Manoucher Avaznia

مهرناز گرامی؛

بسیار زیبا سروده ای.

من نمی افزایمش دیگر سخن

چون که گفتارت بود روشنترین

دست مریزاد 

منوچهر عزیز

چهری ار دیوان هیاهو می کنند

زخم دارند و غرند از روی کین

لوءلوء ژاله بدّرد پرده شان

 ترس ترسان می کنند آنها کمین

 پشت نام آریا و رستمان

 می درند ضحاک گون گرد آفرین

لیک ما شیران و خورشیدان به مهر

می بسازیم آن زمین راستین

شیر ما نامش علی، نامش نریمان یا زنی

 شیر سیرت، نیک بانو، دختر این سرزمین

 شیر ما شیر دلیران، مهر ما چون آفتاب

 گسترد گفتار سعدی تا به پردیس برین

 مهر آرش بر جبین و شعر مولانا به دل

می بشوییم این ددان از چهره ایران زمین

  کو در آن مسلم، یهودی و گبر

 اصل خود دانند از نوع بشر

با سپاس

مهرناز 

Soroosh Geraamee;

I dearly appereciate your comment, though I am humbled to your Iranian heritage.  I pay humage to what is our Iranian and Islamic heritage that has given a beautiful birth to what is called Iran nowdays.  If you studied, I do not mean to imply that you have not studied, our humiliation as a nation  by Aneeraanee forces until rcently; you would have understood what I mean.  We are a people with an identity with all our beautiful differences and a legacy until we were depleted from it by some forces who intended to subjugated us to superifial forces of  `solteh`.  Do you understand what I mean.  Whoever we are; we are someone.  This is the heart of the matter; not what others, uselessly, try to define us to be. We should not even care what they think of us; as they will never think  of us as a people of equal rights.

Sepaas

Poem

Aafarin Manuchehr Khan, Aararin especially for using rhyme in your beautiful poems. I look forward for more!