Sobh

از دکتر مصطفي باد کوبه ای استاد بزرگوارم،
چندی است دلم یک دله با فتنه گران است
این هم به یقین معجزه دور زمان است
...
چون فتنه گری بانگ عدالت طلبی شد
دل بهر خدا یک دله با فتنه گران است

بیداد چو شد میوه آزادی و قانون
بیچاره دلم عاشق ظلم و خفقان است

جایی که چکد خون دل از ابر بهاری
والله که بهاران خجل از فصل خزان است

روزی که شب قدر بود شام جهالت
قرآن متنقم ز حلول رمضان است

زاهد که وضویش همه از خود دل ماست
تکبیر نمازش به یقین ننگ اذان است

دیروز چو حلقوم ندا غرقۀ خون شد
فردا به خدا روز ندای همگان است

با مرگ دو صد آرش و سهراب و سیاوش
این مام وطن دل نگران دل نگران است

دیدیم به دنبال هوا و هوس شیخ
هر لحظه فرامین خدا در نوسان است

چون با تو جهنم شده این ملک اهورا
بی تو به یقین غرفه ای از باغ جنان است

ما را چه به بدبختی لبنان و فلسطین
جایی که وطن یکسره در آه و فغان است

ای غرّه به همدردی با غزه و اعراب
این کرد بلوچ اند که در حسرت نان است

هر چند نبینی تو، ولی ملت ایران
شیری است که بر پرچم خورشید نشان است

بر ملت ما تکیه کن ای شیخ که بینی
هر گوشه یکی آرش با تیر و کمان است

سوگند خدا را به قلم نیز نخواندی
بر کیش تو اصحاب قلم مدیحه خوان است

از بس که شکستی قلمهای مخالف
هر نشریه ماتم کده اهل بیان است

بر دوش منه بار ستم را، هله ای شیخ
این بار گران بار گران بار گران است

این بانگ نه بانگی است که از یاس برآید
حلقوم امید است که با جامه دران است