من تنها قدم می زنم

من تنها قدم می زنم
by Afshin Babazadeh
24-Feb-2009
 

شاید مرگ تو کافی است

تا دور از سکوت بی خیال نوشتن

در پاره های سرطان احساسات ویسکی درمانی شوم

از خط کشیهای خیابان می گذری و

روی سرعت خاطره ها می روی

من در بلندی ساختمانها کوچکترین

اما سنگین تر از آنها قدم می زنم

و روی شالوده ای متحرک

با زلزله ها می خندم

دستانت را بسوی من دراز نکن

من تنها قدم می زنم

 

افشین بابازاده


Share/Save/Bookmark

Recently by Afshin BabazadehCommentsDate
طرح
-
Nov 15, 2012
نه می توان
1
Jul 16, 2012
از پشت ها
-
Jan 11, 2012
more from Afshin Babazadeh
 
default

. . . Wheel of

by Anonymous2 (not verified) on

.
.
.
Wheel of Fortune

Life
Is like a merry-go-around
You hop on it in a season
That could be spring, winter, summer, or fall
And then begin to see
Season after season before your eyes
In rotation
Without boredom despite the repeat and repetition
Until it stops in a season
That may or may not
Correspond to the season of your entry

"sad saal be in saalhaa"

AH DANESH, Spring-


Princess

wow... very touching! Thank you.

by Princess on

To be alone

It is of a colour that

Cannot be named:

This mountain where cedars rise

Into the autumn dusk 

- Jakuren

 

 


Aref-Adib

زنده باد

Aref-Adib


فوق العاده بود


Nazy Kaviani

Aah, solitude!

by Nazy Kaviani on

I know about sometimes walking more heavily than tall buildings in the wake of a loss. I also know about the importance of solitude. I hope you will face many real extended hands along your way.

Thank you for sharing your solitude with us.