M. Saadat Noury

دیوانه ی خردمند و آگاه

با سپا س از انتخاب استادانه ی شما و ارا ئه ی مخمس بسیار زیبای هلالی جغتایی در استقبال ازسعدی ، در پاسخ غزل سیف فرغانی با اشاره به دو غزل سعدی تقدیم می شود

(‌پاره های سیاه و ضخیم از سعدی است )

کیست کاندر دو جهان عاشق دیدار تو نیست
کو کسی کو به دل و دیده خریدار تو نیست
دور کن پرده ز رخسار و رقیب از پهلو
که مرا طاقت نادیدن دیدار تو نیست
در تو حیرانم و آنکس که ندانست تو را
وندر آن کس که بدانست و طلب کار تو نیست
در طلب کاری گلزار وصالت امروز
نیست راهی که درو پای من و خار تو نیست
شربت وصل تو را وقت صلای عام است
ز آنکه در شهر کسی نیست که بیمار تو نیست
من به شکرانهٔ وصلت دل و جان پیش کشم
گر متاع دل و جان کاسد بازار تو نیست
در بهای نظری از تو بدادم جانی
بپذیر از من اگر چند سزاوار تو نیست
وصل تو خواستم از لطف تو روزی، گفتی
چون مرا رای بود حاجت گفتار تو نیست
سیف فرغانی از تو به که نالد چون هیچ
کس ندانم که درین شهر گرفتار تو نیست
سیف فرغانی

ترکیبی زیبا

با سپاس از این ترکیب استادانه و بسیار زیبا که من را به یاد مخمس زیبای هلالی جغتایی بر غزل سعدی انداخت.

ای گل، همه وقت این گل رخسار نماند

وقتی رسد آخر که بجز خار نماند

تاراج خزان آید و گلزار نماند

این تازگی حسن تو بسیار نماند

دایم گل رخسار تو بر بار نماند

دیدار تو نیک و همه کس طالب دیدار

تو یوسف مصری و همه شهر خریدار

سودای تو دارند همه بر سر بازار

بازار تو را هست خریداری بسیار

من صبر کنم تا که خریدار نماند

......

Dear AI

Thank you for the poem; please accept this poem in return

به شهرخود زمینگیرم توکــردی
چومجنون ، پا به زنجیرم توکـردی
جوان بودم که خواهان تو گشتــم
خداپیرت کند، پیرم تو کــــــردی

کجایی؟ درچه حالی؟ باکه هستی؟
به خوابی؟ هوشیاری؟ یا که مستی؟

شـــنیدم رفتـــه ای ســوی رقـیـبان
فــــراموشت شـــده مـهـر حبـیـبان
شدی از بوی آغوش که مدهوش؟
که آغوش مــرا کـــردی فراموش
نعیم پوپل : سراینده ، آهنگساز و خواننده ی کهنسال افغانی

Dear Souri Banoo

Thank you for the poem; please accept this song in return:

//www.youtube.com/watch?v=nOfBd2xbWrU

که آید از نفس غنچه بوی آغوشت

شکسته جلوه ی گلبرگ از بر و دوشت
دمیده پرتو مهتاب از بناگوشت
مگر به دامن گل سر نهاده ای شب دوش؟
که آید از نفس غنچه بوی آغوشت
میان آنهمه ساغر که بوسه می افشاند
بر آتشین لب جان پرور قدح نوشت
شراب بوسه من رنگ و بوی دیگر داشت
مباد گرمی آن بوسه ها فراموشت
رهی معیری

از دوست داشتن