Manoucher Avaznia

پیر گوید گرد هم پرّندگان

آمدند از آشکار و از نهان

تا که جویای خودآگاهی شوند

راه دوری در پی شاهی شوند

تا که با دمهای او خویشی کنند

جان فدای یک هم اندیشی کنند

هر یکی زی خویشتن شاهی بُدند

در طریق خود خودآگاهی بُدند

در جمال خویشتن مستغرقی

بیقرار در باد همچون بیرقی

از سر شب تا دم صبح سپید

یک کلام خوش به ذهنم نارسید 

در پی گل واژه گان پرّان بُدم

در هواشان مرغ سرگردان بدم

بس دفاتر جستمی از چپ و راست

تا به زیبا واژهگان بی کمّ و کاست

تا به جادوشان شکار دل کنم

کوششی درحل یک مشکل کنم

رنجها بردم؛ نبردم حاصلی

حاصلم دردا نه در خورد دلی

بارها پرخاش کردم:"پس که من

می نباشم در خور زیبا سخن

ذوق من اندر قلم خاموش ماند

جمله هشیاریّ من بی هوش ماند

حالت پویای من مانده است لنگ

ذهن بی آرام من درمانده منگ"

ای دریغا حالت ناخوش برفت

گه به آرامی و گاهی جست و زفت

تا ز خاور روز روشن بردمید

بوده ام در چالش بیم و امید

تا کلاغان از لب بام و هوا

صبح مِه آلود را دادند صلا

چشمها مالیدمی با هر دو دست

تا ببینم روز را آنسان که هست

تا افق آمد به چشم من سپید

گفتم ای دل اینکت نوبت رسید

خامه برگیر گفتگو را ساز کن

داستانهایی ز نو آغاز کن

یورش بیگانه تا دشت طبس

حالت بیگانگیّ کس ز کس

صورت آشوب و دانشگاه را

گیر و دار و چالش ناگاه را

در زبان چامه آوردن بگیر

پیش از اینکه ذهن نبود دستگیر

فکر کردم نرم نرم این داستان

راه خود را می رود تا دوستان

تا که پیغامی نهد اندر طبق

از زبان خامه بر روی ورق

آنچنان که گفته بودم پیش ازین

تشفشانی گشته بُد ایرانزمین

روزگار جنب و جوش و انقلاب

رود پویان حوادث پرشتاب

...

تشفشان : آتشفشان

چهارم آذرماه 1388

اتاوا