M. Saadat Noury

THANK YOU ALL

WHO visited this thread; special thanks go to those who posted very interesting comments, poems, and links.

انقلاب ساق پا

//itiran.net/archives/000595.php

Dear G. Rahmanian

با درود و سپاس فراوان، در پاسخ، سروده ای از پروین اعتصامی تقدیم حضور مبارک می شود
 
بخویش، هیمه گه سوختن بزاری گفت
که ای دریغ، مرا ریشه سوخت زین آذر
همیشه سر بفلک داشتیم در بستان
کنون چه رفت که ما را نه ساق ماند و نه سر
خوش آنزمان که مرا نیز بود جایگهی
میان لاله ونسرین و سوسن و عبهر : پروین اعتصامی

Dr. Saadat Aziz:

Sitting here at one end of the world and having had the privilege of admiring quite a few pairs of legs, half-naked shoulders and bellies that tried bashfully to make their miniaturish presence known through high-priced fabrics, I have nothing, but the highest regard and veneration for you and the present blog. Thank you my friend!

ساقه ی نوازش

Dear AI   Thank you for the poem; please accept this in return

ساقه ی نوازش
//www.youtube.com/user/farid3011348?blend=21&ob=5

In between her legs

"Finally you find yourself
In the last destination of life
You are in between her legs
Fully satisfied": RIC Z. BASTASA

Sunday, October 03, 2010
//www.poemhunter.com/poem/in-between-her-legs/

Ode to Her Legs

Dear AI   Thank you for the poem; please accept this in return:

Ode to Her Legs //www.manushi.in/docs/187.%20Poem%20-%20Ode%20to%20Her%20Legs.pdf

She had long bare legs

Thank you for posting your beautiful poem; here is also an English poem on "Her Legs":

In the last year of my marriage,
among a hundred other symptoms I wrote a poem called
"The Woman across the Shaft"—she was someone
I never met—she had long bare legs
on a summer night when she answered the phone
in her kitchen and lifted her legs to the table
while she talked and laughed and I tried to listen
from my window across an airshaft between buildings
and watched her legs. I doubt she was beautiful
but her legs were young and long
and she laughed on the phone: Mark Halliday

ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد

ناقد ادبی آگاه و ارجمند
با سپاس ، و در پاسخ ، سروده ی  دیگری از حافظ تقدیم حضور می شود

 سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند
همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند
ساقی سیم ساق من گر همه درد می‌دهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند ... : حافظ

چه دل‌ها بردی ای ساقی به ساق فتنه انگیزت

شیرین بانوی ارجمند
با سپاس ، و در پاسخ ، سروده ای ازسعدی تقدیم حضور می شود

چه دل‌ها بردی ای ساقی به ساق فتنه انگیزت
سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خون ریزت
لب شیرینت ار شیرین بدیدی در سخن گفتن
بر او شکرانه بودی گر بدادی ملک پرویزت ... : سعدی

بنده‌ی آن سرو سیمین ساق سیم اندام باش

پندار نیک گرامی
با سپاس ، و در پاسخ ، سروده ای از فروغی بسطامی تقدیم حضور می شود

در سر کوی وفا با کوه کن هم گام باش
جان شیرین را به شیرین بخش و شیرین کام باش
پیش روی و موی او سر خط مملوکی بده
تا قیامت مالک اقلیم صبح و شام باش
گر برای سیم باید بندگی کردن گرفت
بنده‌ی آن سرو سیمین ساق سیم اندام باش : فروغی بسطامی
 

حافظ هم با شما هم عقیده است

یش ازینت بیش از این اندیشه ی عشّاق بود    /    مهر ورزی تو با ما شهره ی آفاق بود

یاد باد آن صحبت شب ها كه با شیرین لبان    /    طبع ما در بحث لطف و خوبی اخلاق بود

پیش ازین كین سقف سبز و طاق مینا بر كشید   /   منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد    /    دوستی و مهر بر یك عهد و یك میثاق بود

 سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد  /     ما بدو محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

رشته ی تسبیح اگر بگسست معذورم بدار   /     دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد   /    دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود

سروده ای بس

سروده ای بس زیبا...بوی عشق میدهد 

Of legs...

زیبا سرودی استاد، از مَنظَرش

چه خوش وصف نمودی از بَرَش

لیک، حقّ مطلب ادا باید کرد

بی‌ تیغ و واجبی خار بُوَد سر به سرش