name because by calling yourself Mehrban, only idiots are tricked into believing that you  are a kind person.

One sick comment from one sick mind!

Disclaimer: I am not (never have been) a supporter or member of MEK and have no such knowledge of Niloufar Shidmehr.  I have been exposed to Niloufar's work in IC and my support of her unconventional (in my opinion) work is not inspired by any other motive but respect for her work.  

Honestly Anahid, from the level of intellect that you have demonstrated,  I really do not care what you think.   This comment is for others whose opinion matter to me.

Mehrban, many of us are sick and tired of talk about Fesaad

We escaped that Fesaad but fesaad is not leaving us. To certain degree, talking about Fesaad is fine but unfortunately Nilofar and some other poets and writers usually write about par va pache.  Yes, many Iranian men are obssessed with Paar va paache but as a responsible female poet, we need to rise above that.

I believe Nilofar would be better advised to write at least sometimes about concepts that are more cultural. Niolfar would be advised to think of bringing new concepts in her poetry. Also she needs to reduce her usage of words that were introduced into language after IRI came and they are Arabic, and not that common between people either. It is as if a sixty year old man living in Iran wrote couple of these poems not a 40 year old woman living for many years in Diaspora.

Mehrban, Level of your support makes one suspicious. You are not doing Nilofar any favors especially when you use such strong language for praising her poetry, especially since you don't use your real name, and her poerty is not indeed that good.  Her poems do have here and there good aspects to them but nothing at the level that you want us to believe. I personally think may be Nilofar and Mehrban are both pro MEK, and that is why Mehrban is so supportive, or may be they are close friends, who knows?

 These are the suspicions that in a person's mind arises, at least in my mind, they have, when a commentator goes to extreme to praise poetry which is not that good.

دوست بسیار عزیزم دیوانه

وقتی‌ دیدم که این شعر که راجع به یک موضوع داغ روز بود و بعد از ساعتها من و ویلدمس تنها کسانی‌ بودیم که پیام گذاشته بودیم، این فکر برایم پیش آمد که اگر این شعر زیر اسم شازده اسد اله میرزا (برای مثال) چاپ میشد تا آن وقت شاید ده تا پیام می‌داشت. من فکر نمیکنم که شما یا کسان دیگر بسیار محترمی را که نام بردم زن ستیزید ولی‌ این سوال برایم مطرح شد، شما هم جوابم را دادید و از شما سپاس گزارم.

اختلاف عقیده در هنر کاملاً قابل قبول است و من در این موضوع و در این مکان جدّ نمیکنم. ولی‌ نظر خودم را با شما در میان میگذارم. ما سالهای سال است که همان حرفهای تکراری را در شعر فارسی شنیده ایم. یا که تمنا و خواهش برای مقصود یا معشوق یا که خون جوانان لاله شده..... واقعا وضع شعر امروزی  فارسی مثل وضع سیاسی اش اسفناک است. برای من شعرهای نیلوفر صحبت‌های تازه ایست در شعر فارسی. از نظر من نیلوفر شاعریست که با شهامت از مسائلی‌ فاسد در جامعه آمیخته با تخیلات هنری خودش سخن می‌گوید. کلمات و بسیاری از جملاتش را هم از همان فساد انتخاب می‌کند. به اضافه در شعرهایش از آن تظاهر به کامل بودن هر چیز ایرانی‌ مثل خانواده مادر و پدر ایرانی‌ خبری نیست. شعر نیلوفر اولین جاییست که من نقدی از - یک- خانواده ایرانی‌ میبینم کدام یک از ما چنین جراتی دارییم? علاوه بر این نیلوفر با صنعت شعر فارسی آشناست، شعر شطرنج او در ساختدار یک غزل ساده است ولی‌ مال خودش است، برای قافیه در این شعر از یک اصطلاح  عامیانه "آقا یعنی‌ چه" استفاده شده اینکار هم دل‌ می‌خواهد هم سواد هم استعداد. هر هفته یا هر ماه ما شعری دیگری از نیلوفر میبینییم هر بار  با یک جنبش یا تلاش یا تکاپوی جدید که انگار می‌خواهد یک تنه این کشتی به گل نشسته شعر فارسی را به آب بیندازد. نیلوفر در شعرهایش از ادبیات فارسی کلاسیک و نو، از گفتار عامیانه فارسی، از ادبیات غربی استفاده می‌کند، بعضی‌ اوقات از کلمات تنها برای صدایشان نه مفهومشن استفاده می‌کند که کمتر در شعر فارسی سابقه دارد..... برای من این تلاش , این آشنایی و آمیزش با صنعت شعر چه فارسی چه غربی بسیار با ارزش است و می‌خواهم که به سهم خودم آن را حمایت کنم. باید بگویم که می‌خواستم که دوستداران شعر فارسی چون شما هم در این راه همراهم بودید. شاید پیامم به این معنا هم بود.

همینجا زیر سایۀ شما مهربان جان

فکر می کردم در این دو سال و نیم گذشته به اندازه کافی بلاگ و نظر نوشته و عقاید خود را اشکار نموده ام که دیگر به دلیل تفاوت سلیقۀ شعری با شما متهم به زن ستیزی نشوم اما گویا اشتباه نموده بودم و آنچه اهمیت دارد نه نظرها و عقاید بلکه کروموزونهای اینجانب است.

بنده چند تا از اشعار نیلوفر خانم را در گذشته خواندم و پس از آن هم دیگر اشعارشان را زیارت ننمودم تا این که شما بنده را احضار نمودید. مهارت ایشان نه کمتر و نه خیلی بیشتر از بسیاری دیگر از افرادی است که در این سایت شعر چاپ می کنند. همۀ ما آماتور هستیم و خوب است خود را فریب ندهیم. آنچه اما حتی بیش از اسلوب و تکنیک همیت دارد پیام شعر است. بنده در اشعار نیلوفر خانم نوعی سنت گرایی نزدیک به عقب ماندگی یافتم که با آنچه من می پسندم بسیار متفاوت است. پدری که مخالف حجاب است و دختر خودش را دست مالی میکند ممکن است به نظر شما هنر شاعری باشد اما به نظر من چیزی است شبیه حرفهای علمای فیضیه. شعر دیگر ایشان در مورد کشتن پدرشان را مجبور شدم پس از خواندن ده سطر و گیج شدن رها نمایم. آن شعر دیگر در محکومیت جراحی پلاستیک و در واقع هر نوع زیبایی گرایی نیز از همان عقب ماندگی سخن میگفت. در واقع برای چندی فکر می کردم که این شعرها را یکی از طلاب فیضیه قم می گوید و به اسم نیلوفر چاپ می کند. من اینها را با کمال احترام می گویم و به آن نوع از حماقت هم دچار نشده ام که با خواندن چند شعر از فردی شخصیت وی را ارزیابی کنم. اما حال که مرا متهم به تعصب جنسی نمودید مجبور شدم نظر خویش را بنویسم. دفعۀ قبل که بنده از آن خانمی که در مورد باد در دادن زیر لحاف می نوشت انتقاد نمودم و متهم به هنر ستیزی شدم تصمیم گرفتم که از آن به بعد سکوت نمایم و خود را به دردسر نیاندازم. این شعر طنز هم (این شعر مودبانه تر از آن است که هزل باشد) با ابیات بسیار خوبی شروع میشود و اما پس از آن ابیاتی هست که به نظر این حقیر شاعر در آنها قافیه را تنگ یافته.

نیلوفر خانم امیدوارم که جسارت بنده را ببخشید اما آن را به عنوان نظر یکی از خوانندگان اشعارتان بپذیرید. در مورد زبان پارسی و انگلیسی هم باید عرض کنم که فرمایش شما کاملاَ صحیح است که انتخاب زبان بستگی به قدرت آن زبان در رساندن پیام نویسنده دارد اما ملاحضات دیگری نیز وجود دارد. متاسفانه همۀ ایرانیانی که بدین سایت می آیند قادر به خواندن و نوشتن زبان پارسی نیستند و این حتی شامل برخی از آنهایی می شود که آن را تکلم می کنند. از سویی نیز این سایت خوانندگان غیر ایرانی را نیز به خود جلب می نماید و نوشتن به زبان انگلیسی باعث میشود که این گروهها نیز بتوانند از این سایت بهره ببرند و وارد مباحث شوند. در نقطۀ مقابل، ایرانیان ساکن ایران و کشورهای غیر انگلیسی زبان قرار دارند که برخی تسلط کمتری به زبان انگلیسی دارند و نوشتن به زبان پارسی می تواند باعث رضایت بیشتر آنان گردد. از این رو انتخاب زبان بستگی به موضوع بلاگ، افراد مخاطب و همچنین قابلیت های کامپیوترهای نویسندگان دارد.

در پایان قبل از نوشتن این نظر نگاهی هم به شعرهای اخیر شما انداختم و باید بگویم که اگر از من بپرسید، مردی که بتواند روی آلتش بیاستد شاه مردها است. 

مهربان نازنین

باور دارم که می دانی منظور من این نیست که افراد باید به فارسی بنویسند یا ننویسند و منظور من این نیست که هر کس که تنها به انگلیسی کامنت می گذارد یک نوع فارسی ستیزی دارد و فکر می کند فارسی زبان شوهر ننه اش است. برای من تنها این پدیده ی فرهنگی جالب است که عده ای که اگر به فارسی بنویسند به مراتب فصیح تر و گویا تر است و زبان انگلیسی شان به شدت الکن است انقدر اصرار دارند به انگلیسی شکسته بسته بنویسند. و مهم آن اشخاص خوب نیستند، جالب این پدیده ی فرهنگی است که بین ایرانیان ساکن آمریکای شمالی بخصوص ایالت متحده، به مشاهده ی من، متلابه است

شما اگر مایل باشی به فارسی بنویسی می توانی به کنترل پانل کامیپوترت رفته و زبان فارسی را اضافه کنی و نیازی به بهنویس نیست. گرچه می دانم که خود یاد گرفتن تایپ فارسی مسئله ی دیگری است و درک می کنم اگر کسی به خاطر این مشکل نتواند به فارسی بنویسد. ولی آن افرادی که از آن ها به عنوان یک پدیده ی فرهنگی نام بردم مشکلشان تنها این نیست. چیزی عمیق تر در رابطه با ارزش های اجتماعی این جا خوابیده است. همانطور که سلسله مراتب یا هیرارشی جنسیتی وجود دارد، هیرارشی زبانی هم وجود دارد.

زنده و شاد باشی

نیلوفر 

Do not Shoot me

Please do not shoot me either.

ممنونم از شما خودپرستی مرا به من یادآور شدی و در این تشکر

no pun intended

در جوابم به فرامرز عزیز که انقدر زیبا نوشته و تحت تاثیر قرار گرفتم خواستم همین را بگویم که من از سمت چپ این سایت و فاصله ی سمت چب و راست غافل بودم. کلام صادقانه ی فرامرز باعث شد که بعد از این بیشتر سعی کنم وقتی پیدا کنم و حداقل بعضی وبلاگ ها را، همانطور که بیشتر مطالب سمت راست را می خوانم، بخوانم

امیدوارم کسی قربان من نرود چون برای قربانی ها هیچ احترامی قائل نیستم. فقط چون فرامرز عزیز گفته بود که فکر می

کند من می خواهم به حال خود گذاشته شوم، گفتم نه این خواست من نیست. رهایم نکنید

در مورد زبان فارسی هم من نگفتم کسی باید یا نباید به این زبان بنویسد. تنها مشاهده و احساسم را از یک پدیده ی فرهنگی بیان کردم. حرف شما که می گویید فقط محتوای مطلب مهم است و زبان مهم نیست متین است. ولی من با شما هم حس نیستم. هر زبان به محتوی خودش حس های خاصی می دهد. برای مثال همین اصطلاح قربان کسی رفتن را آیا می شود در زبان انگلیسی ساخت؟ در ضمن، فارسی از مهم ترین عواملی است که گروه وسیعی از ما را به هم پیودد می دهد. امیدوارم در این حرفم خود پرستی و خود بزرگ بینی نباشد که به قول خیام: آمد پشه ای پدید و ناپیدا شد

به هر حال، ممنونم که مرا دیدید و شلیک نکردید و باز هم سپاس از انتقاد. درد خودپرستی بدترین و کشنده ترین دردهاست

مهربان مهربان بحثی را در رابطه با جنسیت و دینامیک روابط وقتی نویسنده یا شاعر زن باشد مطرح کرد که بسیار جدی و درست است. ولی چون کارهای من به عنوان مصداق بحث آورده شده سخت است در آن شرکت کنم. می ترسم تعبیر به خود بینی شود. ولی باید بگویم که با این که حرفهای فرامرز درست و قابل تامل است و در مورد شخص و انگیزه های شخصی او به احتمال کاملن صادق است، ولی این هم که زن ها در جامعه ی فرهنگی ایران و ایرانی به معمول دست کم گرفته می شوند و به کار آن ها به اندازه ی همتایان مرد اهمیت داده نمی شود بسیار درست است. من این حرف را به خاطر خودم نمی زنم به خاطر هزاران زن دیگری می زنم که در حاشیه قرار داده می شوند

کلام کوتاه کنم که حوصله سر بر می شود

نیلوفر 

Do not shoot me

I don't mean to answer for anyone but it is possible that writing is someone's profession and they have time and focus for that and not time for much more.  One should not take that against them and penalize their work.  She is being honest.  

در ضمن انگلیسی

در ضمن انگلیسی  نوشتن هیچ ایرادی ندارد، اگر بلدی بنویس اگر بلد نیستی ننویس!!  مطلب باید مهم باشد و بس .

Arrogant

وقت ندارم برای شما ولی شماها همه قربون من برید 

خانوم شما چطوروقت داری شعربگی و پست کنی ، ولی وقت نداری نوشته ها ی دیگران را بخوانی . 

Faramarz and Nilofar

Dear Faramarz thank you for your thoughtful response.  As for writing in Persian, I will try harder. For me to write a comment in Persian takes probably four times as long through behnevis and its correction.   

فرامرز و مهربان عزیز

من انگلیسی کمی بلدم ولی فارسی نوشتن بیشتر به من حال می دهد. در ضمن قبل از شروع نوشته ام بگویم که به شخصه از یک چیز سر در نیاوردم که روی این سایت دیده ام و بخصوص بین ایرانیانی که در امریکا هستند. البته یک زن را هم می شناسم که در ویکتوریا کاناداست و مشمول قضیه ای که می خواهم مطرح کنم می شود. حالا صورت قضیه برای من تعجب برانگیز: چرا بعضی ایرانی ها انقدر اصرار دارند که به زبان انگلیسی بنویسند و به زبان انگلیسی نظر بگذارند. بعضی وقتها به نظرم می رسد انگار عارشان می شود به فارسی بنویسند. یک نفر را اینجوری می شناسم که اوایل فکر می کردم چون مدت زیادی امریکا بوده فارسی اش ضعیف است. ولی بعد باهاش خصوصی دوست شدم و حتی مدتی در خانه اش بودم. انسان بسیار خوبی است. اتفاقن بیشتر هم در فرانسه بوده تا امریکا. و فارسی اش بسیار خوب است  مثل بلبل و جوک هم می گوید. ولی برخوردش به زبان فارسی یعنی به  این که یحتی یک جمله فارسی بنویسد مثل این است که این فارسی زبان شوهر ننه اش است و از آن متنفر است یا کسر شان خود می داند به این زبان بنویسد. آن شخص دیگر ساکن ویکتوریا هم همینطور. با این که این ها کتابهای فارسی می خوانند و مسائلی هم که ذغدغه شان است مربوط به ایران است

از این قضیه برای من عجیب بگذریم. فقط بگویم من نمی گویم انگلیسی بد است و به آن ننویسیم. و خودم هم سعی می کنم و می نویسم. ولی این اصرار را نمی فهمم از کجا می آید که در این سایت یک خط فارسی هم ننویسیم. عده ی زیادی هم روی این سایت هستند که بر خلاف شما دو عزیز انگلیسی شان خیلی هم ضعیف است یعنی از شعر گفتن و شعر شناسی فارسی شان هم بدتر. ولی به شدت اصرار دارند که به شکل الکنی عرض اندام کنند. بگذریم

مهربان جان: شما به من لطف سرشار دارید و انسان بسیار مهربانی هستید و من وامدار لطف شما هستم. فقط می توانم بگویم سپاس

فرامرز عزیز: معیار اول من در زندگی عدالت و انصاف است. این شخصیت من است. و به حق و انصاف در گفته های شما حقیقت و صداقت بود و به شدت بر دلم نشست. اما باید بگویم که من حتی این اختلاف سمت راست و چپ را قبل امروز که این بحث افتاد متوجه نشده بودم. از دلایلش این است که هم در مواردی آدم بی دقتی هستم و هم وقت کم دارم.

من بلاگ هیچ کسی را نمی خوانم. شاید مدتها قبل فقط یکی دوبار چند نوشته ی پراکنده را خوانده باشم. نه به این خاطر که برای بلاگ نویسان ارزشی قائل نیستم بلکه به این دلیل که وقت ندارم. برای وارد بحث شدن ها هم وقت زیادی ندارم. در ضمن من یک زمان یک وبسایت درست کردم و بعد دیدم وبسایت داری یعنی سیاست بازی. یعنی لینک بدهی تا بهت لینک بدهند و روابطی که نمی گویم بد است ولی کار من نیست. من هیچ روحیه تجارت و تبادل ندارم

به همین دلایل، راستش من با شخصیت های این سایت که مهربان نازنین نام برد آشنا هم نیستم. باز هم به دلیل خود را بالا دانستن و دیگران را دست کم گرفتن نیست.

با این همه باور دارم که تفاوت هایی هم بین افراد در حس و حس پذیری ها و بیان حس و بیان طنز و تجربه ها وجود دارد که متاسفانه بین آن ها فاصله انداخته است

متاسفانه فراموش کردم در این بحث می خواهم به کجا بروم

تنها می گویم که سپاس فرامرز عزیز. قشنگ نوشته بودی و خوب است به موضوع جدایی ها بپردازیم و مطرحشان کنیم. چون دل ها با این که خود نمی دانیم به هم راه دارد.

پس مرا به حال خودم تنها نگذارید. این خواست من نیست و ما ها جز هم کسی را نداریم چون همه یک جور به رحم و پستان و دامان فارسی وصلیم هر چقدر هم که فکر کنیم انگلیسی دان شده ایم

دوستدار شما

نیلوفر 

Dear Mehrban and Niloofar

This is a really great piece of work, sharp and witty, unusually funny for the material that appears on the left side of this site!

As for the gender comment, it reminded me of the famous line by Ginger Rogers, “Remember, Ginger Rogers did everything Fred Astaire did, but she did it backwards and in high heels.”

I can give you my reasons why a good piece like this, and for that matter many other good ones do not get the number of comments as the material on the right side of the site.

People who get posted on the left side generally do not engage with the people who blog regularly on the right side, and I for one have come away with the impression that they are not interested in the give and take and the exchange of views. They also don’t comment on other people’s blogs which to me implies that they want to be left alone. So as a general rule, I read their work, ponder for a while and then move on.

Skillful poem Nilofar

thanks for sharing.

You know, I always thought this gender thing was .......

an issue of IR but in the case of Nilofar Shidmehr's work, I have to say, I don't get it where are all the poetry affectionados? Here is a woman that gets the classics, she gets them so well that she could play with them and create somewhat new formats out of them.  Her point of view is neuanced and intelligent.  Her poetry poinant and piercing, the breath of what she can successfully produce is really wide.  Now......

Where is Shazdeh, where is Divaneh where is Dr. Saadat Nouri, all-iranians, anglophile, Daneshjoo, and others.....where is everyboby who generally comment about poetry?  I don't mean to be rude or pushy but really where are you guys?

 Fabulous. Loved

 Fabulous. Loved it.

A state of war only serves as an excuse for domestic tyranny.--Aleksandr Solzhenitsyn.

You are truly a genius!

we have not had a poet/writer like you in a long time.  Excellent hazl/ghazal!