شعر

من رای‌ام را به زباله دان ِ بطلان ٔبر نخواهم ریخت.
 
من با شما
           -‌ای بانیان ِ خون به کامی‌ نسل‌ها ! -
پیمان ِ هم روی نخواهم بست
تا در حضور حیرتِ خلق‌های ساده‌ی معصوم
از درونه‌ی صندوق ِ شعبده
                              خرگوش ِ فریب در آرید ،
و تا کلید ِ طلسم را
در آستین ِ حیلت
                 رندانه
                         نهان دارید.
 
نه‌،
   ‌ای نفتیان !
من شراره‌ی کبریتِ بهانه نخواهم شد
تا تداوم بیابد حریق ِ جهانسوز ِ  آاز ِ شما
و دست و پا بسته به ریسمان ِ اطاعت
نمی رقصم عروسکوار
                        دگر باره
                               به ساز ِ شما.
***
هم در هماره‌ی تاریخ
                 به رای شما نبود مگر
که دستار ها
چشم بندِ جماعتِ ساده دلان شد در اقصای جهان
و روشنای بصیرت
                 - در هنجاری باژگونه -
                                       به ظلمتی بدل شد بی‌ بدیل
که پنداری طلیعه‌ی نور را در آستانه‌ی رستخیز
در خفتنگاهِ خلق گردن زدند ؟
 
و هم این اعتیاد ِ خلایق به خلسه‌ی غفلت
از افیونی ِ شرابِ مکر ِ شمایان نبود مگر
که در رستنگاه اندیشه‌های رهایی
بینائی را فرصتِ نطفه بستن نداد
و شعور شکفتن را مجال بالیدن ؟
***
دیری نمی گذرد
            که این نیز می‌‌خواهد گذشت
و هم راهیان ِ من
                     - این خیل دلیر ِ کمر بسته،
                                              هر چند تکیده و خسته -
از کمینگاه ِ صبوری اعصار
                              بر خواهد خا ‌ست
و درفش ِ عصیان بر خواهد افراشت
تا تیغ ِ زنگار بسته ز تجربه‌های بسته زبانی‌ را
صیقل دهد
           به مسلخ ِ خون ریز ِ انتقام .
 
نه‌،
سوداگران ِ جان ِ آدمیان ،
                            زنگی دلان !
من رای‌ام را به زباله دان ِ بطلان بر نخواهم انداخت 
و با شما نفتیان،
                  - بانیان ِ وبای جهل -
پیمان ِ هم روی نخواهم بست.
                                                       **********
جهانگیر صداقت فر
بازنگری - ۱۵ اکتبر ۲۰۰۰