ونداد زمانی

َعلی عزیز

همانطور که گفتید تیترِ مقاله برداشتی ازاد بوده است. ولی برگردان فارسی متن، ترجمه کمابیش دقیقی از نوشته اصلی بوده است.

مرسی از توجه شما

Dear Mash Ghasem

The article first appeared on New York Times Book Review ( Sunday edition) and I felt that, more than any thing, it was trying to elaborate on the labor of love on the behalf of the writers. As I mentioned before, the writer of article himself used ' litarary whoring'  in his article as a sign of intimacy and a form of honest and straight talk...

I highlight that pharase and use it as a title for the sake of making the article as bold as possible, mainly because I want the resders attantions ( like the subject of the article by all means) ... I think when the readers find themselves inside the text and feel the positive vibe toward authors, they would compromise my provacative attampt...

Cheers

...

This essay is  'satire' about writers only, but if we take 'artists' in more general terms, we could come up with great artistic 'brands,' like Milton Glaser, who have maintained their integrity and  yet achieved commercial success.

So, at issue remains who's the artist and what kind of art? The title's translation is not as accurate as it could be, but in retrospect, I guess, it attempts to provide a metaphor for commodification. As mentioned, Glaser remains a rather successful instance of a progressive  artist 'branding' his works, being very popular and moving beyond mere commdification, all at the same time, he's not the only one! cheers

//miltonglaser.com/

دوستان

با تشکر از همه ی شما ، لطفا فراموش نفرمایید که صحبت ما فقط درباره ی ترجمه ی تیتر یاعنوان مقاله یعنی عبارت زیر است
How Writers Build the Brand
اگر برای آن بگوییم  (تاریخِ « خودفروشی » نویسندگان) ، این یک ترجمه ی آزاد خواهد بود و مترجم محترم باید آنرا در بالای مقاله ی خود قید کند که خواننده دچار سو تفاهم نشود.  « ترجمه ی آزاد » یک « ترجمه ی دقیق » نیست ، ترجمه ای است که برداشت و نظر مترجم را از تفکر نویسنده ی اصلی منعکس می سازد.

به سهولت میتوان دریافت که در عبارت انگلیسی بهیچوجه نه نشانی از « تاریخ » است و نه اثری از « خودفروشی »

دوستان نکته سنج عزیز

سالها پیش در یکی از کلاسهای ادبیات مربوط به دوران رنسانس قرار بر این شد که دن کیشوت را بخوانیم و به طرز غیر عادی متوجه شدیم که استاد، نسخه خاصی از ترجمه را برنگزیده است و خواسته است که هر کس هر نوع  ترجمه انگلیسی رمان مورد نظر را  که دارد به کلاس بیاورد

شما هم می توانید محض کنجکاوی این تجربه را تکرار کنید  و مثلا همان پاراگراف اول ترجمه انگلیسی را در چاپ های متعدد نگاهی بیفکنید. باور نکردنی است که مترجمین معتبر آکسفورد، هاروارد، کمبریچ، پنگوئن و سایرین چقدر با هم تفاوت دارند.

منظور من این ادعا را در پی ندارد که ترجمه من درست است بلکه می خواهم بگویم که مترجم کسی است که متن را به زبان دیگر « می تویسد»، نوشتنی شخصی و احتمالا خلاقانه و مستقل. 

البته این نوع  سبک ترجمه متون اصلی خود نیز یکی از انواع  سلیقه ها و سبک های ترجمه است

با همه این  طولانی گویی ها قصدم این است که بگویم شما هم واقعا درست می فرمایید. من هم...

با تشکر ویژه از «آری» عزیز که کوتاه تر و واضح تر از خودم از ترجمه دفاع کرده است

ارادتمند حساسیت و دقت فرحبخش شما دوستان

ونداد 

On Marketing

I tend to agree with the article; having said that, I also agree with Ahang. I suppose  the manner with which an artist attempts to achieve notoriety, is my  concern.

Those who peddle junk, even though they may not need the income, lose their "value" in my eyes.

//www.youtube.com/watch?v=gDW_Hj2K0wo

 Viewer discretion is advised.

سوری محترم

توضیح بسیار شیرین، خودمانی و مطلع کننده‌ای دادی. کمی‌ مانده است که در
ادبیات و یا فیلم‌های مردم پسند ایرانی‌ شخصیتی خود را روسپی معرفی‌ کند و
منظورِ از خود گذشتگی برای هدفی‌ شایسته برساند.

با واژه خود فروش موافقم

این واژه در مورد خیلی‌ از حرفه‌ها بکار میره، مثلا در ادبیات و هنر و همچنین سیاست. همونطور که آری فرمود، منظور از خود‌فروشی اینجا "بدن فروشی" نیست بلکه منظور روح (یا همون ماهیت) شخص مورد نظره.

 اگر فیلم  "بولتس آوِر برادوی" از وودی آلن رو دیده باشید، در یک پرده، شخصیت اول فیلم (وودی آلن) از پنجره سر میکشه و فریاد میزنه "من یک روسپی هستم"..........اینجا مقصود از روسپیگری، این بود که وودی آلن به عنوان یک سناریو نویس، برای اینکه بتونه نمایشنامه خودش رو بروی صحنه بیاره، مجبور شد که شرط تهیه کننده رو قبول کنه، و به معشوقه بی‌ استعداد تهیه کننده، نقش اول نمایش رو بده....

پس این، از نظر اون هنرمند، یک نوع خود‌فروشی بوده، چونک در واقع خواست واقعی‌ خودش نبوده، ولی‌ مجبور شده اینکارو بکنه، تا سرمایه لازم برای به نمایش آوردن سناریوش، فراهم بشه

All-Iranians

برداشتم از پرسش شما اینست که مترجم بیش از ظرفیت میان فرهنگی‌ شما موفق بوده است.

نه تنها برگردان او از نظر واژه‌ای دقیق است بلکه تن‌ به "خود فروشی"
نداده و راضی‌ نشده فرهنگ نویسنده را با فرهنگ خواننده به طور خوشایندی
اقتباس دهد و از واژه‌ای استفاده کند که دور تر از منظور اصل نوشته باشد.
قابل تحسین است که خودِ مترجم از استفاده از این واژه احساس ناخوشایندی
میکند ولی‌ با اینحال اصل نوشته را محترم نگه می‌دارد. متاسفانه توضیح
قبلی‌ بنده در ردّ سؤ تفاهم فرهنگی‌ میسّر واقع نشد. فقط اینرا بگوییم که
منظور نویسنده از "خود فروشی" اهانت به ناموس نبوده است. در ضمن این توضیح
فقط در مورد این یک واژه است.

فلسفه بافی و مغلطه کاری

خود مترجم اعتراف دارد که از عبارت تاریخِ « خودفروشی » نویسندگان احساسی ناخوشایند دارد. باید از آنکه میگوید« ترجمه دقیق است» پرسید کجای این  ترجمه دقیق است؟  در عبارت
How Writers Build the Brand
همانطور که  جناب سعادت نوری و حضرت مش قاسم و شیرین خانم توجه کردند صحبت از چیزی ساختن است مثل نام ، شهرت ، اعتبار ، حمایت و  و . . .  لیکن نه فاحشگی

بازاریابی، خودفروشی نیست

من با این مقاله بکلی مخالفم. در جامعه ی که بازاریابی (مارکتینگ) رکن اصلی‌ برای شناخته شدن و ماندن در دنیاست، این صحبت‌ها بسیار ابتدایی به نظر میرسه و از فناتیسم (اگر نه حسادت شخصی‌) ریشه میگیره.

اگر یک نویسنده، مثلا مدافع حقوق زنان، برای فروش کتابش به دستاویز‌هایی‌ مثل عریان شدن در جلوی درب ورودی نمایشگاه متوسل بشه، طبیعیست که اون نویسنده، وجهه‌ و اعتبار خودش رو از دست خواهد داد و کتابش فروشی نخواهد داشت، چرا که عمل ایشان مغایر با مطلبیست که در کتابش به روی آن تکیه کرده.

اما، انتقاد از ارنست همینگوی، به عنوان یک خودفروش ادبی‌، مسخره‌ترین مطلبیست که یک انسان مطلع ممکنه به اون اشاره کنه. همینگوی، واقعا یک قلب وحشی (وایلد هارت) بود. در تمام زندگیش از هیچ کس و هیچ چیزی آبا نداشت. همینگوی، واقعا شکارچی، ماهیگیر و ابجو خور بود. حالا اگر این خصلت‌ها به اوو امکان این رو هم میداد که از این طریق درامدی کسب کنه، چرا که نه؟ این‌ها برای فروش کتابش نبود. همینگوی قبل از اینکه این تبلیغات رو بکنه، مشهور بود. بنا بر این، این آن کارخانه ابجو سازی بود که از شهرت همینگوی برای به دست آوردن پول استفاده کرد، نه اینکه همینگوی برای فروش کتابش متوسل به فروش ابجو بشه.

اصلا اساس این مقاله پوچ و بسیار سطحیست. به نظر من نویسنده از روی غرض شخصی‌ و بخل و حسد خواسته فقط انتقادی به شخصیت معروفی که مورد نظر خودش بوده بکنه، و اینجا مجبور شده که پای مشاهیر ادبی‌ دیگری رو هم به میان بکشه، که زیاد متهم به حسادت و حمله شخصی‌ نشه.

بسیار کودکانه و دور از کانسپت دنیای واقعی‌!

ترجمه دقیق است

اخیرا با خانم مریم کشاورز کارگردانِ فیلم "شرایط" مصاحبه‌ای
داشتم. از ایشان پرسیدم که مخاطب فیلم چه کسانی‌ هستند. پاسخ دادند که
مخاطب خاصی‌ را در نظر نداشتند و ساختن این اثر یک احتیاج روحی‌ بوده است.
با اینحال خودِ این مصاحبه‌های مطبوعاتی نشان میددهد  که همکاری کارگردان
در فروشِ فیلمش رسم پذیرفته ایست. اشکالی‌ ندارد، تا زمانی‌ که آفرینش یک
اثر و فکر فروش آن از هم جدا باشند، ارزش هنری بجا میماند.  تصادفا چند
دقیقه قبل از مصاحبه با مسولین تبلیغات این فیلم گفتگویی داشتم و واضح بود
که متوجه این امر هستند که اگر دخالتی شود که تماشاگرِ فیلم هنری صمیمیت
فیلمساز را مورد سوال قرار دهد، نانِ خودشان کساد میشود.

برگردان به واژه "خود فروشی" بسیار دقیق است، زیرا که منظور نویسنده این
نیست که هنرمندان معروف کارشان بازاریست، منظور اینکه هنرمند برای آثاری
که به دنیا آورده چه کار‌ها که نمیکند. "خود فروشی" به منظور اینکه معشوق
(و یا مادر) از ننگ نمیهراسد.

هنرمندان نیز

هنرمندان نیز باید زندگی کنند

جناب سعدی که حتی نام خود را از حاکم زمان خود گرفته است..مدح او را میگوید

حضرت فردوسی که برای هر خط از شعرش در طلب  یک سکه طلا از سلطان محمود است 

...

...

خداوند این ریشه فاحشگی ادبی‌ را بخشکاند که بد آفتی است .

ونداد جان نوشته شما/ترجمه شما، را خواندیم و مطلبی دیگر آموختیم،کاش هر روزمان بدین نحو میگذشت،آموزش و کوشش... نبشتار‌های شما.. ما را به خود جذب می‌کند.

چند وقتی‌ بود که شما را نمیدیدیم (خوشحالیم که حال میبینیم)،میدانیم که کار خیلی‌ دارید و بسیار فعال هستید ،آرزوی موفقیت برایتان داریم.

ارادتمند شما..

آقای سادات نوری عزیز

جالب است

نوشته و ترجمه ی جالبی است . شاید واژه ی " خود فروشی " ترجمه ی مناسبی در عنوان مقاله نباشد. شاید باید گفت: 
چگونه "نویسندگان" برای خود " شهرت سازی " می کنند؟ و یا
"نویسندگان"  چگونه برای خود " شهرت " می سازند؟
دکترسعادت نوری