برای شکوفه های بر باد


Share/Save/Bookmark

برای شکوفه های بر باد
by Jahangir Sedaghatfar
11-Feb-2010
 

 

برشاخ ِ نازک شعرم ترانه ئی شکفت؛

چه بی درنگ ولی

خموش شد به کوته ِ آهی.

وقت خزان نبود

که توفان موسم سرد

گذر کرده باشد از باغ

به قصد ِ شبیخون،

یا هنگامه ی بالش ِ بهار

تا شوق ِ عاشقی شاید

برچیده باشدش زشاخه به یادگار.

ترانه یی اما

به شکوه بلوغ ِ رسیدن

نرسیده مرده بود،

گلبانگی برنامده

در گلوی هَزاری فسرده بود.

 

***

آه....

چه چکامه یی از غروب و غریبی و تنهایی

یا گلایه - سرودی از سر ستوه،

چه حماسه یی از غرور ِ فتح افق های آشتی

یا قصیده یی از نت ِ نوحه ی اندوه،

چه جاودانه یی از تغزل ِ عشق

می توانست بود

آن غزلوار ِ نسروده.

 

****

دست ِ یکی دست ُبریده

گویا

غنچه ی نور را زشاخه ی خورشید جدا کرد

یا یکی دهان دریده

- به آهنگ ِ انحراف -

مرا به سوی سایه صداکرد.

 

به رغم ِ این همه

اما-

نگاه کن:

شمیم دلاویز شعر ناشکفته ی من

در مشام شط ِ زمان تا جاودانه جاری ست؛

اشارت هر جوانه به شاخسار ِ امید

بشارت بیداری ست.

 

****

 

جهانگیر صداقت فر

تیبوران 28 ژانویه 2010


Share/Save/Bookmark

Recently by Jahangir SedaghatfarCommentsDate
Oh, how I wish
1
Nov 18, 2012
شراره‌ی کبریتِ بهانه
-
Nov 02, 2012
نقش آفرین
3
Sep 29, 2012
more from Jahangir Sedaghatfar