M. Saadat Noury

For All-Iranians

مصحف و سالوس او باور مکن
خویش با او هم‌سر و هم‌ سر مکن
سوی حوض ات آورد بهر وضو
وندر اندازد ترا در قعر او :  مولوی

شاد وخوشحال منم، می نشینم لب حوض

شعر وضو
شاد و خوشحال منم ، می نشینم لب حوض
تا بگیرم لب این آب ، وضو
تا از این موج زلال
دو سه مشتی بزنم بر سر و رو  ... : مهدی وحیدی صدر
//www.eteghadat.com/forum/forum-f124/topic-t6385.html

شیرین خانم گرامی و آگاه

 با سپاس از یادآوری بجا و بسیار سودمند شما، و در پاسخ، سروده ای هم با همان مضمون از فروغ فرخزاد تقدیم می شود

علی کوچیکه
نشسته بود کنار حوض ...: فروغ فرخزاد
//www.avayeazad.com/foroogh_farokhzad/tavalodi_digar/30.htm

با اجازه استاد خوبم

یکی دیگه هم هست که بمناسبت ضرورت شعری لب حوض تبدیل به کنار حوض شده

به علی گفت مادرش روزی

که بترس و کنار حوض مرو

بقیه اش رو هم همه بلدند

همیشه خوش باشید

شیرین

برای ناقد ادبی ارجمند

در پاسخ سروده ی شهریار

به زمین افتاد و چه پژواکی
که شنید اهریمن و چه لرزی که دوید
ازبن غم تا به بهشت
من درخویش و کلاغی لب حوض ... : سهراب سپهری
//www.avayeazad.com/sohrab_sepehri/sharghe_andooh/23.htm

ناقد ادبی ارجمند

با سپاس از گزارش سروده ی دلنشین عرفان ع. باید پذیرفت که این جوان بیست ساله ، حرف های بسیار شنیدنی برای گفتن دارد
//www.sarv.blogfa.com/Profile/ 

برای همه ی ایرانیان گرامی

باز روزی دیگر است این، یا شبی دیگر
خوب یادم نیست
در حیاط کوچک پاییز، در زندان
باز می‏رفتیم و می‏رفتیم
در طواف خویش دور حوض خالی، باز
می‏خموشیدیم و می‏گفتیم ... : مهدی اخوان ثالث
//jeyhoon.blogfa.com/cat-30.aspx

ای وای مادرم - شهریار

ديدم نشسته مثل هميشه كنار حوض

پيراهن پليد مرا باز شسته بود

انگار خنده كرد ولي دل‌شكسته بود:

بردي مرا به خاك سپردي و آمدي؟

تنها نمي‌گذارمت اي بينوا پسر

اما خيال بود

اي واي مادرم.

در حیاط

کبوتری آمد

آبی خورد

بالی گشود

در حیاط...

پسرک بر بام

سنگی داشت

کبوتر لب حوض

پسرک لب بام

بال کبوتر به وسعت سفید

جنس سنگ به سختی درد

یا که باید بزند و پوچ را معنی کند...

یا که نباید بزند و سفید را آسان کند...

چه تنگنای سختی...

رسم زندگی عاشق کشی و جاویدان کردن عشق…

حیاط خانه جایی برای عاشق شدن

عشق پسرک به کبوتر

و

سنگی که از دست پسرک افتاد

...

پایین آمد لب حوض

دست گشود به وسعت زیبا

اما کبوتر دیگر خسته نبود...

پر کشید  با سرعت مرگ...

رسم زندگی عاشق کشی و جاویدان کردن عشق …

عرفان ع.

2/9/89

رفته بودم لب حوض

//sadirokh.persianblog.ir/post/9

آب حوض هاشان خونی ست

همه ی ایرانیان گرامی

با سپاس و در پاسخ، سروده ای از فروغ فرخزاد تقدیم می شود

چرا من این همه کوچک هستم
که در خیابانها گم میشوم
چرا پدر که این همه کوچک نیست
و در خیابانها هم گم نمی شود
کاری نمی کند که آن کسی که بخواب من آمده ست روز آمدنش را جلو بیاندازد
و مردم محله کشتارگاه که خاک باغچه هاشان هم خونیست
و آب حوض هاشان هم خونیست
و تخت کفش هاشان هم خونیست
چرا کاری نمی کنند ... : فروغ فرخزاد
//www.avayeazad.com/foroogh_farokhzad/iman_biavarim_be_aghaze_fasle_sard/5.htm

غلامحسين ساعدي و لب حوض

//www.sokhan.com/80years.asp?id=23010

For All-Iranians

فاش می​گویم و از گفته خود دلشادم //www.youtube.com/watch?v=Ka66UnuvZMw

Dear Anahid

Thanks for your nice words. You are absolutely right. It is like Hafez poem; you can always easily recognize his beautiful mystic poetry. Sohrab's poems are also very unique and thoughtful.

Dear AI

Thank you for posting the beautiful poem composed by late Moshiri; please accept this in return

 تو نیستی که ببینی //www.youtube.com/watch?v=p-G4EC2t5F4

حوض: لغت نامه دهخدا

//www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-f79de77630cf44ce867f6095752eeaff

And there a few short poems on the subject! 

Sohrab's poems are so unique

 Thanks Ostaad for this great collection. As I was reading your collection, after few lines

ابری نیست ، بادی نیست
می نشینم لب حوض
گردش_ ماهی ها ، روشنی ، من ، گل ، آب
پاکی_ خوشه ی زیست

My mind registered that it must be Sohrab Sepehri's poem. I wonder if any of other Iranian modern poets has this quality that just by reading 4,5 lines of their poems, you can say who the poet is.

فریدون مشیری: زیر درخت‌ها لب حوض

تو نیستی که ببینی
چگونه عطر تو در عمق لحظه‌ها جاری است
چگونه عکس تو در برق شیشه‌ها پیداست
چگونه جای تو در جان زندگی سبز است
هنوز پنجره باز است

تو از بلندی ایوان به باغ می‌نگری
درخت‌ها و چمن‌ها و شمعدانی‌ها
به آن ترنم شیرین به آن تبسم مهر
به آن نگاه پر از آفتاب می‌نگرند
تمام گنجشکان
که درنبودن تو
مرا به باد ملامت گرفته‌اند
ترا به نام صدا می‌کنند

هنوز نقش ترا از فراز گنبد کاج
کنار باغچه
زیر درخت‌ها لب حوض
درون آینه‌ی پاک آب می‌نگرند

تو نیستی که ببینی چگونه پیچیده است
طنین شعر تو نگاه تو در ترانه‌ی من
تو نیستی که ببینی چگونه می‌گردد
نسیم روح تو در باغ بی‌جوانه‌ی من

چه نیمه شب‌ها کز پاره‌های ابر سپید
به روی لوح سپهر
ترا چنان‌که دلم خواسته است ساخته‌ام

چه نیمه شب‌ها وقتی که ابر بازیگر
هزار چهره به هر لحظه می‌کند تصویر
به چشم هم‌زدنی
میان آن همه صورت ترا شناخته‌ام

به خواب می‌ماند
تنها به خواب می‌ماند
چراغ، آینه، دیوار بی تو غمگینند

تو نیستی که ببینی
چگونه با دیوار
به مهربانی یک دوست از تو می‌گویم

تو نیستی که ببینی چگونه از دیوار
جواب می‌شنوم

تو نیستی که ببینی چگونه دور از تو
به روی هرچه دراین خانه ست
غبار سربی اندوه، بال گسترده است

تو نیستی که ببینی دل رمیده‌ی من
به‌جز تو یاد همه چیز را رها کرده است

غروب‌های غریب
در این رواق نیاز
پرنده‌ی ساکت و غمگین
ستاره‌ی بیمار است

دو چشم خسته‌ی من
در این امید عبث
دو شمع سوخته جان همیشه بیدار است
تو نیستی که ببینی ...

فریدون مشیری

دوهزارخشک لب بین به کنارحوض کوثر

همه ی ایرانیان گرامی

با سپاس و در پاسخ، سروده ای از مولوی با اشاره به لب و حوض تقدیم می شود
 
مه روزه اندرآمد هله ای بت چو شکر
گه بوسه است تنها نه کنار و چیز دیگر
بنشین نظاره می‌کن ز خورش کناره می‌کن
دو هزار خشک لب بین به کنار حوض کوثر : مولوی

می نشینم لبه ی حوض

//avaze-shabahang.persianblog.ir/post/1796