Moorche

ماندا جان سلام خانومی،

شما همیشه به من لطف دارید، ممنونم از حسن نیت شما و خوشحالم که شما هم حا ل و حس منو درک کردید.

به امید روزی که مادران به غم نشستهء ایرانی شاهد مجازات قاتلین فرزاندانشان باشند.

your poem speaks to me

mersi Moorcheh azizam.

ارسطو

ارسطو
شما با خواندن غم نامهء من ، پی به نداشتن سواد ادبی من بردید... که البته جای نگرانی نیست، چون خود به این امر  واقفم. من فقط چکیده ای از هشت صفحه غمنامه دل را برای همدردی با خانواده های داغدار حوادث تلخ اخیر کشورمان را در اینجا درج کردم، و ببخشید؛ که در این چکیده، هیچ ذوق، خلاقیت، ریتم  و هارمونی در اندوه و سوك جوانانی که  دست  خالی به دفاع از حق اجتماعی خود مورد اصابت گلوله  و یا به ضرب چاقو و شمشیر ذالفقار جان باختند، نبود.  ولی قول میدهم که وقتی بزرگتر شدم، نوشته هایم را پاکنویس کنم. ممنون از زحمتی که کشیدید.

نازی جان؛

 ممنونم از مهربانی شما و ممنون برای اینکه حالم را درک کردین!
 ممنون برای شعری که سالهاست به ما  نوید رسیدن یوسف را میدهد... ولی چطور میتوان با دیدن به ابتذال کشیدن آرامش و زیر پا گذاشتن حق مردم و این همه نامردی حیرت اور،  غم نخورد؟ و باز ممنون از این ایده جالبتون.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍فرنوش خانم؛
ممنونم از هم حسی شما.

مورچهء فرنگی

Respect

It is a beautiful poem, written by a lover of Iran. Thank you for sharing.

Is this

supposed to be a poem? It's not. No creativity, no genuine emotions, no rhyming, nothing. Is it written by a child?

کنعان همینجاست

مورچهء عزیزم: خوب شد برگشتی. جایت خالی بود. شعرت بسیار زیبا و دلنشین بود و وصف حال. از اینکه احساست را با ما سهیم شدی ممنونم. این هم برای تو و برای خودم که امیدبخش و باعث دلداری است.

یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

 ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن

 وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور

گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن

چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

 دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت

 دایما یک سان نباشد حال دوران غم مخور

هان مشو نومید چون واقف نه‌ای از سر غیب

باشد اندر پرده بازی‌های پنهان غم مخور

ای دل ار سیل فنا بنیاد هستی برکند

چون تو را نوح است کشتیبان ز طوفان غم مخور

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم

سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید

هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور

حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب

جمله می‌داند خدای حال گردان غم مخور

حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار

 تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور