VOICES
به زبان فارسی
PICTORY
LATEST MUSIC
SEARCH
More than Lolita in Tehran
17-Nov-2007
Interview with Dr. Fatemeh Keshavarz, author of Jasmine and Stars: Reading More Than Lolita in Tehran�, in time for her appearance at the Iranian Literary Arts Festival in San Francisco Saturday November 17th. Dr. Keshavarz is Professor of Persian & Comparative Literature and Chair of the Department of Asian and Near Eastern Languages & Literatures at Washington University in St. Louis, Missouri.
Books about life in Iran have been consistently whiny that often belabor the victim mentality. Tell us how Jasmine and Stars is different.
We live in a world which still suffers seriously from an “us” versus “them” malady. Even in the absence of such bifocality, representing another culture is a hard thing to do. Now, add the fact that Iran and the U.S. have been embroiled in almost three decades of political conflict. In other words, no one will have a perfect solution. So far the villain versus the victim model has been the one applied most often. It provides something of an immediate relief for the burning questions we have “Why revolution?”, “How to make sense of some trends in present day Iran that seem backward looking?”, “Why religion suddenly seems so central to everything?” and more. The villain/victim scenario takes away the pain of having to look at the complicated reality.
My solution in Jasmine and Stars is not a personal invention. Neither have I discovered a way out of the maze. What I have done is to complicate the black and white of the villain/victim model by importing multiple voices and faces of contemporary Iranians into the picture. Contemporary Iran has wonderfully articulate men and women: writers, painters, teachers, film-makers, and more. They have a lot more agency than a seduced twelve year old girl, namely Lolita. Why not let them speak for themselves about the positive and the negative?
So in Jasmine and Stars, you will hear Farrokhzad and Parsipur. But you also hear a peasant lover of Parvin Etesami’s poetry, and my “uncle the painter,” who has been a bright star in my life.
What has the audience reaction been to J&S?
The book’s second print came out three months after its publication, and six months into the publication, we were talking paperback. Bear in mind that Jasmine and Stars has had no institutional or political support.
I have had over 20 national reading/signings and can barely keep up with the invitations. I don’t want to have the wrong-headed assumption that everyone thinks like me or agrees with me. But for now, I am delighted to have been showered with loving reactions. Opening my e-mail has become a source of joy. I am now collecting every single e-mail I get whether from Iranian Americans who know and love Iran dearly or Americans who have never been to Iran or heard anything but one-sided perspectives on the culture.
You're going to be talking at the Iranian Film Festival [I think you mean Literary Festival]. Is there a specific point you'd like the audience to leave with?
I will talk about why Persian Literature (like any other) can be a source of joy and at the same time a socio-cultural tool with amazing precision for looking at the complexities of contemporary Iran. Literature is a multi-agent tool. It is intricate, lively, and full of delight and surprise. It cannot be manipulated by despotic regimes who try to kill the vibrancy of the culture from the inside. Nor can it be reduced to the black and white of the villain/victim scenario by those who encounter it from the outside. Once you have met Parsipour’s wonderfully charming prostitute Zarrinkolah “the one with a golden hat,” you know contemporary Iranians are far more than voiceless victims.
I hope the audience gets a taste of the humor, freshness, and delight in present day Iran and leaves greatly tempted to look for translations of the works of contemporary Iranian writers.
Why do you think Iranian literature does not have a global readership yet?
We live in a world that rewards speed and efficiency. I would bet few people can think of two or three friends who are not in a constant state of running to catch up with their duties and responsibilities. This is wonderful in many ways. But the downside of it is that most of us simply do not have the time get out there and explore the cultural treasures that the world is entrusted with.
One of the results is that we all focus on our own area but the parts of the world which do not fall in that area maintain a ghostly presence for us. That is, they have a name and a vague presence in the background. That is what ghosts are, distant and faceless. Only those cultural products that are labeled “significant” are freed from their ghostly positions and become visible.
What do you think it will take get it to the next level of global readership?
Persian literature is full life, full of surprise. It is intricate, beautiful and self-critical. You might say, well, what else does it need to be freed of its ghostly presence and become a visible part of the canon of world literature.
On one level, we need to push at the rigid institutional borders with their Eurocentric obsessions. Those of us in the academia have to simply impact departmental cultures and the hiring processes to open the way for specialists in Persian literature and culture to be taken more seriously. We should also do that by coming out of our small corners and becoming part of comparative literature and translation programs to have a presence in teaching, translating, and critiquing Persian literature.
Last but not least, Persian literature must be brought into its world literature habitat which could be ill-equipped to receive and sustain it at first. That is why we speak of “translocation” when discussing translation. You need to take complex pieces of writing and relocate them in the new culture by connecting them to all means of survival in their new cultural environment. Then, they will work their magic: they will speak for themselves!
RECENT COMMENTS
IRANIANS OF THE DAY
| Person | About | Day |
|---|---|---|
| نسرین ستوده: زندانی روز | Dec 04 | |
| Saeed Malekpour: Prisoner of the day | Lawyer says death sentence suspended | Dec 03 |
| Majid Tavakoli: Prisoner of the day | Iterview with mother | Dec 02 |
| احسان نراقی: جامعه شناس و نویسنده ۱۳۰۵-۱۳۹۱ | Dec 02 | |
| Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day | 46 days on hunger strike | Dec 01 |
| Nasrin Sotoudeh: Graffiti | In Barcelona | Nov 30 |
| گوهر عشقی: مادر ستار بهشتی | Nov 30 | |
| Abdollah Momeni: Prisoner of the day | Activist denied leave and family visits for 1.5 years | Nov 30 |
| محمد کلالی: یکی از حمله کنندگان به سفارت ایران در برلین | Nov 29 | |
| Habibollah Golparipour: Prisoner of the day | Kurdish Activist on Death Row | Nov 28 |
Folks, read this book!
by Fery (not verified) on Mon Nov 19, 2007 09:31 PM PSTJasmine and Stars is not a Jab, it is a great book. I read it and loved it, particularly the chapter "The eternal Forough" and "My uncle the painter." It is very personal,very moving. Lots of cool things about Iranian people not the regime.
There is a chapter on Parsipur that is critical of religious and male centered attitudes.
Keshavarz knows her subject. She says in the book that she goes to Iran regularly.
And, she is not married to an Arab (at least according to the book).
I wrote a comment a earlier that did get posted, so I am writing a second one!
PS Amir, one more thing about Dabashi
by Rosie T.. (not verified) on Sun Nov 18, 2007 08:02 AM PSTHave you read Dabashi's last book, "Iran, A People Interrupted"? I don't think so. Yes, he's "guilty" of the usual digressions, preachingss and blusterings that typify his personality but as for his mind...a mere mediocre film critic? The man is a walking encyclopedia of early modern Persian literature and Persian/European political/cultural relations of that time. He is a scholar in the great Humanistic tradition, thanks to his mentor Said, who never crossed the line from secular Humanist to leftist, no matter how much he pontificated. And regardless of how extreme some of Dabashi's views may seem (and his blustering style), such a mind...must be...if not cherished, at the very LEAST, respected...
Of COURSE there are serious problems with the anti-colonial agenda in education. ANY agenda holds serious problems. But how are you going to legitimately debate it if you're not keeping up with it?
Robin
READ him.
Response to Comments Below
by Rosie T. on Sat Nov 17, 2007 08:12 PM PSTNezanin, please, by all means, tell us more about Keshavarz. I haven't read her, so for me it's hard for it NOT to be about Naficy when Keshavarz targets that question of "agency" of Iranian women and the thing is called "More than L. in T." And the entire premise of Naficy's book IS her stated belief that Iranian women's position was analogous to Lolita's. Beyond this question of agency, Naficy doesn't even understand Nabokov. BOTH Humbert Humbert AND Lolita are victims, metaphors for old Europe and new America, both enchained in decadence. But I won't go there except to say Azar didn't get it. Because...
she ain't no intellectual. And Amir, if you don't think Dabashi is an intellectual that's fine (I don't agree) but if HE isn't, WHY ON EARTH would you consider Naficy one? She knows no more about literature than any high school English teacher and doesn't appear to have any other expertise that would qualify her as an intellectual. Not saying she's an idiot, but an intellectual??? And hey, if you're cool with your chosen representative intellectual approving of the idea of telling Iranicans to say they're Italian instead of telling them LOUD AND CLEAR, after the invasion of Iraq, TELL EVERYONE YOU MEET NOT JUST THAT YOU ARE IRANIAN, BUT WHAT IT MEANS TO BE IRANIAN..if you're okay with that...well...so be it.
Qible, I didn't bring up the neo-con thing because I can't vouch for the extent of her ties, and I knew it would only make people howl about how nuts they think Dabashi is, which would've distracted from my point, which is about Naficy's CHARACTER. Anyway, good you brought it up.
Anonymous, I'm not looking for a husband, but if one should happen to look for me, may as well be Persian. After all, you're right, as a Jewish American, my three main cultural heritages, the Jewish, the Christian and the secular European enlightenment owe their entire flowering to historical Persian contributions. And AMIR again, that's what I meant by Naficy should have told the Iranicans in the audience to tell every American they meet WHAT IT MEANS TO BE IRANIAN. She failed. Because...of her vanity...she was... pandering...to...the audience...just like...an...American....
But we don't have to.
Zendeh baad, Iraanrikaa...marg bar marg.
Robin
ُStop this nonesense vortex of noise and anglophil tyrany
دختر کوچکتر ایرج میرزا (not verified)Sat Nov 17, 2007 06:47 PM PST
bla..bla...bla...I worte this and your wrote that and she worte that and meanwhile the British are plundering your country and your happy for your 15 minutes of fame. Stop this nonesense and reand and understand who your real enemy is, the Fucking British are the one you should talk about. If you have an understanding of Persian -your native language then read the three articles below and see how the Fucking British have just about everything in your motherland in their hands, including the vagina of the country which are those fucking mullahs. If you have no education in Persian then have someone translate it for you for the sake of saving Iran from the hands of the Fucking British and their agents....
Stop this show of self glorification and false pride.
Someone sent the articles to me and I am sharing them with you:
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
تشکیل لژ اسدآبادی ملایان
توسط شریف امامی
پس از انتشار اسناد مهم و شگفت انگیز شبکه فراماسونری در ایران توسط اسمائیل رائین، آن هم در زمانیکه حاکمیت ماسونها در ایران برقرار بود این گمان بوجود آمد که به زودی شاه از طریق اقدام کودتا مانندی به حکومت دویست ساله این باند فاسد و خیانت پیشه خاتمه خواهد داد ولی دیری نپایید که واکنش های تند و خشم آلود رهبران این شبکه نظیر شریف امامی که از حمایت و پشتیبانی دولت و طراحان انگلیسی برخوردار بود، زمینه سرنگونی شاه را فراهم نمودند که سبب شادی و شادمانی هر چه بیشتر این شبکه فاسد گردید.
تعداد زیادی از رهبران و رؤسای لژها و اعضای سازمان فراماسونری ماهها و هفته ها پیش از سقوط رژیم پهلوی و حتی پس از انقلاب با حمایت انقلابیون با خارج نمودن سرمایه های نامشروع خویش ایران را ترک نمودند و تعداد معدودی هم زیر چتر حمایت حکام شرع قرار گرفتند و با آنها همکاری نمودند.
پس از انقلاب، شریف امامی در انتقال بسیاری از سرمایه ها و ثروت های بنیاد پهلوی که بعدها نام بنیاد مستضعفین را به خود گرفت، نقش اصلی را عهده دار بود. در ابتدا او توانست شبکه عظیم فراماسونری ایران را زیر چتر انقلابیون خارج کرده و در لوس آنجلس بازسازی نماید و سپس رابطه های جدید شبکه خارجی فراماسونری را با حکومت اسلامی فراهم می سازد. آشنایی دیرینه او با ملایان در ایران زمینه ایجاد لژ فراماسونری اسدآبادی را در حکومت اسلامی امکانپذیر می سازد که در سال 1361 تشکیل لژ اسدآبادی که محل اجتماع اعضای آن در میدان ونک تهران می باشد صورت گرفت. ریاست آن را به آیت الله مهدوی کنی طبق تشریفات فراماسونری می سپارد. چنین اقدامی و تشکیل چنین مجمعی با آگاهی ارتباطات بسیار نزدیک و دیرینه آیت الله مهدوی کنی (که همسر او نیز انگلیسی می باشد) با دولت انگلیس بوده است. نام لژ اسدآبادی از جمال الدین اسدآبادی یکی از مزدوران فراماسون انگلیس گرفته شده است که در نشر استعمار مذهبی، خدمات فراوانی کرده است و لژ فراماسونری اخوان المسلمین توسط شاگردان او با حمایت انگلیس در مصر بوجود آمد.
همانطور که می دانیم در زمان سلطنت پهلوی در لژهای همایون، مولوی و لژ بزرگ ملی ایران که محمد رضا شاه ریاست آن را به عهده داشت و همچنین در لژ اسدآبادی حکومت اسلامی تابلوی بزرگی از سید جمال الدین با پیشبند فراماسونری و در لباس استادی در محافل خود نصب می کردند و می کنند.)
سید جمال در مصر با لژهای دیگر فراماسونری نیز در تماس بوده و در محافل آنها نیز به عنوان مهمان (ویزیتور) شرکت می کرده است، از جمله:
۱- گراند لژ محلی مصر Grand lodge of Egypte
۲- لژ مازینی Mazzini که به زبان ایتالیائی کار می کرده
۳- لژ نیل Nile Lodge
۴- لژ یونانی قاهره که به زبان های یونانی و فرانسه کار می کرده است.
سید جمال الدین پس از چهار سال فعالیت در لژ ماسونی وابسته به انگلیس و رسیدن به مقام « استاد اعظم » در سال ۱۸۷۹ به گفته ای به دلیل اعلام نمودن لائیسیته و مذهبی نبودن، از لژ کوکب شرق اخراج شد چرا که لژهایی که مستقیماً به انگلیس وابسته می باشند نهایتاً می بایست مذهبی باشند در صورتیکه ما می دانیم که سید جمال و دستیار او شیخ محمد عبده و جورجی زیدان از بنیانگذاران فکری اخوان المسلمین می باشند یعنی در مسیر پروژة استعمار مذهبی انگلیس فعال بوده اند، بنابراین او چگونه می تواند ناگهان اعلام لائیسیته کند؟ و این نیز سناریویی بود که در آن زمان توسط انگلیس برنامه ریزی شد.
معماران و استادان سازمان منحوس و مصیبت باری که نام فراماسونری بر آن نهاده اند، بعد از انقلاب شوم 1357 زمانیکه دو سه میلیون ایرانی باسواد و میهن دوست از مملکت خویش مهاجرت نمودند برای اینکه مبادا این نیروی عظیم انسانی با امکانات فکری و مالی خویش علیه حکومت اسلامی برخیزند، سه گروه از عمال مورد اعتماد خود را که سالها پیش به عضویت شبکه فراماسونری در آمده بودند مانند دکتر شاپور بختیار، فرح دیبا، مسعود رجوی و ... را مأمور نمودند تا با همکاری با سازمانهای جاسوسی سیا، انتلیجنس سرویس و موساد و همچنین دریافت کمکهای مالی اپوزیسیون خارج از کشور را به دست آورند و با استخدام گروه بیشماری از باند روشنفکران و مزدوران خودفروش، نیروی سه چهار میلیونی میهن دوستان را خنثی نمایند.
به گزارش ساواک مورخ 26/9/1356 :
« در حال حاضر اعضای شورای عالی، درجه سی و سوم 16 نفر می باشند که قریباً آقای شریف امامی استاد اعظم لژ بزرگ ایران به عضویت شورای عالی پذیرفته خواهد شد ... »
سند شماره 14: سوگندنامه نامبرده
« من جعفر شریف امامی اسوار و سرباز حقیقت این شمشیر را چون رمز تکلیف و نشانه فداکاری در راه دفاع از دیگران (یعنی سایر اعضاء) و کتاب آسمانی را چون چراغ راه خود می پذیرم (کدام کتاب آسمانی؟ انجیل؟! تورات؟! یا قرآن؟!) و به ایمانم و شرافتم و دینم (کدام ایمان؟ کدام شرافت؟ کدام دین؟) سوگند یاد می کنم و پیمان می بندم که با وفاداری همه تکلیف های یک بزرگ بازرس کل و با اختیار درجه سی و سوم (بزرگترین درجه فراماسونری در ایران) انجام دهم ... »
هم اکنون لژ اسدآبادی متشکل از بیش از سی لژ وابسته که انجمن حجتیه، مؤتلفه اسلامی، جامعه واعظ در آن جای دارند، با قدرتی بیشتر بر دستگاه رهبری عمل می کند. همه آخوندهای بانفوذ و مؤثر در حکومت اسلامی مانند رفسنجانی و ... در شبکه های فراماسونری اسدآبادی عضویت دارند و همچنین از بازاریان بانفوذ همچون عسگراولادی و ... در مسیر هماهنگ با سیاست های استعماری انگلستان به پیش می روند. این شبکه های فراماسونری اسدآبادی با همکاری فراماسون های مزدور رژیم سابق در لوس آنجلس ارتباط مستقیم دارند و در ترفندهای ضد ملی و میهنی برای استمرار حکومت اسلامی اشتراک مساعی می نمایند.
روزنامه مكزيكو هرالد فاش كرد كه در كنگره بين المللي فراماسونها كه بطور محرمانه در اكتبرسال ۱۹۸۲ در مكزيك برگزار شد، دونفر نماينده از طرف خمينی ، بنامهای سيد محمد شيرازی و سيد محمود دعايی، شركت داشته اند (مكزيكو هرالد، چاپ مكزيكو سيتی.مكزيك-اكتبر۱۹۸۲)
ارتباط خمينی و دارو دسته اش با فراماسونری بين المللی، پيشتر ها آشكار گرديد. محمد بهشتی، عبدالكريم موسوی اردبيلی، ربانی املشی، سيد عبدالله شيرازی و عده ای ديگر عضو لژ اسلام فراماسونری بوده و هستند كه پس از آنكه خمينی جنايتكار از سيد جمال الدين اسد آبادی، اين سرسپرده انگليس، صهيونيسم و فراماسونری جهانی بعنوان نخستين رهبر انقلاب اسلامي خاورميانه نام برد، لژ اسلام به لژ سيد جمال الدين اسدآبادی تغيير نام يافت و مهدوی كنی رييس مادام العمر اين لژ است كه همواره يك پايش در تهران و پای ديگرش درلندن است. سيد محمد خاتمی. هنگامي كه دوشادوش بهشتی معدوم در آلمان و در شهر هامبورگ كار مي كرد، ديگر مدتها بود كه عضو فراماسونری بود. خود بهشتی در زمان اصل چهار ترومن در دفاتر اصل چهار كار می كرد و از آن هنگام به عضويت فراماسونری در آمد.
در اينكه بيشتر رهبران و دست اندركاران رژيم جمهوری اسلامی يهودی -ماسون هستند بر هيچكس پوشيده نيست. شيخ خزعلي، عطاالله مهاجرانی، برادران لاريجانی، ناصر مكارم شيرازي (كه زني انگليسی- يهودی نيز دارد)، نوربخش، هاشمی عراقی شاهرودی (از يهوديان عراق)، كمال خرازی (وی هنگامی كه در سياتل آمريكا درس می- خواند به همه هم دوره ای های خود گفته بود كه يهودی است) حبيب الله عسكر اولادی تازه مسلمان (از آنجا وی تازه مسلمان است كه پس از مهاجرت خانواده اش از عراق به ايران، از دين يهوديت به اسلام گرويدند. گرويدن به اسلام مليت يهودی عسكر اولادی را تغيير نمی دهد. از آنجا كه امام يازدهم شيعيان فرزندی نداشت و بدين خاطر افسانه مهدی موعود پيش آمد، خانواده عسكر اولادی نيز خود را اولاد عسكر خواندند و بدينگونه به ريش مسلمانان اينگونه خنديده اند.) از جمله يهودی-ماسون های حاكم بر ايران می باشند.
از باند-خانواده هاشمی رفسنجانی سخن نمی گويم كه اين مسئله مانند روز برای هر ايرانی روشن است. باند-خانواده رفسنجانی مانند باند خانواده خواجه رشيداالدين فضل الله همدانی وزير يهودی اشغالگران مغول. تمامی اهرم های اقتصادی-سياسی را در دست دارند. باند يهودی- ماسون رفسنجانی بی اعتنا به خامنه ای تمامی كارهای خود را انجام می دهند. اين باند با در دست داشتن راديو و تلويزيونهای درون و برون مرزی (تلويزيون تپش و ديگر راديو و تلويزيونهايی كه مزدور عليرضا نوری زاده با آنها كار می- كند) چندين سايت اينترنتی از جمله سايت رادیو فردا، رادیو اسراییل، رادیو بی بی سی ،روزي دات كام و گويا و... تلاش می كنند ايرانيان برون مرز را نيز همانند ايرانيان درون مرز كنترل كنند. بايد افزود كه پس از خواجه رشيدالدين فضل الله همدانی، سعدوالدوله يهودی وزير مغولها شد كه مردم پس از پيروزی بر مغولان، سعد الدوله را تكه تكه كرده و جلوی سگ انداختند. در ايران هم روزی می- رسد كه مردم ما ماسونهای فرمانروا بر سرزمين ما را تكه تكه كرده و جلوی سگ بیاندازند. آن روز پشت دروازه است.
کامران بهروزی - سازمان دانشجویان مبارز
==============================================
فرح و زاهدی
اردشیر زاهدی، پسر فضل الله زاهدی از گماشتگان هندی انگلیسی که برای اجرای قرارداد 1907 تقسیم ایران توسط انگلیس و روس از هند به جنوب ایران فرستاده شده بود. در سال 1919 زمانی که طبق قرارداد وثوق الدوله امور ایران به دست انگلیس سپرده شد برای فضل الله شناسنامۀ ایرانی تهیه شد و در زمان به قدرت رسیدن رضا شاه توسط انگلیس و ادغام ارتش هندی انگلیسی در ارتش ایران فضل الله زاهدی تابعیت ایران را گرفت. ابتدا از لقب بصیر دیوان استفاده می کند و سپس زمان تغییر اسم ها در زمان رضا شاه تبدیل به زاهدی می گردد.
فضل الله برای اینکه اصل و نسب ایرانی بگیرد مانند پدر هویدا که فلسطینی بود، با خانوادۀ اشرافی پیرنیا (خدیجه پیرنیا) وصلت کرد. اردشیر زاهدی در 1307 به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در هند شروع می کند و در سال 1313 رابندرنات تاگور شاعر و استاد فلسفه هندی در آن مدرسه به او و سایر فرزندان صاحب منصبان انگلیسی تعلیم و تدریس می داد.
اردشیر زاهدی در سال 1325 دبیرستان اسلامیه بیروت را به پایان می رساند و سپس به آمریکا فرستاده شده و پس از دو سال فوق دیپلم کشاورزی را از کالج کشاورزی ایالت « یوتا » آمریکا دریافت می کند و پس از مراجعت به ایران با نفوذ پدرش، مدرک او معادل لیسانس شناخته می شود.
وی از زمانی که در بیروت به سر می برد به واسطۀ پدرش با سرویسهای اطلاعاتی غربی به خصوص انتلیجنس سرویس مربوط وی گردد. او در اردیبهشت 1331 به همراه مرتضی امیر ارجمند (همسر آینده لیلی امیر ارجمند) به استخدام وزارت کشاورزی درآمد و با توصیۀ انگلیس در پست معاونت و خزانه داری « کمیسیون مشترک ایران و آمریکا برای بهبود امور روستایی » در اصل 4 ترومن قرار گرفت.
اردشیر زاهدی در سال های بعد از کودتا و صدارت پدرش در کنار او بود و پس از برکناری فضل الله زاهدی از پست صدارت و فرستادن او به ژنو به عنوان سفیر شاهنشاهی، اردشیر زاهدی با حمایت سرویس های اطلاعاتی غربی در تهران ماند و در سال 1335 دختر محمد رضا شاه را به نامزدی او در آوردند و در آبان ماه 1336 با شهناز ازدواج کرد (البته این ازدواج با برنامه ریزی و حسادت فرح دیبا در سال 1343 به متارکه انجامید و حاصل آن یک دختر به نام مهناز بود).
اردشیر زاهدی پس از ازدواج با شهناز، بیش از پیش مورد توجه دربار قرار گرفت او در اوایل سال 1338 به توصیۀ علم نمایندۀ شاه برای رسیدگی به امور دانشجویان ایرانی خارج از کشور شد و با هماهنگی انگلیس بودجۀ دانشجویان ایرانی را مابین مخالفان رژیم پهلوی یعنی کنفدراسیون دانشجویی قرار می داد. پس از برنامه ریزی ازدواج فرح دیبا با شاه به توصیه انگلیس (فرح دیبا در این زمان عضو حزب توده و کنفدراسیون کمونیستی دانشجویی بود) اردشیر زاهدی با حمایت فرح دیبا و علم ابتدا در اسفندماه 1338 به سفارت در واشنگتن گمارده شد و پس از دو سال به دلایل حساسیت شدید دانشجویان ایرانی و واکنش آنها علیه حرکات زنندۀ زاهدی و همچنین نارضایتی امینی نخست وزیر از توطئه های زاهدی در واشنگتن (به گزارش ساواک تاریخ 19/12/1340 : ... وجود آقای اردشیر زاهدی به سمت سفیر کبیر ایران در آمریکا اشتباه سیاسی بوده، این امر موجب تقویت عناصر طرفداران جبهه ملی در آمریکا گردیده است ... ) به تهران فرستاده می شود.
پس از عزل دکتر امینی از مقام نخست وزیری و تشکیل دولت اسدالله علم، اردشیر زاهدی در شهریورماه 1341 به عنوان سفیرکبیر ایران عازم لندن شد و تا سال 1345 در این سمت بود. وی در بهمن ماه 1345 با همیاری علم و فرح دیبا در دولت امیر عباس هویدا وزیر امور خارجه گردید.
پس از آتش زدن مسجد الاقصی در اورشلیم، اردشیر زاهدی که مقام وزارت امور خارجه ایران را به عهده داشت از طرف انگلیس به شاه فقید پیشنهاد کرد که برای به اصطلاح نگهداری حقوق مسلمانان جهان، یک کنفرانس اسلامی از سران کشورهای مسلمان تشکیل شود و در راستای حقوق کشورهای اسلامی و تأمین مصالح آنها به بحث و گفتگو بپردازند. این پیشنهاد مورد موافقت شاه فقید قرار گرفت و نخستین کنفرانس اسلامی با پیشنهاد ایران در شهر رباط پایتخت کشور مراکش تشکیل شد. اردشیر زاهدی نقش اصلی را برای جداسازی بحرین در زمان وزارت خود ایفا می کند.
در این زمان با دسیسه های انگلیس و مزدورانش چون علم، فرح دیبا و زاهدی سناریوی جداسازی بحرین ترسیم و اجرا می گردد.
سال های وزارت خارجه اردشیر زاهدی (بهمن 1345 – شهریور 1350) یکی از بدنام ترین دوران های تاریخ وزارت امور خارجه می باشد. پروندۀ وی نشان می دهد که وزارت وی و معاونش پرویز خوانساری که او نیز به همجنس بازی و هرزگی معروف بود در میان کارکنان باسابقۀ این وزارتخانه تنش هایی را علیه این دو سبب شده بود.
در جلد سوم کتاب « خاطرات اسدالله علم » وزیر دربار در سال 1970، نخست وزیر سابق ایران و از وابستگان استعمار انگلیس، چنین می خوانیم که محمد رضا شاه از علم می پرسد : « آیا تاریخ، ما را (یعنی من را، از قول شاه) در رابطه با تجزیه بحرین خیانتکار خواهد نامید ؟ » و علم پاسخ می دهد: « نه اعلیحضرت، ما (یعنی او، زاهدی وزیر امورخارجه و تنظیم کنندۀ لایحه جدایی بحرین و انگلیس) ترتیبی دادیم که سازمان ملل، رأی بر جدایی بحرین دهد. »
سخنان و بهانه های خیانت آمیز وزیر خارجه وقت که گویی از دهان یک خارجی ضد ایرانی گفته می شد، هرگز از خاطرات محو نخواهد شد اما داریوش همایون شوهر خواهر اردشیر زاهدی، پنج سال پیش از تجزیۀ غیر قانونی بحرین، طی نامه ای به امیرعباس هویدا، نخست وزیر می گوید : « بحرین صرفنظر از موقعیت استراتژیک خود در خلیج فارس هیچ امتیازی ندارد که مبارزه به خاطر دست یافتن بر آن را موجه سازد ... » در صورتیکه مجمع الجزایر بحرین مروارید جهان می باشد و دارای دومین مخزن نفت جهان است و از لحاظ آب و هوا بهشت واقعی روی زمین است.
نکته ای که بیش از هر چیز تأسف بار است این است که مثلث فساد علم، فرح و زاهدی، دربار شاهنشاهی ایران را به صورت فاحشه خانه ای بین المللی در آورده بودند، هرگاه سران فاسد رژیم های دیگر هوس عیاشی می کردند به دربار ایران می آمدند. از جمله زمانی که سلطان قابوس برای عیاشی به ایران آمد، شاه برای ضیافت رسمی وی از علم خواست که برنامه ریزی کند ولی زاهدی همراه با علم به او تذکر دادند : « او بدون همسرش به اینجا آمده فقط به این منظور که کمی به خودش برسد ». بعد از دو روز شاه از احوال سلطان پرسید، آنها گزارش دادند : « هر شب با تعداد چهار تا پنج خانم بیرون اقامتگاه ملاقات کرده بود. نمی توانیم شهادت دهیم بعداً چه اتفاقی افتداه بود، اما به هر صورت سلطان راضی به نظر می رسید ».
وی در زمانی که وزیر امور خارجه بود، مسافرت های متعددی به تنهایی با فرح دیبا به کشورهای دیگر انجام می دهد و پس از بر ملا شدن روابط نامشروع با فرح دیبا توسط شاه از وزارت امور خارجه خلع و با همیاری علم و دوستان انگلیسی آمریکایی او به سفارت ایران در واشنگتن گمارده می شود و تا سال 1357 این پست را در اختیار داشته است. زاهدی که یکی از گماشتگان کمیسیون سه جانبه بود و با سران کمیسیون از جمله دیوید راکفر برای سرنگونی شاه در تماس بوده است.
اسناد ساواک نشان می دهد که در سال های 1346 و 1348 اردشیر زاهدی به شدت در تلاش برای احراز پست نخست وزیری بوده است. او در میان مقامات انگلیسی، اسرائیلی و آمریکایی دوستان زیادی پیدا کرد و با بالاترین مقامات رفت و آمد داشت ولی هرگز به دلیل شیوۀ رفتار سبک و نحوۀ عمل او مورد تأیید برای احراز پست نخست وزیری نبود. اردشیر زاهدی نه تنها به صدارت نرسید بلکه رفتارش با فرح دیبا و گزارشات ساواک در مسافرت های به اصطلاح دیپلماتیک آن دو و نزدیکی بیش از حد آنها باعث اخراج او از پست وزارت خارجه در شهریورماه 1350 گردید. او در اسفندماه 1351 دوباره به سفارت در واشنگتن اعزام شد و در آنجا به عملکردهای سبک و عیاشی هایش ادامه داد. اردشیر زاهدی یکی از هرزه ترین نخبگان سیاسی و دولتمردان رژیم محمد رضا پهلوی بود و به این صفت نه تنها در میان خواص، بلکه در سطح جامعه نیز شهرت کافی داشت. در دی ماه 1356 دو هفته پس از مسافرت جیمی کارتر و همسرش رزالین به ایران وقتی فرح دیبا برای شرکت در جشن بیست و یکمین سال تأسیس انجمن آسیایی به نیویورک رفت و در هتل هیلتون اقامت داشت، همراه اردشیر بود و سپس با او به واشنگتن می رود و مدت دو هفته در آنجا با هم بودند.
Ledeen Lewis. Debacl نویسندۀ آمریکایی در کتاب خود می نویسد: « ... شاه هرگز به اردشیر زاهدی اعتماد کامل نداشت و پیوسته به وی مظنون و بدگمان بود که او ممکن است از برکناری پدرش که قریب به سه دهه قبل اتفاق افتاده بود در صدد انتقامجویی برآید».
طی سال های سفارت وی در آمریکا و انگلیس، زاهدی یکی از چهره های خبرساز مطبوعات غرب محسوب می شد و بارها و بارها تصاویر و گزارش هایی از ریخت و پاش ها و هرزگی های وی در جراید کثیرالانتشار اروپا و آمریکا درج گردید. در این سال ها اردشیر زاهدی با کمیسیون سه جانبه آشنا می شود و به علت دشمنی با شاه با همیاری فرح دیبا کمیسیون سه جانبه را در مسیر براندازی شاه متقاعد می نماید.
شیوا رفیعی از پاریس
سازمان زنان مبارز ایرانزمین
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
فرح و رضا قطبی
رضا قطبی فرزند محمد علی قطبی (مقاطعه کار ساختمان) از تبار قطب الدین لاهیجی (از آخوندهای امامیه) و پسردایی فرح دیبا و پدر افشین قطبی (سر مربی کنونی تیم فوتبال پرسپولیس تهران) بود. او در سال 1319 متولد شد. او با فرح دیبا از کودکی با هم بودند و در ابتدا توسط پدر و مادرشان نامزد شده و به همین دلیل بود که زمانی که محمد علی قطبی تصمیم می گیرد رضا را به فرانسه بفرستد، مجبور می شود فرح را نیز با او برای تحصیل به فرانسه رهسپار نماید.
رضا همراه با فرح در فرانسه به گروه های کمونیستی و حزب توده علاقمند می شوند و سپس به عضویت آنها در می آیند و در مجموع عضو کنفدراسیون کمونیستی دانشجویان مخالف رژیم شاه در خارج می گردند و در بسیاری از تظاهرات علیه رژیم شاه که توسط انگلیسی ها تدارک دیده شده بود شرکت می کنند.
فرح و رضا قطبی
زمانی که زاهدی، دوست خود فرح را به شاه معرفی می کند و باعث ازدواج آنها می گردد، انگلیس و ک. گ. ب صد در صد در زندگی خصوصی و اجتماعی محمد رضا شاه مسلط می گردند. پس از ازدواج فرح با شاه، محمد علی قطبی و رضا قطبی به حلقۀ دسیسه گران ضد شاه در اطراف فرح گرد می آیند و آنها نیز وارد شبکه های فراماسونری انگلیس می گردند. فرح ایجاد و تشکیل سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران را به پسر دایی خودش رضا قطبی نسبت می دهد در صورتی که در روز جمعه 11 تیرماه 1337 تلویزیون ایران کار خود را با پخش برنامه گزارشی زنده آغاز کرد و بدین ترتیب اولین تلویزیون در ایران توسط آقای حبیب ثابت (سرمایه گذار خصوصی) با استفاده از امتیاز ویژه مجلس بنیاد شد.
این تلویزیون در سال 1345 با دسیسۀ فرح و رضا قطبی از حالت خصوصی بیرون آمد و در دست به اصطلاح دولت یعنی رضا قطبی و توده ای های کمونیست ضد شاه سپرده شد و نام سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران را به خود گرفت. در سال 1350 این سازمان گذشته از کارهای تلویزیونی خود، برگذاری جشن هنر شیراز، جشنواره فیلمسازان، کارگاه نمایش و تئاتر، انتشارات و حتی ایجاد مرکزی برای به اصطلاح گفتگوی فرهنگ ها به مدیریت داریوش شایگان انگلوفیل (یکی از مشاوران کنونی مشترک فرح و رفسنجانی) بود و بدین وسیله شریان فرهنگی در مسیر منفی را بدست گرفته و در کنار، سوء استفاده های مالی فراوانی بردند.
رضا قطبی در کنار به دسیسه های خود علیه رژیم شاه تا سرنگونی او ادامه داد. آخرین ضربۀ رضا قطبی و اطرافیان فرح دیبا در روز 15 آبان ماه 1357 بود. پادشاه یک پیام رادیو تلویزیونی که توسط رضا قطبی و همپالگی های فراماسون انگلیسی او سید حسین نصر (رئیس دفتر فرح که هم اکنون دکترای رایج کننده اسلام استعماری, مشاور مشترک رفسنجانی و فرح دیبا می باشد)، مجید تهرانی نیا از سران کنفدراسیون دانشجویان خارج از کشور (مشاور دفتر فرح که او نیز هم اکنون دکترای رایج کننده اسلام استعماری، از مشاورین مشترک رفسنجانی و فرح دیبا می باشد)، تهیه می گردد را می خواند که بعدها به پیام « صدای انقلاب شما را شنیدم » معروف می گردد. پس از خواندن این پیام هرج و مرج و اغتشاش در ایران شعله ور می گردد.
عکس بالا حسین نصر و عکس پایین مجید تهرانی نیا
به گفتۀ دکتر امیر اصلان افشار جریان این پیام بدین قرار بود :
وقتی دولت شریف امامی جایش را به دولت نظامی ارتشبد ازهاری داد، اعلیحضرت ابراز تمایل کردند که در همانروز پیامی برای ملت ایران بفرستند و آنچه را که در دل دارند با ملت در میان بگذارد. آقای رضا قطبی و آقای سید حسین نصر از طرف اعلیحضرت مأمور تهیۀ این پیام شدند.
اصرار اعلیحضرت بر این بود که این پیام در بخش اخبار ساعت دو بعد از ظهر همان روز پخش شود. تا ساعت 11 بامداد خبری از آقایان قطبی و نصر نشد. اعلیحضرت که می خواستند پیش از ضبط برنامه، متن پیام را ببینند و آن را مرور کنند، از من سئوال فرمودند، پس اینها کجا هستند و چرا پیام را نمی آورند.
با تلاش زیاد آقایان را پیدا کردیم. معلوم شد نزد شهبانو فرح هستند. وقتی ماجرا را به عرض شاهنشاه رساندم، با عصبانیت زیاد گفتند : آنها آنجا چه کار می کنند؟ مگر قرار است با شهبانو نطق کند که پیام را نزد او برده اند؟ بگویید فوراً بیایند اینجا.
بالاخره آقایان آمدند. در اتاق مجاور کنار دفتر اعلیحضرت فیلمبرداران و خبرنگاران آماده برای ضبط پیام شاهنشاه بودند. آقای قطبی پیام تهیه شده را به دست اعلیحضرت داد. شاهنشاه هنوز چند سطری از پیام را نخوانده بود که ناگهان با عصبانیت پیام را به گوشه ای پرتاب کردند و با عصبانیت گفتند : نه نه، من نباید این حرف ها را بزنم. اینها چیست که برای من نوشته اید؟
مهندس قطبی گفت : اعلیحضرت، الان تنها راه چاره این است که با این لحن با مردم صحبت کنید و آنها را به آرامش دعوت نمایید.
سید حسین نصر نیز با سر حرف های قطبی را تأیید می کرد. اعلیحضرت که با اصرار آقایان مواجه شده بود، هم بسیار خسته بودند، و از طرفی می خواستند حتماً آن روز با مردم حرف زده باشند، در آن جو، آن نطق را که با آنهمه تأخیر به دستشان داده شده بود، و اعلیحضرت حتی فرصت نکردند یکبار پیش از ضبط آن را مرور کنند، یا با دیگران رایزنی و مشورت کنند، خواندند، و همگی هم پیامدهای آن را دیدیم.
به قول یکی از دست اندکاران امور، متن این پیام « تیر خلاصی » بود که به مغز نظام پادشاهی شلیک شد. پس از پخش پیام، اعلیحضرت به من گفتند با سفیر ایالات متحده آمریکا در ایران، آقای ویلیام سالیوان تماس بگیرم و از دیدگاه سفارت در مورد اثرات این پیام آگاه شوم.
من به سالیوان تلفن کردم و سفیر آمریکا گفت، آقای عبدالکریم لاهیجی طی تماسی تلفنی به او، یعنی سفیر آمریکا گفته که « پیام خوبی بوده است ».
البته معنای « پیام خوب » برای مخالفان معلوم است که چیست!
پس از فاجعه 57 قطبی با دیگر عوامل انگلیسی خود مدتی در تهران برای تحویل حکومت به ملایان می ماند و سپس به راحتی با یک پاسپورت جمهوری اسلامی و ویزای بازرگانی از ایران خارج می گردد و همواره روابط خود را با فراماسون های حکومت اسلامی همراه با فرح و دیگر اعضای حلقۀ خیانت برای یاری رساندن به بقای حکومت اسلامی نگاه می دارد.
در حال حاضر رضا قطبی و فرح دیبا به علت همکاری با حکومت اسلامی، افشین قطبی را به ایران فرستاده که تحت حمایت رفسنجانی مربی گری تیم پرسپولیس را عهده دار می باشد، نامبرده سعی دارد در میان جوانان ایران طرفدارانی پیدا کند تا بتواند در آیندۀ نزدیک همکاری خانوادۀ پهلوی و رفسنجانی را در ایران نیز توسعه دهد.
شیوا رفیعی از پاریس
سازمان زنان مبارز ایرانزمین
That is what the Fucking British are doing to your country....
Sigened:
The younger daughter of Iraj Mirza
Problem with Keshavarz, Dabashi and the rest
by Amir in Canada (not verified) on Sat Nov 17, 2007 05:54 PM PSTIt note an interesting difference between those who are being accused of being neo-con agents (Naficy, Milani etc) and their accusers (Dabashi, keshavarz etc).
While Naficy, Milani and their like lived in Iran for years after the 1979 revolution and have first-hand experience about the situation, their critics (e.g. keshavraz and Dabashi) are often among those who left Iran before or around 1979 and have not been back in decades. They do not have much first-hand experience with the situation in Iran.
In fact it seems it is Dabashi and Keshavarz and their ilk who are building their careers upon attacking on others and falsifying truth. The Post-colonialist movement that has dominated the Middle Eastern studies at the universities just loves these so-called "anti-colonialist" crusaders, while paying little attention to the facts raised by Naficy and Milani and their kind. It is not "cool" to talk about the deficiencies and problems of third world countries anymore!
That's the atmosphere where the likes of Hamid Dabashi, an individual with just some medicore work on middle eastern cinema, rises to a point of authority on everything related to Iran and Middle east, while true scholars of Middle east are shunned and rejected under the bogus accusation of being neocon agents!
It is amazing that even though Naficy has always been a vocal opponent of any attack against Iran, others keep accusing her of being an Iranian Chalabi. Not to mention that it is a lot better to be a Chalabi than a Baghdad Bob!
Hey Rosie T.
by Anonymous^2 (not verified) on Sat Nov 17, 2007 03:51 PM PSTAre you looking for an Iranian husband on Iranian.com? Your are Jewish American woman should look for an Aran husband.
Soon, these commie-Islamo-fascists lovers of mullahs
by American (not verified) on Sat Nov 17, 2007 03:47 PM PSTwill be revoked out of their tenure ans deported to the Islamic Republic of terrorists.
When is President Bush going to start bombing the Islamic Republic?
Nafisi the Neo-con
by qiblehyealam (not verified) on Sat Nov 17, 2007 03:18 PM PSTNafisi was intending to do much more than just to write a book and make a little money -- she was moved by the neo-conservatives on the rise and thought she should orient herself with the new elites, Wolfowitz and Bernard Lewis who she says "showed her the way". By writing Lolita, she was throwing her lot in with these and her other pals, like Fouad Ajami, thinking eagerly about the new positions she would rise to. It worked, even though the neo-cons are now collapsing and the war plans on Iran (where Nafisi imagined herself as a new Chalabi type) are less likely - though certainly still possible. What is really disgusting to me is that Nafisi is now seen by mainstream Americans as an expert on all things Iranian. She knows nearly nothing about Persian literature and is asked to write the introduction to a new edition of the Shahnameh?!! It's pathetic. Afarin to Professor Keshavarz for a beautiful and effective antidote to what Nafisi and others wish to do -- to denigrade Iranian culture to line their own pockets and find favor with the American war-mongering elites.
I don't want to make this about Naficy
by Nazanin (not verified) on Sat Nov 17, 2007 02:35 PM PSTI would rather give F.Keshavarz and her book the attention it deserves.
The book is a solid response to RLT, which I think frustrated a lot of people.
But I can't ignore what you said about her remarks at Asia Society. Nafisi has a lot of friends, like Paul Wolfowitz (who it is rumored RLT is dedicated to), but she says her association with them doesn't define her views. But then I hear your story,(I don't see why you'd lie), and it furthers the suspicions. But oh well, she has a family to feed, and as a single iranian-mom, that's not always easy. Happily though, she also has a British-American education and her fame gets her the introductory remarks in all the new releases of Persian books (she ignored previously) that Dick Davies and others translate. Proof that lit studies can be profitable, and I don't mean that as a jab to Naficy at all.
To repeat, Naficy....Nezanin...
by Rosie T. on Sat Nov 17, 2007 02:35 PM PSTatood on a stage in front of a large auditorium full of Iranians and Americans at the largest cultural event given on Iran in many many years in New York City at a very famous, well-endowed cultural institution at the crucial time of Fall 2003, and praised a young Iranican woman artist for encouraging Iranians to say they are Italians, because saying they are Iranians is too much of a personal annoyance. She was, at that time, unquestionably, the highest profile and most influential Iranian woman, and possibly Iranian, in the entire United States.
And that is what she did.
Dabashi, whatever his faults, is right on about Naficy. She is a "comprador" intellectual, that is to say, a mercenary, and that is to say, a prostitute.
Yes, Nezanin, Naficy LOVES literature. When it has her name on it and it sells and grants her her fifteen minutes in the limelight.
Not a jab, at all
by Nazanin (not verified) on Sat Nov 17, 2007 01:54 PM PSTDr. Keshavarz did not set out to belittle Naficy at all. Her aim was to bring attention to what Naficy (conveniently) ignored in RLT. I hope more people read this book, which frustratingly, will probably not be a bestseller. Though I hope it will, because it is so timely and applies to the view of Iran outside literature. In academia, scholars always promote their books by building on or breaking the previous scholars' claims, and if anything, is good for Naficy by furthering interest in RLT.
Funny how this isn't approached as a scholarly debate at all. Keep in mind, these women are both professors in addition to literature lovers. When men publish opposing views about history and politics or lit. it is "scholarly and healthy debate". When women do it, it's viewed as divisive. That topic relates to gender/culture, but it's something I've noticed about how this book has been criticized.
I've read both books too,
by Ladan K (not verified) on Sat Nov 17, 2007 01:19 PM PSTI've read both books too, and though I enjoyed Lolita in Tehran" I absolutely agree with Dr. Keshavarz, (and the interviewer) that the tone of books from and about life in Iran are kind of whiny and that annoys me. I find it patronizing and self promoting on the part of Westerners that the only things in media related to Iran, have to be aligned with the dominant ideology in the west, in order for it to get on the best seller list or get made in Hollywood (seen Persepolis?). It isn't a feather in our cap--as Azarin suggests in her comment below--that Lolita was a best seller. It is only a validation of current US/UK foriegn policy and a tendancy to general xenophobia. And yes, this xenophobia is bad for us all. It pushes us further into the lower "immigrant" category by diminishing any possibility of good in Iran, and therefore Iranians. There's nothing wrong with the tone of Keshavarz's book. It's healthy, and dignified. It is NOT at all pro-Islamic, just proud and possibly accurate. Nothing is ever all bad or all good.
As Though I was Dreaming ..
by Shae'r (not verified) on Sat Nov 17, 2007 01:18 PM PSTThe Passion for My Country ..
Though It May Be Far ..
Nevertheless embraces My Whole Being ..
.....
For A Moment Thinking ..
That The Weight of the Civilization ..
Though It May Be Hard ..
Burns My Soul to The Ground ..
.....
For a Great Country Such as Ours ..
The Diabolical Tyrrany of Religion ..
Though It May Sound Superficial ..
Nevertheless It Suffocates The Soul ..
.....
Though The Great Poem Khayyam Said ..
That The Uncertainty of Existence is But a Reality ..
Nevertheless The Vastness of Spirit ..
Call Us Back to Our Moment of Conception ..
.....
Sometimes the Confusion of The Moment ..
Blurs Our Vision of The True existence ..
That there is Indeed In each One Of Us ..
The Very Essence of Creation ..
.....
Nevertheless My Brethren ..
Take Heed in Your Abilities ..
That As The Blood Of Koursosh and Dariush Flows in Your Veins ..
That You Are Being Blessed Much To Be Grateful For ..
An easy way to gain fame
by Azarin Sadegh on Sat Nov 17, 2007 12:28 PM PSTI think it is so unfortunate that an Iranian author, instead of writing its own masterpiece--to awe the reader with its own unique values and quality --, has chosen to use another Iranian masterpiece and another author's fame to gain attention. Reading Lolita in Tehran is one of the very rare Iranian masterpieces written in Diaspora (and also the only best seller) and in an international level, so I am not surprised that it has created its own enemies, knowing the (bitter and usual) cultural tradition of attacking whoever has been more successful. Still, it is so sad because I believe in the possibility of a peaceful co-existence of great minds, even if they have different opinions. In a civilized society, nobody has to crush someone else just to prove its own idea. I think the time has always shown that “the original” will stay and “the fake” is going to be forgotten. Azarin
To Anonymousqqqq: Islam is Good for England: Bad for Iran
by MythBuster (not verified) on Sat Nov 17, 2007 11:20 AM PSTWhat goes around come around! I hope British get a good dose of their own medicine. I also hope Iran becomes free from Islam.
To Anonymousqqqq: Islam is Good for England: Bad for Iran
Dear Niki, Literary
by Narenjotoranj (not verified) on Sat Nov 17, 2007 10:49 AM PSTDear Niki,
Literary criticism is an old practice and it's done within the realm of literature, politics, sociology, etc. Although it might look as if the critiques are taking a jab at the work at hand and its producer, it really isn't.
I've read both Lolita in Tehran and More than Lolita in Tehran. I have to say I agree with Ms. Keshavarz that the antagonist of Reading Lolita in Tehran is quite patronizing. As if she was THE savior. I loved the book as a literary work, but I had a hard time separating facts from fiction, and that's ok had the author not started a political tour promoting the message that life for women in there is a living hell. I, as a women who studied English literature in one of the public universities in Iran around the time the story of the book is happening, had a different experience and therefore didn't like it when Ms, Nafisi gave herself the permission to introduce my generation to the western world as women who should be saved. I wrote papers on the same books which according to Ms Nafisi were forbidden in classrooms.
I suggest you read both books together. You might have a different perspective.
Last Night's Evening
by Anonymousqqqq (not verified) on Sat Nov 17, 2007 10:02 AM PSTLast Night's Evening Standard sponsored "Is Islam Good For London" debate (at which a panel consisting of Rod Liddle, Michael Burleigh, Joan Smith, Ed Husain and Inayat Bunglawala attempted to provide the answer to that very question) is reflected upon by:
Shelina Zahra Janmohamed
Pete Tobias
and
Inayat Bunglawala
I'm tempted to keep the comments closed for an hour or two in order to discourage kneejerk responses and give anybody who is actually interested a chance to read some or all of the above before deciding what (if anything) is worth commenting on.
Much of the debate is on video at the Evening Standard site.
//hurryupharry.bloghouse.net/archives/2007/11...
To Bystander: Naficy/Dabashi "binary"
by Rosie T. on Sat Nov 17, 2007 10:55 AM PSTAgreed Dabashi has problems both with objectivity within and articulation of his ideology without. He publicly asked for help in reframing his language to speak to a broader audience, at a seminar with him at the Brecht Forum in New York last year on stopping the escalation of war rhetoric in the U.S. toward Iran, I publicly offered help (because I too, am on the "left"), and he said he would speak to me and then ignored me.
Nevertheless, his views on Naficy are right on the money. Anyone of her stature publicly encouraging Iranians in the US to tell people they are Italian forfeits all credibility. Period.
Robin
A kinder and more tolerant face of Islam
by Bystander (not verified) on Sat Nov 17, 2007 09:30 AM PSTIrrespective of subject at hand, Hamid Dabashi's point of view is highly lopsided towards anyone sympathetic to the Palestinians and likewise against those who are not. And because of this he is not taken seriously except by fringe groups. After reading this book I came away with the clear understanding of this lady Fatima having a damage control agenda, trying in vain I might add, to show a kinder and more tolerant face of Islam all disguised in the defense of Iranian women.
How much does the Islamic
by Anonymous½ (not verified) on Sat Nov 17, 2007 09:24 AM PSTHow much does the Islamic Republic spend annually buying scholars and academicians in the West to put a lipstick on a pig that is Isalm? Stop this disinformation propaganda.
Niki, Azar Naficy must be viewed with extreme caution
by Rosie T. on Sat Nov 17, 2007 09:26 AM PSTIt is true that when reading her "Lolita in Tehran" the victimization/patronization element is not necessarily so obvious. But Hamid Dabashi provided an analysis of the PACKAGING of the book in which he indicated the photo was taken from one in a newspaper of two young women following the ELECTIONS, and not acknowledged as such, so Naficy appropriated the POLITICAL orientation of young women within the IRI to sell her own "humanistic" version of enlightening these women through major doses of Nabokov (whom I dearly love, btw...) He characterized this appropriation as a subtle form of pornography, in terms of the framing of the shot on the cover and the catering to Orientalist steroetypes, etc.
Well, Dabashi (whom I also dearly love and who has problems of his own, including paranoia, blustering,a self-admitted inability to preach to other than the converted on his "side", as well as an inability to separate his own passion for the Palestinian cause, inspired by his mentor Said, from that of the backward elements of the IRI, whom he THOROUGHLY deplores and has NEVER apologized for) , further characterizes Naficy in his analysis as one of many "comprador intellectuals" who are willing to say or do anything or serve anyone just to get their fifteen minutes of fame and sinecures within the American academic framework.
I watched Azar Naficy at the Asia Society's week-long colloquium on Iranian cinema and art at the end of 2003. A youngish nobody woman artist who had been invited to represent the voice of "Iranican" plastic artists, presumably because Shirin Neshrat (whose video Tuva was playing upstairs). and other more important ones were unavailable, proudly and publicly told us that when people ask her where she comes from she says "Italy" because she doesn't want to be bothered explaining about Iran. Too complicated. And suggested "we" all do the same.
I raised my hand to protest but I was never called on. However Azar Naficy, who shared the stage with this imisguided soul, giggled and gushed and told her how wonderful she was. And it was all so friendly and foo-foo and one suspects they went out for margaritas together after. What rankles most is that she had the opportunity here to educate and guide this young woman but chose to have a little tarof tea party instead.
Azar Naficy must be viewed with extreme caution. Dabashi is on the money with her. She is a comprador intellectual and will say or do anything publicly to get her personal little academy awards. Her ideology is bankrupt and because of this, Dabashi is right, "Lolita" is a kind of pornography, simply because she wrote it.
Robin
Woman with a mission...Kaseye daghtar az Aaaash!
by A. H. (not verified) on Sat Nov 17, 2007 05:15 AM PSTThis lady has written a book to "clarify" what was "incorrect" about the portrait of women in Iran in Nafisi's book. Guess what?!
F. Keshavarz has an agenda, not only in this book but also in all her other work...Her agenda is to "clarify" the image of islam...which is fine although I have such a difficulty with women defending islam but anyways one has the right to deny her own rights!
The biggest problem with Keshavarz's thinking is that she represents the islamic/arab culture (maybe because of being married to an arab for a long time) rather than the Iranian culture.
Finally, you can always question when a woman who's lived outside of Iran for decades defends islam and tries to justify women's right under the islamic government of Iran, doesn't think hejab is a "big deal", and marriage law has improved a lot!!
I don't want to say that she got paid by the government of Iran to write this cause she's not that smart either! She's just an academician jumping on the islam/anti-islam bandwagon to get a few publications out.....
I can't belive she's getting the attention she truly does not deserve...you west coast fellows sometimes try so hard to act liberal that makes one wonder if you really know what you're after!
Another islamist promoting
by Anonymous½ (not verified) on Sat Nov 17, 2007 04:58 AM PSTAnother islamist promoting islam republic government and jihad against the west and deceiving the useful idiots in the U.S.
Why take a jab?
by Niki Tehranchi on Sat Nov 17, 2007 02:24 AM PSTI have not read Jasmine and the Stars but I don't understand why the author has to take a jab at a fellow Iranian writer in order to promote her own book. I have read Reading Lolita in Tehran several times and in no way are the women depicted in the book portrayed as victims, much less compared to the child character in Nabokov's book. I want to read this Jasmine book because it sounds interesting but the sad thing is, the author has already kind of turned me off. I don't like people who can't stand behind their point of view without belittling someone else. (Sigh)