M. Saadat Noury

Thanks

Thank you all who visited this thread, and special thanks to All-Iranians, Mehrban, and Botshekan for their supports by posting beautiful poems to enrich this Chain of Poetry.

ای قوم

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید

معشوق همین جاست بیایید بیایید

معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار

در بادیه سرگشته شما در چه هوایید

گر صورت بی​صورت معشوق ببینید

هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید

ده بار از آن راه بدان خانه برفتید

یک بار از این خانه بر این بام برآیید

آن خانه لطیفست نشان​هاش بگفتید 

از خواجه آن خانه نشانی بنمایید

یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدیت 

یک گوهر جان کو اگر از بحر خدایید

با این همه آن رنج شما گنج شما باد 

افسوس که بر گنج شما پرده شمایید

Dear Mehrban

با سپاس و در پاسخ ، سروده ای از شاعره ی ارجمند سیمین بانو بهبهانی تقدیم می شود:

بیا که رقص کنان جام را به شانه کشم
به بزم گرم تو، چون شعله یی، زبانه کشم
به کا کل تو نهم چهره و بگریم زار
به تار عشق، ز الماس سفته دانه کشم
شوم چو پرتو مهتاب و تابم از روزن
که تن به بستر گرمت بدین بهانه کشم
شوم درخت برومند وسرکشم از بام
که دست شوق تو را سوی بام خانه کشم
شوم چو برق جهان سوز خشمگین، که مگر
به کوه درد و غمت، سخت، تازیانه کشم
هزار چاک دلم شد ز تاب این حسرت
که پنجه در سر زلفت بسان شانه کشم
به چشم، سرمه کشم تا دلت بلرزد سخت
هنر بود که خدنگی براین نشانه کشم
شبی به کلبه ی سیمین، اگر به روز آری
دمار از غم نا سازی زمانه کشم : سیمین بهبهانی

Dear AI

با سپاس و در پاسخ ، سروده ای ازسرا ینده ی اندیشمند، هوشنگ ابتهاج تقدیم می شود:

ای شادی !  آزادی !  ای شادی ِ آزادی ! روزی که تو بازآیی
با این دل ِ غم پرورد  من با تو چه خواهم کرد ؟
غم هامان سنگین است  دل هامان خونین است
از سر تا پامان خون می بارد
ما سر تا پا زخمی ما سر تا پا خونین ما سر تا پا دردیم
ما این دل ِ عاشق را  در راه ِ تو آماج ِ بلا کردیم
وقتی که زبان از لب می ترسید وقتی که قلم از کاغذ شک داشت
حتی ، حتی حافظه از وحشت ِ در خواب سخن گفتن می آشفت
ما نام ِ تو را در دل چون نقشی بر یاقوت می کندیم
وقتی که در آن کوچه ی تاریکی / شب از پی ِ شب می رفت
و هول سکوتش را بر پنجره ی بسته فرو می ریخت
ما بانگ ِ تو را با فوران ِ خون چون سنگی در مرداب
بر بام و در افکند یم
وقتی که فریب ِ دیو در رخت ِ سلیمانی
انگشتر رایک جا با انگشتان می برد
ما رمز ِ تو را چون اسم ِ اعظم
در قول و غزل قافیه می بستیم ... : هوشنگ ابتهاج

//www.avayeazad.com/hooshang_ebtehaj_he_alef_saye/tasian/73.htm

گلچین گیلانی

باز باران
با ترانه
با گهر هاي فراوان
مي خورد بر بام خانه

من به پشت شيشه تنها
ايستاده :
در گذرها
رودها راه اوفتاده.

شاد و خرم
يک دوسه گنجشک پرگو
باز هر دم
مي پرند اين سو و آن سو

مي خورد بر شيشه و در
مشت و سيلي
آسمان امروز ديگر 
نيست نيلي

الله ُ اکبر گفتنت بر بام ها

//asre-nou.net/php/view_print_version.php?objnr=13984

ای گفتن ِ الله ُ اکبر کار و بارت
ربطی به آزادی ندارد این شعارت
الله ُ اکبر گفتنت بر بام ها شد
زخم تن و سوز دل و شبهای تارت
اللهُ اکبر گفتنت عمری برافراشت
دیوار ِ زندان در کنار ِ چوب ِ دارت
اللهُ اکبر گفتی و ماند این جهنم
از جمله میراث ِ خمینی یادگارت
یکبار دیگر هم بگو الله ُ اکبر
تا جاودان گردد عذاب بیشمارت

محمد جلالی  م. سحر

۲۲.۲.۲۰۱۱
پاریس

Dear Mehrban

با سپاس ، سروده ای از شاعره ی گرانمایه ، ویدا فرهودی تقدیم می شود:

برای شعرکلامی زلال کافی نیست/نوشتن ازکم و کـِیفِ وصال کافی نیست
طنین موهن شلاق گر صدا را خست/ برای بستن لب این وبال کافی نیست
دوباره زاید و زاید هزار گفته ی نغز / که دربلاغتشان خط و خال کافی نیست
پرنده را بکشان تا به قلّه ی جرأت/ که رستن از قفس پر ملال کافی نیست
ببار قصه ی او را به مزرع تاریخ/ به ثبت سیل ستم،ماه و سال کافی نیست
به شوق بردن شادی به بام آزادی/ عروج چهچهه و یک دو بال کافی نیست
کنون که پـُر شده از خشم ،جدول تقویم/ زرهروان توهـّم سوال کافی نیست
قلم به دست مبادا فریب زُهد خوری/ در این مقوله حرام و حلال کافی نیست
به کارِ"شاید" و "امّا"عنان عشق مده/که درحساب جنون،احتمال کافی نیست
و شعر گرچه ز رویا نشانه ها دارد/ به ثبت فاجعه هرگز ،خیال کافی نیست
یکی یکی به کلامت توان عصیان بخش/که وقت درگذرست و مجال کافی نیست
بگو به نم نم حرفت که شورتر بارد/ مرور قطره ای از قیل و قال کافی نیست
به مَـه بگو که گشاید کلون ظلمت را/ که بهر فتح سیاهی هلال کافی نیست
رسیده عطر پیامم ببین به خانه ی دوست/چرا که بهر شنیدن وصال کافی نیست!

ویدا فرهودی
تابستان ۱۳۸٩- پاریس

فریدون مشیری

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد 

چون کبوتر لب بام تو نشستم 

تو به من سنگ زدی من نرمیدم نگسستم 

باز گفتم که توصیادی و من اهوی دشتم 

تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم  

حذر از عشق ندانم ، نتوانم

Dear AI

با سپاس ، سروده ای ازسرا ینده ی آگاه و توانا، محمد جلالی تقدیم می شود:

ای مصریان که پویش و ابرام با شماست
طغیان ِ نیل و هیبتِ اهرام با شماست
دولت به بام و صبح ِ رهایی به کامتان
کاینگونه پاس ِ آبرو و نام با شماست
حاشا به شبروان ندهید اختیار ملک
اکنون که روشنایی ی ایّام با شماست
رَه پُر شکوفه باد ، که فردای مصر را
سوی بهار پویه به هر گام با شماست
هان ، تا به اهل دین نسپارید ، بخت ِ خویش
آسوده کردن ره ازین دام با شماست
ایران ز کید ِ اهل شریعت به باد شد
در چنگ ِ باد ، دیدن اجرام با شماست
دزدان راه ، جامه ی اخوان به تن کنند
ره بانی به جا و به هنگام با شماست
ایرانیان که دوزخ دینشان به خدعه سوخت
زانان پذیره گشتن ِ پیغام با شماست : محمد جلالی  م. سحر

زن بی خرد بر در و بام و کوی

زن بی خرد بر در و بام و کوی
همی کرد فریاد و می گفت شوی : سعدی

اینرا هم بخوانید:
 زنی سر بام نشسته بود، به مردی که بی خیال از کوچه رد می شد، گفت اگر وارد خانه شوی، فریاد می زنم. مرد که بفکر این قضیه نبود، تلاش کرد وارد خانه شود. زن فریاد زد اگر در را بشکنی، هوار می کشم. مرد هم لگدی زد و در راشکست. زن فریاد زد اگر از راه پله بیایی بالا، جیغ می کشم. مرد وارد راه پله شد. زن گفت؛ اگر روی بام بیایی ... مرد روی بام رفت... اگر دست به من بزنی... مرد دست زد ... اگر بغلم کنی... بغلش کرد ... اگر لختم کنی ... لختش کرد .. اگر تجاوز کنی... کرد... زن گفت آخیش، حالا اگر ول کنی، هوار می کشم ... مرحمت سرکار زیاد!
 //iranian.com/main/blog/ali-ohadi-70

از ادیب برومند

چــو بــا قـیـام ، وزان شــد نــسیــم آزادی
نـواخت بـوی سعــادت مشــام تونـس و مـصر
ســروش غــیـب صــلا زد کـه بردباری بـس
چــرا تحـمـل جـور از نـظام تونـس و مـصر؟
کــجـاست غـیرت ملـی کجاست دست یلان؟
کـه کـوس فـتح بکـوبد به بـام تونـس و مـصر
بــه حاکمان جهــان داد بــی گمـان هشـدار
خجـسته جنبـش پـاک و قیـام تونـس و مـصر: ادیب برومند