Javad Yassari

بهار مه روی عزیزم دال و دال بده

دلم جز مهر مهرویان طریقی بر نمی گیرد
زهر در میدهم پندش ولیکن در نمی گیرد

باشه باشه نازی خانم ما بورینگ شدیم... باشه. ایرادی نداره

در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند

تا ابد سر نکشد وز سر پیمان نرود

هر چه جز بار غمت بر دل مسکین منست

برود از دل من وز دل من آن نرود

my favorite

//www.youtube.com/watch?v=KUXGVfmrEN4

 سوری خانم که

 سوری خانم که من چه شعری پیدا کنم که به پای این شعرهای زیبای شما برسه ؟

هوا مسموم شد با گرد می ساز

دوا معدوم شد با درد می ساز

طبیب روزگار افسون فروش است

 چو زرقان ازان ده رنگ پوش است

Nazy jan

someone was asking for you over there!  lol

بهار جان.

اتاق گپ فعلا خیلی بورینگه! شوق من اینجاست!

دوش ازین غصه نخفتم که رفیقی می گفت
حافظ ار مست بود جای شکایت باشد

نازی جان

مگر ماه آمد از روزن در افتاد

که شب را روشنی در منظر افتاد

؟نازی جان توی اتاق گپ میری

باز هم میم

هر دو عالم یک فروغ روی اوست
گفتمت پیدا و پنهان نیز هم

"H" for you and I want a "H" again please

هنوز چشم مرادم رخ تو سیر ندیده
هوا گرفتی و رفتی ز کف چو مرغ پریده
تو را به روی زمین دیدم و شکفتم و گفتم
که این فرشته برای من از بهشت رسیده
بیا که چشم و چراغم تو بودی از همه عالم
خدای را به کجا رفتی ای فروغ دو دیده
هزار بار گذشتی به ناز و هیچ نگفتی
که چونی ای به سر راه انتظار کشیده
چه خواهی از سر من ای سیاهی شب هجران
سپید کردی چشمم در انتظار سپیده
به دست کوته من دامن تو کی رسد ای گل
که پای خسته ی من عمری از پی تو دویده
ترانه ی غزل دلکشم مگر نشنفتی
که رام من نشدی آخر ای غزال رمیده
خموش سایه که شعر تو را دگر نپسندم
که دوش گوش دلم شعر شهریار شنیده

م یجای ه

منم چو مرغی در دامی گرفته

دری در بسته و بامی گرفته

بهار جان این ت شما

تا سحر چشم یار چه بازی کند باز
بنیاد بر کرشمهء جادو نهاده ایم

به به سوری جان چقدر قشنگ...!

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب

کز هر زبان که میشنوم نا مکرر است

میم بده!

گفت که تو شمع شدی قبلهء این جمع شدی
جمع نیم شمع نیم دود پراکنده شدم

Gaf for Bahra N aziz

گل می رود از بستان بلبل ز چه خاموشی
وقت است که دل زین غم بخراشی و بخروشی
ای مرغ بنال ای مرغ آمد گه نالیدن
گل می سپرد ما را دیگر به فراموشی

آه ای دل ناخرسند در حسرت یک لبخند
خون جگرم تا چند می نوشی و می نوشی
می سوزم و می خندم ، خشنودم و خرسندم
تا سوختنم چون شمع می خواهی و می کوشی

تو آبی و من آتش وصل تو نمی خواهم
این سوختنم خوش تر از سردی و خاموشی

این هم م شما سوری خانم

مراد من چنان است ای هنرمند

که بگشائیی دل غمگینم از بند

ش برای گ

شبی خواهم که بینی زاریم را

سحر خیزی و شب بیداریم را

اگر از پولاد داری دل نه از سنگ

ببخشائی بر این مجروح دلتنگ

ID jan .....lol

Mesl inkeh shoma bikhab tari emshab!!  lol

you give me a "B" and say "Mim" for Souri.........

but I liked the poem anyway !

م برای ایراندخت مهربان

مسوز آن دل که دلدارش تو باشی

ز گیتی چاره کارش تو باشی

بهار جان شین بده!

مستی امروز من نیست چو مستی دوش
می نکنی باورم؟ کاسه بگیر و بنوش

م برای روی گل نازی خانم

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم

سلام بهار جان! میم بده!

دیدهء سیر است مرا، جان دلیر است مرا
زهرهء شیر است مرا، زهرهء تابنده شدم

Mim for Souri bikhaab

باید خریدارم شوی تا من خریدارت شوم
وز جان و دل یارم شوی تا عاشق زارت شوم
من نیستم چون دیگران، بازیچه بازیگران
اول به دام آرم تو را، وانگه گرفتارت شوم.
IRANdokht

آ ..برای د

اشتباه شنید

و کتک خورد

اشتباه دید

و کتک خورد

اشتباه گفت

و کتک خورد

اشتباه کرد

و آخر سر هم مرد

"آقای بد بیار

 از لیلا فرجامی 

lol....... ID jan, I can't sleep tonight !

دلا حلاوت آن دل ستان اگر دانیم
به جان او که دل از آن او نگردانیم
اگر به ماه بر اید و گر به چاه شود
چراغ راه همان شمع شعله ور دانیم

حدیث غارت دی از درخت پرسیدند
جواب داد که ما وقت بار و بر دانیم
به آب و رنگ خوشت مژده می دهیم ای گل
که نقش بندی این خون در جگر دانیم

خمار این شب ساغر شکسته چند کشی ؟
بیا که ما ره میخانه ی سحر دانیم
زمانه فرصت پروازم از قفس ندهد
وگرنه ما هنر رقص بال و پر دانیم

خدای را که دگر جرعه ای از آن می لعل
به ما ببخش که ما قدر این گوهر دانیم
طریق سایه اگر عاشقی ست عیب مکن
ز کارهای جهان ما همین هنر دانیم

سوری جان میگن دل بدل راه داره...

یاران موافق همه از دست شدند
در پای اجل یکان یکان پست شدند
خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر
دوری دو سه پیشتر ز ما مست شدند

IRANdokht

شب بخیر اینهم دا ل

داغ حسرت سوخت جان آرزومند مرا
آسمان با اشك غم آميخت لبخند مرا
در هواي دوستداران دشمن خويشم رهي
در همه عالم نخواهي يافت مانند مرا

IRANdokht

Beautiful!! another poem of Sayeh, I didn't want to cut it......

چه غریب ماندی ای دل ! نه غمی ، نه غمگساری
نه به انتظار یاری ، نه ز یار انتظاری
غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری

چه چراغ چشم دارد تنی از شبان و روزان
که به هفت آسمانش نه ستاره ای ست باری
دل من ! چه حیف بودی که چنین ز کار ماندی
چه هنر به کار بندم که نماند وقت کاری

نرسید آن که ماهی به تو پرتوی رساند
دل آبگینه بشکن که نماند جز غباری
همه عمر چشم بودم که مگر گلی بخندد
دگر ای امید خون شو که فرو خلید خاری

سحرم کشیده خنجر که ، چرا شبت نکشته ست
تو بکش که تا نیفتد دگرم به شب گذاری
به سرشک همچو باران ز برت چه برخورم من ؟
که چو سنگ تیره ماندی همه عمر بر مزاری

چو به زندگان نبخشی تو گناه زندگانی
بگذار تا بمیرد به بر تو زنده واری
نه چنان شکست پشتم که دوباره سر بر آرم
منم آن درخت پیری که نداشت برگ و باری

سر بی پناه پیری به کنار گیر و بگذر
که به غیر مرگ دیر نگشایدت کناری
به غروب این بیابان بنشین غریب و تنها
بنگر وفای یاران که رها کنند یاری

ا

ای عاشقان ، ای عاشقان پیمانه ها پرخون کنید

وز خون دل چون لاله ها رخساره ها گلگون کنید

آمد یکی آتش سوار، بیرون جهید از این حصار

تا بردمد خورشید نو ، شب را زخود بیرون کنید

آن یوسف چون ماه را از چاه غم بیرون کشید

در کلبه احزان چرا این ناله محزون کنید

از چشم ما آیینه ای در پیش آن مه رو نهید

آن فتنه فتانه را بر خویشتن مفتون کنید

دیوانه چون طغیان کند زنجیر و زندان بشکند

از زلف لیلی حلقه ای در گردن مجنون کنید

دیدم به خواب نیمه شب خورشید و مه را لب به لب

تعبیر این خواب عجب ، ای صبح خیزان ، چون کنید؟

نوری برای دوستان ، دودی به چشم دشمنان!

من دل بر آتش می نهم ، این هیمه را افزون کنید

زین تخت و تاج سرنگون ، تا کی رود سیلاب خون؟

این تخت را ویران کنید ، این تاج را وارون کنید

چندین که از خم در سبو خون دل ما می رو

دای شاهدان بزم کین ، پیمانه ها پر خون کنید

 سایه ( هوشنگ ابتهاج )

ژاله جان، این هم برای تو.

Beethoven's Moonlight Sonata:

مرسی ژاله جان! شبت خوش!

هین که منم بر در، در برگشا

بستن در نیست نشان رضا

در دل هر ذره ترا درگهی است

تا نگشایی، بود آن در خفا

نی که منم بر در، بل که تویی

راه بده، در بگشا خویش را