Manoucher Avaznia

ابی جان؛

نکته چو راست گفته ای؛ بی کم و کاست گفته ای؛

با گپ کیمیای تو می نکنم بگو مگو.

گل به بهار دیده ام؛ همدم خار دیده ام؛

گرچه خزان رسیده نو، دل نکنم ز بوی او.

دلهره پیش روی من، حمله برد به سوی من؛

تا که تو یاور منی، می نخورم غم عدو.

ebi jan

Thank you so much

Souri

تصحیح:

شعر : نگو کفر است .

سراینده :ترانه ( دختری با معلولیت جسمی )

Manucher Aziz.

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو برو

شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

از پی ديدن رخت همچو صبا فتاده ام

خانه به خانه در به در کوُچه به کوچه کو به کو

ميرود از فراق تو خون دل از دو ديده ام

دجله به دجله يم به يم چشمه به چشمه جو به جو

دور دهان تنگ تو عارض عنبرين خطت

غنچه به غنچه گل به گل لاله به لاله بو به بو

ابرو و چشم و خال تو صيد نموده مرغ دل

طبع به طبع دل به دل مهر به مهر و خو به خو

مهر تو را دل حزين بافته بر قماش جان

رشته به رشته نخ به نخ تار به تار پو به پو

در دل خويش "طاهره" گشت و نديد جز تو را

صفحه به صفحه لا به لا پرده به پرده تو به تو

ابی جان؛

در پیش روی تو چه نیازی به روی ماه؟ 

در حضرت تو یار؛ چه حاجت شراب را؟

ابی جان؛

در پیش روی تو چه نیازی به روی ماه؟ 

در حضرت تو یار؛ چه حاجت شراب را؟

Ebi

This beautiful poem of " khoda ra lams bayad kard)....

I just loved it. Whose work is this ?

I liked it so much, that I sent it to some of the friends.

They joke a lot with me and my liking poetry !

One of them replied me :

Baaz film tarsnaak didi ?

but joke aside, please tell me the name of that poem.

Thanks a lot.

Manucher Aziz.

می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را
می جویمت چنانکه لب تشنه آب را
محو تو ان چنانکه ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان آفتاب را
بی تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را
بایسته ای چنانکه تپیدن برای دل
یا آنچنانکه بال ِ پریدن عقاب را
حتی اگر نباشی ، می آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان سراب را
ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را
  

ابی جان؛

عشق زبان گشودمی؛ نامه نو نوشتمی؛

ز کینه واگسستمی؛ تا به صفا رسیده ایم.

عاشق شوق گشته ایم؛ حامل ذوق گشته ایم؛

سوی تو سوق کرده ایم؛ تا به فا رسیده ایم.

هژمیناتور جان؛

وصلت و هجر جسته ایم؛ یاری فکر جسته ایم؛

ملکت و ثغر جسته ایم؛ تا به سرا رسیده ایم.

بند مکان گسسته ایم؛ هم از زمانه جسته ایم؛

لشکر غم شکسته ایم؛ تا که رها رسیده ام.

شاهد راز می رسد؛ چه دلنواز می رسد؛

به روی باز می رسد؛ تا به خدا رسیده ایم.

سوری جان؛

مست و پیاده رفته ایم؛ هوش و سواره رفته ایم؛

به خار و خاره رفته ایم؛ و بی ریا رسیده ایم.

آب شدیم روان شدیم؛ ابر شدیم دوان شدیم؛

هور شدیم دمان شدیم؛ کی به فنا رسیده ایم؟

پل شده در میان ما؛ بار دگر زبان ما؛

مژده به همدلان ما؛ که همنوا رسیده ایم.

Manucher Aziz.

چه سود با ندامتم  که تشنهء محبتم
هر چه زدم نمیبرم راه به ترک عادتم
یار گر من را نگیرد دست کم
 بگذرم از شهرت فرهاد هم
صد بار سفر کردم به مقصودی
هر بار یار تو مقصد من بودی
یار با من مهربان باشد اگر
حسرتی بر دل نمی باشد دگر
من از آن مجنون هم مجنون ترم
من به نرخ جون محبت میخرم
ما که به دل عشق تو را کاشتیم
ما که به سر شوق تو پنداشتیم
بود اگر صحبت دوست داشتن
بیشتر از هر که تو را داشتیم

ابی جان؛

ریز و درشت گشته ایم؛ پنجه و مشت گشته ایم؛

به پیش و پشت گشته ایم؛ تا به غنا رسیده ایم.

ببین چه موج می زنیم؛ به پست و اوج می زنیم.

به تاق و ذوج می زنیم؛ چه پر قوا رسیده ایم.

چهری؛ لاف غم مزن؛ ازخودت هی منم مزن؛

ضربه بنوش و دم مزن؛ ما به هما رسیده ایم. 

‫دست مریزاد

‫
عطار هم میگه
یاد زلفت کرده ایم, نام عشقت برده ایم    ‫هم پریشان گشته ایم و هم پریشان گفته ایم

Wow !!

Manouchehr jan , in sher shoma kheili ghashang bood...wow !

If I didn't know it was yours, I would think it comes from Molana! believe me!! It is so rich and " soufianeh" that, one just can not express their feeling, my dear.

Told you, you are the master :D)

Manucher Aziz.

نمي خواهم خدايم بيکران باشد

نمي خواهم عظيم و قادر و رحمان

نمي خواهم که باشد اين چنين آخر
.
.
.
خدا را لمس بايد کرد

نگو کفر است
.
.
خدا را مي توان در باوري جا داد

که در احساس و ايمان غوطه ور باشد
.
.
خدا را مي توان بوئيد

و اين احساس شيريني است

نگو کفر است

که

کفر اين است

که ما از بيکران ِ مهربانيها

براي خود

خدايي لامکان و بي نشان سازيم

خدا را در زمين و آسمان جستن
.
.
ندارد سودي اي آدم

تو بايد عاشقش باشي

و بايد گوش بسپاري

به بانگ هستي و عالم

که در هر خانه اي آخر خدايي هست
.
.
نگو کفر است

اگر من کافرم ،

باشم

.
.

نمي خواهم خدايا ...زاهدي چون ديگران باشم

نمي خواهم خدايم را

به قديسي بدل سازم

که ترسي باشد از او در دل و جانم
.
.
نگو کفر است
.
.
که سوگند ياد کردم من

به خاک و آب و آتش

بارها اي دوست
.
.

خدا زيباترين معشوق انسانهاست
.
.
.
خدا را نيست همزادي

که او يکتاترين

عاشقترين

معبود انسانهاست

Ebi Jaan;

راه تو تا بدیده ایم؛ جامه به تن دریده ایم؛

ز جان طمع بریده ایم؛ تا به جلا رسیده ایم.

کار و تلاش کرده ایم؛ ترک معاش کرده ایم؛

نهفته، فاش رفته ایم؛ تا به غنا رسیده ایم.

با همه چشم باز خود؛ راز دل و نیاز خود؛

جز رخ و خط و خال او چیز دگر ندیده ایم.

Manucher Aziz.

خانه ای ساخته ام

پلکانش همه مهر

دربهایش احساس

شیشه اش آینه ادراک است

آه اما خانه

ساکنش درویش است

آن تهیدست خیال

آن تهیدست رفیق

او کسی می خواهد رقبت یکرنگی در وجودش باشد

او کسی می خواهد که وجودش باشد

رنج ابیات دلش را خواند

هیجان نگهش را داند

او کسی می خواهد

نی لبک زن باشد

بربط و ضرب و سه تار

همه فرمانبر دستش باشند

ماه وخورشیدو فلک

همه محو نگه نرگس مستش باشند

او تو را می خواهد

نغمه اش شیوا کن

خانه اش زیبا کن

 سهراب سپهری