Maryam Nayeb Yazdi

مریم نایب یزدی
ترجمه‌ی آرش عزیزی

Published on:
October 10, 2011

(.ایران در حال حاضر بیشترین اعدام‌های سرانه‌ی جهان را دارد (چین بیشترین تعداد کلی اعدام‌ها را دارد

کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل در فوریه‌ی 2011 بیانیه‌ای در مورد میزان هشداردهنده‌ی اعدام‌ها در ایران منتشر کرد. او از مقامات ایران خواست اعدام‌ها را متوقف کنند و به سمت لغو مجازات اعدام حرکت کنند.

مقامات ایران نه تنها به این بیانیه بی‌توجهی کردند بلکه این‌ حتی آن‌ها را از تداوم اعدام مردم در شمار بی‌سابقه باز نداشت.

:آمار حقوق بشر در ایران

طبق گزارش‌های رسمی، رژیم ایران از ژانویه‌ی 2011 تا کنون بیش از 340 نفر را اعدام کرده است. عدد واقعی بسیار بالاتر است.

ماه گذشته، سپتامبر، حکومت ایران 58 نفر را اعدام کرد.

در ماه اکتبر، که هنوز در میان آن هستیم، حکومت 13 نفر را اعدام کرده و ما نگرانیم که این عدد بیشتر هم خواهد شد.

بین کسانی که این اواخر اعدام شدند حداقل سه نفر کودکِ زیر 18 سال بودند:

وحید مسلمی و محمد نوروزی دو شهروند افغانستان که هنگام دستگیری 17 ساله بودند. آنان جزو 22 نفری بودند که در یک روز، 18 سپتامبر، در ایران به دلیل اتهامات مربوط به مواد مخدر اعدام شدند.

رژیم ایران چند روز بعد علیرضا ملاسلطانی را به جرم قتل اعدام کرد. او هنگام مرگ 17 سال داشت. او اصراری می کرد که در دفاع از خودش عمل کرده.

از جمله کسانی که اخیرا اعدام شدند در ضمن افرادی متهم به لواط بودند، اتهامی که رژیم ایران بری توجیه اعدام افرادی که روابط هم‌جنس‌گرایانه دارند صادر می‌کند.

وقتی محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور ایران یا سایر اعضای رژیم ایران با سوالاتی در مورد اعدام‌ها در ایران مواجه می‌شوند همیشه آمار اعدام‌های در ایالات متحده را مطرح می‌کنند. رژیم ایران پشت آمریکا قایم می‌شود تا مسئولیت کارنامه‌ی خودش را نپذیرد.

مخالفین مجازات اعدام، این مجازات را بخاطر هر جرمی غیر قابل قبول می‌دانند، مستقل از کشورِ اعدام‌کننده، از جمله ایالات متحده. در عین حال باید توجه کنیم که اعدام‌هایی که رژیم ایران انجام می‌دهد اغلب سرپیچی از کنوانسیون‌های سازمان ملل و قوانین بین‌المللی مثل کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل است که ایران از امضاکنندگان آن‌ها است.

بیشتر کسانی که رژیم ایران اعدام می‌کند با نام کامل شناخته نمی‌شوند و بسیاری‌شان پشت درهای بسته بدون اطلاع عموم در مورد این‌که دقیقا چه چیزی باعث صدور حکم شده،‌ محاکمه می‌شوند. خیلی از افرادی که توسط رژیم ایران به قتل می‌رسند به وکیل دسترسی ندارند و اعدام‌ها در خلوت انجام می‌شود. گاهی اعدام‌های دسته‌جمعی در زندان انجام می‌شوند. تمام این اعمال غیرقانونی‌اند. نه فقط طبق قوانین بین‌المللی که طبق قوانین ایران.

رژیم ایران حتی قوانین خودش را هم می‌شکند اما به نوعی دنیا را قانع کرده که این اعدام‌ها قانونی‌اند. در ایران، محبوب‌ترین اتهام برای اعدام، حمل مواد مخدر است. رژیم ایران گفته اعدام مجرمین مواد مخدر به کنترل مشکل حمل مواد در کشور کمک می‌کند. اما از آن‌جا که بسیاری از متهمین به حمل مواد پشت درهای بسته اعدام می‌شوند و عملا هیچ اطلاعاتی علنا در موردشان منتشر نمی‌شود، سخت است دلیل واقعی پشت اعدام‌شان را بدانیم.

واقعیت این‌جا است که از اعدام‌ها از زمان انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2009 که ایران شاهد خیزش عظیم مردم و تقاضای تغییر بود به شدت افزایش یافته است. در پی آن ماجراها دانشجویان، وکلا، پزشکان، روزنامه‌نگاران، مشاهیر، فیلم‌سازان و فعالین حقوق بشر و سیاسی بی‌شماری دستگیر شدند.

حکومت ایران چند ماه پیش از خیزش‌های عظیم عاشورا (دسامبر 2009) استفاده از اعدام به عنوان وسیله‌ای برای اعمال ترس در جامعه را افزایش داد. اعدام پنج زندانی سیاسی در ماه مه 2010، از جمله معلمی محبوب در کردستان، می‌خواست ایرانیان مشتاق تغییر را فلج کند.

پس از انتخابات سال 2009 در ایران هر روز در رسانه‌ها آشکارتر شد که مردم ایران خواهان زندگی بهتر هستند. بارها و بارها ثابت شده که رژیم کنونی ایران قادر به اعمال اصلاحات درون نظام سیاسی نیست و مقامات ایران قادر به ارائه‌ی پاسخ به خواسته‌های مردم نیستند. اقتصاد نیز هر روز و هر روز بدتر می‌شود و دولت ایران کم مشکل فساد ندارد (از جمله افتضاح مالی 3 میلیارد دلاری اخیر، که به کانادا هم کشیده است.)‌ با توجه به تمام این امور تعجبی نیست که رژیم ایران ابایی از به کار گرفتن خشونت و وحشت به عنوان وسیله‌ای برای خاموش کردن مردم ایران که به پا می‌خیزند و صدایشان را بلند می‌کنند، ندارد.

مقامات ایران بخصوص در حال حاضر، پس از بهار عرب، بهتر می‌توانند ببینند که جوانان در خاورمیانه چگونه قدرت می‌یابند. آن‌ها می‌هراسند که همین اتفاق در ایران نیز بیافتد. همین است که حکومت ایران مردم را با اعدام، دار زدن عمومی و سرکوب شدید جامعه مدنی مرعوب می‌کند.

اخیرا کوهیار گودرزی، فعال حقوق بشر و دانشجوی رده‌بالای دانشگاه شریف، ناپدید شد. دو ماه گذشته و مقامات ایران اعتراف نکرده‌اند که می‌دانند شرایط یا محل نگه‌داری گودرزی کجاست. با این همه گزارش‌هایی غیررسمی هست که طبق آن‌ها گودرزی در حال حاضر در سلولی انفرادی در زندان اوین به سر می‌برد.

همین دیروز، پیمان عارف، فعال دانشجویی، 74 ضربه شلاق از مقامات ایران خورد و آن‌گاه پس از گذراندن یک سال زندان خود آزاد شد. شلاق‌ها نیز، مثل یک سال زندان، بخشی از مجازات او به جرم “توهین” به رئیس‌جمهور محمود احمدی‌نژاد بودند.

ایران آدم‌هایی مثل کوهیار و پیمان که به دست رژیم مورد تجاوز و شکنجه قرار می‌گیرند کم ندارند.

شهروندان آگاه در سراسر جهان باید هر کاری می‌توانند برای کمک به مردم ایران بکنند. با فرستادن ایمیل به مقامات ایران یا به دولت محلی‌تان می‌توانید کمک بزرگی بکنید – حتی نگاه داشتن مردم ایران در فکرهایتان نیز کمکی است. ما نباید اجازه دهیم مردم ایران فراموش شوند.

English and Persian: //persian2english.com/?p=22900