Javad Yassari

سلام بر همگی، لطفا ت

در اندرون من خسته دل ندانم چیست (کیست)
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

Dear Literary critic,

Please take this as a jest, for all we are here is a bunch of displaced Iranians lost in foreign cultures trying to find our way back to our roots.  I, for one, have lived most of my life outside Iran, and almost all of my entire adulthood away from the place of my birth.  As such, I’ve never claimed to be an expert in Persian language literature.  However in the last few days I have learned more about Persian poetry than my entire life, since this blog has been so fun to read and participate in.

***

Your assertion that “practise” is a verb is technically correct, however in one of your sentences you wrote, “Third, the conspiracy theorist in me says this is the best ploy to get the Iranians busy with a wastful yet enjoyable practise.”, the word “practise” is use as a noun, therefore it should be written as “practice”, not “practise”.  Also, according to this rule, “The analogy of the English language requires that the noun and verb which are pronounced alike should agree in spelling.  Thus we have notice (noun and verb),…, etc.”  Therefore, mainly in American-English at least, “practice” is used as a verb instead of “practise”.  

Also in the first usage of “kingdom come” you wrote “…till kindom come”, and on the second one you wrote “…copy and paste kingdom come.”, both of them having errors.

And also, being a “Literary critic”, by its inherent meaning requires one to be a guru in spelling and grammar, regardless of what Orang says.

 Once again, please take all of this in stride, and welcome to our “love affaire” with Persian Poetry, and let’s have an orgy.

یک دال خوب بدین

من نهادم سر به نرده ی آهن باغش
که مرا از او جدا می کرد
و نگاهم مثل پروانه
در فضای باغ او می گشت
گشتن غمگین پری در باغ افسانه
او به چشم من نگاهی کرد
دید اشکم را
گفت:
ها، چه خوب آمد به یادم، گریه هم کاری است
گاه آن پیوند با اشکست یا نفرین
گاه با شوق است یا لبخند
یا اسف یا کین
وآنچه زینسان، لیک باید باشد این پیوند
.......................

مهدی اخوان ثالث
روانش شاد باد

لطفأ میم بدهید

آی صیغه میکنیم
آی صیغه میکنیم

آی همه نوعش رو صیغه میکنیم
آی از ما بهترون و از ما بدترون رو صیغه میکنیم

آی ما نوع مترقی و پیشرفته رو صیغه میکنیم
آی ما اونائی رو که از خشکسالی شدن می ترسند صیغه میکنیم

آی ما اونهائی که پورن دوست دارن صیغه میکنیم
آی آی حالا که خر تو خره ما همه رو صیغه می کنیم
وای جون صیغه میکنیم آی صیغه میکنیم
آخ جون صیغه میکنیم آی صیغه میکنیم

Literary critic..

Dear,

I live in Maryland(Washington D.C. Metropolitan area).Who am I to have mercy on you?! you should have mercy on us & join us.I don't know much about poetry!.I know a bit about Middle Persian poetry,which would be boring for a lot of poeple if I blog about it !.I believe you should ask others like Manuchehr or Orang to blog about it!.

Speass for your input.

Please join us !.

مریز خون من خسته دل بتیغ جفا

مکن نظر بجگر خستگان بعین عناد

بهر چه امر کنی آمری و من مامور

بهر چه حکم کنی حاکمی و من منقاد

Ebi aka Haaji

ت

ترا که هرچه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری
بخواه جان و دل از بنده و روان بستان
که حکم بر سر ازادگان روان داری

باز هم از گلستان: ت

تا به دکان و خانه در گروی

هرگز ای خام آدمی نشوی

برو اندر جهان تفرج کن

پیش از آن روز کز جهان بروی

(خودمانیم، غزل برای مشاعره بهتر است. البته بهترینش مشاعره رجز خانی است. نمیدانم مرد آن میدان این طرف ها

 پیدا میشود یا نه...!)

م از سعدی

می در کف من نه که دلم در تاب است
وین عمر گریز پای چون سیمابست
دریاب! که آتش جوانی آبست
خوش دار! که بیداری دولت خوابست.

دال از جناب سعدی

دوست مشمار آنکه در نعمت زند

لاف یاری و برادر خواندگی

دوست آن دانم که گیرد دست دوست

در پریشان حالی و در ماندگی

سلام بر همه... کجا بودیم؟

وقتی که بامدادان
مهر سپهر جلوه گری را,
اغاز میکند
وقتی که مهر, پلک گرانبار خواب را,
با ناز و با کرشمه ز هم باز میکند
انگه ستاره سحری
- در سپده دم -
خاموش میشود

-YT

حالا م بدین

وگر یکچند مهمان نیز باشم، فرصتی خوبست،
طلسم این جنون غربتی را بشکنم شاید
و در شهر شما از چنگ دلتنگی رها باشم

غ - حالا "و" بدین

غنچه صفت خنده کن و باز شو
عشوه شو  و  غمزه شو  و  ناز شو

;o)

Thank you Ari, Ebi, MPD and Orang

Ari,

You made a sensible point. For a "Poetry Challenge", if Mosha'ereh may loosely translate to, of this size with a "free for all" entry ticket, these guys are not doing too badly - though effectively this forum is participated by a small clique of virtual (and sometimes real) friends. Moderating it, I must admit is not easy. There is therefore a potential for an online program that would register the participants, monitor their entries for adhering to the rules, block the repeats and so on (an idea for the entreprenuers among you - if not already done). And thank you for your invitation to join this poetic party. I am afraid my life in Toronto - MPD please note the spelling :) - does not leave me with much time for parties.

Ebi,

You are, if I am not mistaken, a hamshahri (Toronto resident) so please show mercy on me :) Mosha'ereh is indeed a good chance to bury our differences under the pile of poems but it can also be a major distraction from the realities behind such poems. Personally, I'd rather read an in-depth analysis of a verse from Hafez or Mowlana collections by a blogger than going through endless pages of incongruous verses by a potpourri of poets. You are a man of letters, why don't you educate us on the finer aspects of Persian poetry? - seriously.

MPD,

And you thought you were the only one with MPD around here? :)) Thank you for all your corrections which I stand corrected barring two: I used "till kingdom come" on the first usage of the idiom and missed "till" on the second instance. And "practise" is a verb but "practice" is a noun - I am trying to Americanize my English but there are occasional reversals to my former personality - told you, you are not the only MPD sufferer :) But, I am only a Literary critic (or pretending to be one) and not, like you, a Spelling and Grammar Guru. To borrow from our friend Orang:

"If we love Poetry it is because we dont like moderation and rules! Have you ever seen rules and moderation in a love affaire ?! "

So bugger the rules particularly in such early morning hours in Toronto!

Orang:

Thanks again. Your reply triggered my error-ridden rebuttal. So I owe it to you :)

اینهم ت حالا غ بدین

تن تو خوابیده بر زمین

چو صحرا

گرم و آتشین

لب من تشنه و سرگردان

چو حیوان وحشی

در پی سبزه زار و باران

نورخورشید پر میکنذ این دره

چه خسته

از میان درز پرده

پر میکند این تپه و ماهور

چه برجسته

از سایه و نور

کرک پوستت نرم وناز

چه بیدار

میشود راستی من دیگر باز

میروم در انحنای این کمر

چه خمیده

بدنبال اسمش میگردم بی ثمر

در انحراف سینه و گردن گم میشوم

چه آواره

در کدام نقشه راه دل پیدا کنم

میروم و میایم بدنبال چهل دزدان عشق

چه آمد زلزله

بهشت آمد به این کویر داغ

//iranian.com/main/blog/orang-gholikhani-33

دعا!

سراغاز گفتار نام خداست
که رحمتگر و مهربان خلق راست

ستایش بود ویژه کردگار
که برعالمین است پروردگار
که بخشنده و مهربان است نیز
بود صاحب عرصه رستخیز
ترا می پرستیم تنها و بس
نداریم  یاور به غیر از تو کس
بشو  هادی ما به راه درست
ره انکه منعم ز نعمات توست
نه انان که خشمت بر ایشان رواست
نه انها که هستند گمره ز راست

Afarin ..... pass ba Noun :

Nassim-e bad-e Sabaa, dusham aagahi aavard
Ke ruz-e mehnat o gham, ru be kutahi aavard

دیر میام اینجا چون.......

سعی میکنم یه وقتی بیام که اکثریت خواب باشن و پاورچین پاورچین بیام تو، یه شعر بنویسم و در برم ! چون حضور ذهن و سرعت انتقال  بقیه رو ندارم ........شبتون خوش.
اینم سهم من...(اگر بیت هایی ش جا افتاده منو ببخشید، بهتر از این حافظه یاری نمیکنه )

یکشب........... بکنج غمکده..... با خاطری حزین
اندوه همزبانم و .........آلام ..........همنشین

شبهای سرد آخر..... پاییز..... و .......از برون
باران و... باد و.... غرّش طوفان سهمگین

باد مهیب.... نعره زنان شیشه را شکست
باران ز سقف ریخت گل و لای...... بر زمین

.................................................................

گفتم هزار لعنت........ بر راه و رسم آن، کردم هزار نفرین........ بر خط مشی این

..............................................................

ناگاه......دلربای من...... از ره فرا رسید
گویی رسید در دل اسفند .......فرودین

آمد کنار آتش و............ تن را برهنه کرد
چون خرمن شکوفه و .........چون بار یاسمین

از شیشهُ شکسته .........در این لحظه........... باد سخت
بر روی شمع لرزان.......... افشاند آستین

.............................................................

کردم هزار.... بار..... به باران ..............دعای خیر

گفتم هزار مرتبه بر باد........................... آفرین

شب شما هم خوش اقای جواد یساری عزیز وتشکر از طرح این سرگرمی

 من نیستم چون دیگران بازیچه بازیگران
اول به دام آرم ترا و آنگه گرفتارت شوم

مورچهً فرنگی

خانوم مورچه’ عزیز، باز هم میم و شب خوش!

من اگر باده خورم ورنه چه کارم با کس
حافظ راز خود و عارف وقت خویشم

    ما نقد

ما نقد عافیت به می ناب داده ایم
گرمی به آفتاب جهانتاب داده ایم
در جستجوی اهل دلی عمر ما گذشت
جان در هوای گوهر نایاب داده ایم

مورچهً فرنگی

از دال جدا شدم! لطفا میم بدهید حالا

من که از آتش دل چون خم می در جوشم
مهر بر لب زده خون میخورم و خاموشم

من هر چه سعی میکنم که شما را از دال جدا کنم، نمیشه..

در کار عشقم یار دل آگاهم از اسرار دل
غافل نیم از کار دل وز کار دنیا غافلم
در عشق و مستی داده ام بود و نبود خویشتن
ای ساقی مستان بگو دیوانه ام یا غافلم

مورچهً فرنگی

خانوم مورچه’ با ذوق، همان دال

آن یار کزو خانه’ ما جای پری بود
سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود
دل گفت فروکش کنم این شهر ببویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود

خانوم مورچه چطوره؟

دیدم آن مرغک چو منقار کبود از هم گشود
می ستاید عشق محجوب من و حسن تو را

مورچهً فرنگی

مورچه جان (نمیدانم بگویم خانم یا آقا!) لطفا دال بدهید

یاد باد آنکه نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره’ ما پیدا بود

از سوردخت (پارتی گرل) هم ممنون!

Thank you Party Girl

Very nice...

مورچهً فرنگی

سلام بر شما

دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای

مورچهً فرنگی

سلام بر مورچه، لطفا دال بدهید

تشویش وقت پیر مغان میدهند باز
این سالکان نگر که چه با پیر می کنند

Take a break!

Pardon me, but you might enjoy this Iranian gentleman's "real" participation!  Carry on!

 دل من با چه

دل من با چه اصراری تو را خواست
 و می دانم چرا خواست
و می دانم که پوچ هستی و این لحظه های پژمرده
 که نامش عمر و دنیاست
 اگر باشی تو با من ، خوب و جاویدان و زیباست

مورچهً فرنگی