Manoucher Avaznia

پاسخش دادم که آنرا خوانده ام

در شگفتیها من از آن مانده ام

که چنان وارسته مرد بی ریا

که همی بودی به گیتی کیمیا

یکسره از لون دیگر کرده اند

پیروی اندیشۀ خود خوانده اند

سلک اشکم باره گیّ خویش را

تشنگیّ قدرتی بی خویش را

یکسره در چهرۀ او دیده اند

ای بسا راه تباهی رفته اند

با دو چشم کوچک مادی نگر

در گلستانی چنین گشته نظر

بعد از آن با های و هوی گیردار

مرغ عنقا شاید آرد در شکار

دست و فکر کوته رندی بخیل

کی تواند چید خرما از نخیل

فکرت بیمار بیگانه ستا

کی توانستی شدن داروی ما

آن که هرگز می ندیده باغ را

ازکجا داند که آن است دلگشا

او که غیر از خویشتن چیزی ندید

کی از این چالش در آید روسپید

کی توانستی کند کشفی شگرف

آن که راند زورقی بر بحر ژرف

صید مروارید دور از دست اوست

گرچه روزی چند اندر جستجو ست

صید مرارید و اشکار صدف

جستجوی کنه ایجاد وهدف

کار انسان دلآورد قوی ست

در میان مردم ارچه منزویست 

این بشر بهر هیاهو آمده

نی برای دیدن رو آمده

آن که دزدد میوه ها را با چراغ

رحم نارد بر گل و بر سرو باغ

جمله در بازار مکاره برد

پردۀ حقی به غازی می درد

من پی افغان و دردی دیگرم

تا که اسرار "ان الحق" بر درم

نه پی کام خود و نه گوهرم

شادکامی می دهم؛ غم می خرم

خرمی می جویم و دل-راستی

نی کژی، نا راستی، نی کاستی

من سخن از راستی خوش می زنم

زین سبب دریوزه گیها می کنم

سیزدهم آبانماه 1388

اتاوا