طرفدارانِ دوآتشه

رقابتهای تکواندوی انتخابی المپیک پکن در منچستر


Share/Save/Bookmark

طرفدارانِ دوآتشه
by shahireh sharif
08-Oct-2007
 

(٣٠ - ٢٨ سپتامبر) -- آخرین تکواندوکار تیم ایران هم از مسابقه حذف شد. با دلسردی مشغول جمع کردن وساﺋلم از زیر صندلی بودم که فریاد "ایران، ایران" واضحتر از همهمه های گنگ حاکم بر سالن به گوشم رسید. این تشویق نابهنگام و غیرمترقبه گویا خیلی از ایرانیهای دیگر حاضر در سالن مسابقه را نیز متعجب کرده بود. همه نگاهها به گروهی از طرفداران که مشغول نواختن طبل و سرودن شعار بودند دوخته شده بود. توضیحات لازم داده شد! گویا مربی تیم هندوستان ایرانی است و اینک نوبت اوست که مورد لطف و توجه تماشاگران قرار گیرد.

صحنه ای جالب و مسلما کم نظیر بود. یک تکواندوکار هندی که با فریاد "ایران، ایرانِ" تماشاگران مورد تشویق قرار میگرفت (حداقل در نگاه اول اینطور مینمود)! دقایقی بعد صداها فرو نشست. البته این سکوت موقت طرفداران تیم ایران خیلی به طول نینجامید و چیزی نگذشت که طنین شعارهای "داور دوسِت داریم" در سالن پیچید.
از خانمی که به فاصله دو صندلی دورتر از من نشسته بود پرسیدم:

_ ببخشید، داور کیه؟

_ لبخندی زد و گفت: داور اسم کسی نیست! یکی از داورای مسابقه ایرونیه.

_ چه جالب، کدوم یکی؟

با اشاره انگشت داور مورد نظر را نشانم داد؛ اون آقایی که موهای جو گندمی داره.

از وسعت اطلاعات بیوگرافی این گروه از طرفداران شگفت زده شده بودم. تصمیم گرفتم که از دریچه لنز دوربینم نیز به این جمع نظری بیفکنم. خطاب به آقایی که تا چندی پیش با شور و هیجان خاصی مشغول نواختن طبل بود گفتم:

_ می خواستم از شما در حال طبل زدن یه عکس بگیرم، از پشتِ سر که پرچمتون هم تو عکس بیوفته، البته اگه اشکالی نداره.

_ پس بگو نمیخوای قیافم تو عکست بیفته دیگه!

به زحمت خنده ام را کنترل کردم. می خواستم توضیح بدهم که قصد چنین جسارتی را نداشتم. ولی از آنجا که به نظر توجهی به توضیحات من نداشت جمله ام را ناتمام گذاشتم و با کمی شرمندگی در انتظار پاسخ درخواستم سکوت کردم.
_ طبل پاره شده!

_ یک طبل پاره؟ اتفاقا برای عکس سوژۀ خیلی جالبیه!

در حالیکه که مشغول عکس گرفتن شدم با خود فکرمیکردم که در این جو حاکم بر سالن هر ایرانی ایستاده در میدان بدون شک مورد تشویق بی شاﺋبه قرار خواهد گرفت! ابراز احساساتِ قابل تعمق طرفدارانِ دوآتشه را قبلا در میادین فوتبال تجربه کرده بودم؛ با این حال شیوع این عطش تشویق بین تماشاگران مسابقه تکواندو به نظرم عجیب می آمد. این تشنگی سیراب نشدنی اهل تشویق از کجا سرچشمه میگرفت؟

باری، لحظاتی بعد از گرفتن عکسهای مورد نظرم سالن را در حالیکه نیمچه لبخندی بر لب داشتم ترک کردم. حقا که شیرینی هم صدا شدن با دوآتشه ها کمی از تلخی باخت تیم را کاسته بود.


Share/Save/Bookmark

more from shahireh sharif
 
default

havadar

by mohsen masoumi (not verified) on

salam
man ham on roooz onja booodam
vaghean rooze jalebi bood ba inke iran bakht ama shirini marefate bachehaaa be delemoon chasbiiiid
iranian por marefat tarin tamashagaran va mardome jahan hastan bi tardid