Manoucher Avaznia

دوستان جمع شوید تهنیت یار مرا

به تماشا بنشینید گل بی خارمرا

کوکبان روی بپوشید ز حسودی و به مهر

چو ببنید رخ ماه پدیدار مرا

پس نشیید رقیبان به حسرت در دل

تا ببینید ورا جهد به دیدار مرا

صوفیان چشم بدارید ز روی مه نو

که دمیده است یکی ماه ده و چار مرا

ساحران دست بدارید زافسانۀ فن

نتوانید برابر بنشینید مه پرکار مرا

باغبانان به چه کوشید به پروردن گل

گل و نرگس به وفورند به گلزار مرا

بلبلان کنج خموشی بگزینید در حضرت عشق

که روان است دو صد نغمه به منقار مرا

...

او خریدار من خاک نشین گشت آن دم

که بدیدی قدح آینه کردار مرا

به امانت بسپردم ورا جان عزیز

تا میان بسته شود خواجه پرستار مرا

...

به نوازشگری دل قدمی رنجه نمود

تا که در بند خودش یافت گرفتار مرا

او به درمان ببستی مر این علت را

تا بدیدی همی درد جگر خوار مرا

پس نشاندم به پهلو ز سر نیکی و مهر

تا زداید ز رخ آینه زنگار مرا

پس بدادم قدحی کز ضیئ اش اندر عرش

کائنان چرخه زدند نقطۀ پرگار مرا

...

پس بدانید رفیقان سخن مکنون را

که ببارد کنون از سر منقار مرا:

"من ز همصحبتی یار نتابم هرگز

هم به روزی که برند ز خانه مردار مرا".

زمستان 1383

اتاوا