Javad Yassari

in ham Mim, please give a "T"

می را چه اثر به پیش چشمت ؟
کاین مستی شادمانه از توست
پیش تو چه توسنی کند عقل ؟
رام است که تازیانه از توست
من می گذرم خموش و گمنام
آوازه ی جاودانه از توست

:-)

میگم ها....

خوبه حالا ما دو نفر بیشتر نیستیم، انقدر شلوغ کردیم

نمیتونیم بقول فرنگی‌ها فالو کنیم!!

شاید واسه اینکه خیلی‌ دیره و من خسته از بیرون برگشتم

ولی‌ خوب، سعی‌ خودم رو می‌کنم و یک "ر" پیدا میکنم

Ay Gofti!

تا عهد ميان ما بماند محکم  
 جايي که حديث تو کند خندانم 
خندان خندان به لب برآيد جانم

مورچهء فرنگی

in ham dar vasf haal shoma!

هر کسش گرفته دامن نیاز
ناز چشمش این میانه با من است
خواب نازت ای پری ز سر پرید
شب خوشت که شب فسانه با من است

inam T

تا چند کنم توبه و تا کي شکنم

اي توبه ده و توبه شکن، دستم گير

مورچهء فرنگی

I liked it,

شب همه بي تو کار من شکوه به ماه کردنست

روز ستاره تا سحر تيره به آه کردنست

حاشيه رفتنم دگر نامه سياه کردنست

غفلت کائنات را جنبش سايه‌ها همه

مورچهء فرنگی

Sheen and I need a "T" please

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ
زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت
آن طفل که چون پیر ازین قافله درماند
وان پیر که چون طفل به بانگ جرسی رفت
از پیش و پس قافله ی عمر میندیش
گه پیشروی پی شد و گه باز پسی رفت
ما همچو خسی بر سر دریای وجودیم
دریاست چه سنجد که بر این موج خسی رفت

Of course I do!

به قول اقای یساری:

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش

میسپارم به تو از چشم حسود چمنش.....

یک ۲/۳ روزی بود که این شعر رو نخونده بودیم :-)

سوری جان ، شما واسه مهمونی لباس عوض نمی کنی؟

واسه مهمونی  فردا شب
خودم  طراحیش  کردم

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

رحمي که زعقل عاجزم در همه کار

جز در گه تو کي بودم در گاهي

مورچهء فرنگی

New avatar!! so cute!!

روی بنما و وجود خودم از یاد ببر

خرمن سوختگان را تو بگو باد ببر

به به ، سلامی بسیار گرم بر شما سوری جان!

در بارگه جلالت اي عذر پذير

درياب که من آمده‌ام زار و حقير

از تو همه رحمتست و از من تقصير

من هيچ نيم همه تويي دستم گير

مورچهء فرنگی

salam be Moorche nazanin

تنم با بوی عطرآگینش از تو
نگاهم با شررهای نهانش
دلم با ناله خونینش از تو
ولی ای مرد ای موجود خودخواه
مگو ننگ است این شعر تو ننگ است
بر آن شوریده حالان هیچ دانی
فضای این قفس تنگ است تنگ است
مگو شعر تو سر تا پا گنه بود

شب بر شما خوش!

او کی... بهار نارنج،  من با مورچه مشاعره میکنم.

در بحر يقين که در تحقيق بسيست

گرداب درو چو دام و کشتي نفسيست

هر گوش صدف حلقه‌ي چشميست پر آب

هر موج اشاره‌اي ز ابروي کسيست

ابوسعيد ابوالخير""

مورچهء فرنگی

your poem is beautiful..

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود

 ..وین راز سر بمهر بعالم سمر شود

من باید برم --خوشحال شدم

    ديروز که

ديروز که چشم تو بمن در نگريست
خلقي بهزار ديده بر من بگريست
هر روز هزار بار در عشق تو ام
ميبايد مرد و باز ميبايد زيست

مورچهء فرنگی

Besame Mucho

Kiss Me A Lot

Kiss me, kiss me a lot,
As if tonight was
the last time.

Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.

Kiss me, kiss me a lot,
As if tonight was
the last time.

Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.

I want to have you very close
To see myself in your eyes,
To see you next to me,
Think that perhaps tomorrow
I already will be far,
very far from you.

Kiss me, kiss me a lot,
As if tonight was
the last time.

Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.

Kiss me, kiss me a lot,
Because I fear to lose you,
To lose you again.

Because I fear to lose you,

سلام مورچه خانم

رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید

وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید

سلام بر دوستان، و ت برای شما بهار نارنج!

تا عشق ميان ما بماند بي هيچ
 آنرا که کلاه سر ببايد زد و برد 
زانست که او بزرگ را دارد خرد 
  آنجا که مرا با تو همي هست ديدار 

مورچهء فرنگی

سفارش میزبان : اجازه ندهید این بلاگ امشب از نفس بیفتد

فارغ بودن ز کفر و دین دین منست

می خوردن و شاد بودن آیین منست

گفتم به عروس دهر کابین تو چیست

گفتا دل خرم تو کابین منست

دوستان شبتان بخیر

‫مرا روح بخش, هاژمی بود نام

‫ندیده خوشی، بطریم شد تمام

رد واین عزیز

‫جرعهء از این بردو را به سلامتی شما نوشیدم

ندانم تا چه كارم اوفتادست

كه جاني بي قرارم اوفتادست

چنان كاري كه آن كس را نيفتاد

به يك ساعت هزارم اوفتادست

همان آتش كه در حلاج افتاد

همان در روزگارم اوفتادست

دلم را اختياري مي‌نبينم

خلل در اختيارم اوفتادست

مگر با حلقه‌هاي زلف معشوق

شماري بي‌شمارم اوفتادست

مگر در عشق او ناديده رويش

دلي پر انتظارم اوفتادست

شبي بوي مي او ناشنوده

نصيب از وي خمارم اوفتادست

هزاران شب چو شمعي غرقه در اشك

سر خود در كنارم اوفتادست

هزاران روز بس تنها و بي كس

مصيبت‌هاي زارم اوفتادست

اگر تر دامن افتادم عجب نيست

كه چشمي اشكبارم اوفتادست

كجا مردي است در عالم كه او را

نظر بر كار و بارم اوفتادست

نيفتاد آنچه از عطار افتاد

كه تا او هست كارم اوفتادست

با مرگ ماه،

ابی گرامی، من را مستفیض کردید استاد

برقع از ماه برانداز امشب

ابرش حسن برون تاز امشب

ديده بر راه نهادم همه روز

تا درآيي تو به اعزاز امشب

تو چو شمعي و جهان از تو چو روز

من چو پروانهء جانباز امشب

همچو پروانه به پاي افتادم

سر ازين بيش ميفراز امشب

عمر من بيش شبي نيست چو شمع

عمر شد، چند كني ناز امشب

بوده‌ام بي تو به‌صد سوز امروز

چكني كشتن من ساز امشب

مرغ دل در قفس سينه ز شوق

مي‌كند قصد به پرواز امشب

دانه از مرغ دلم باز مگير

كه شد از بانگ تو دمساز امشب

دل عطار نگر شيشه صفت

سنگ بر شيشه مينداز امشب

هاژمینیتور عزیز؛"الف"برای شما...

ای عجب دردی است دل را بس عجب

مانده در اندیشه‌ی آن روز و شب

اوفتاده در رهی بی پای و سر

همچو مرغی نیم بسمل زین سبب

چند باشم آخر اندر راه عشق

در میان خاک و خون در تاب و تب

پرده برگیرند از پیشان کار

هر که دارند از نسیم او نسب

ای دل شوریده عهدی کرده‌ای

تازه گردان چند داری در تعب

برگشادی بر دلم اسرار عشق

گر نبودی در میان ترک ادب

پر سخن دارم دلی لیکن چه سود

چون زبانم کارگر نی ای عجب

آشکارایی و پنهانی نگر

دوست با ما، ما فتاده در طلب

زین عجب تر کار نبود در جهان

بر لب دریا بمانده خشک لب

اینت کاری مشکل و راهی دراز

اینت رنجی سخت و دردی بوالعجب

دایم ای عطار با اندوه ساز

تا ز حضرت امرت آید کالطرب

 عطار

Ebi aka Haaji

می زیاد خوردن بدی هم دارد

آن دهان نيست كه تنگ شكر است

وان ميان نيست كه مويي دگر است

زان تنم شد چو ميانت باريك

كز دهان تو دلم تنگ‌تر است

به دهان و به ميانت ماند

چشم سوزن كه به دو رشته در است

هر كه مويي ز ميان و ز دهانت

خبري باز دهد بي‌خبر است

از ميان تو سخن چون مويي است

وز دهان تو سخن چون شكر است

ميم ديدي كه به جاي دهن است

موي ديدي كه ميان كمر است

چه ميان چون الفي معدوم است

چه دهان چون صدفي پر گوهر است

چون ميان تو سخن گفت فريد

چون دهان تو از آن نامور است

ابی گرامی این الف شما

اي به عالم كرده پيدا راز پنهان مرا

من كيم كز چون تويي بويي رسد جان مرا

جان و دل پر درد دارم هم تو در من مي‌نگر

چون تو پيدا كرده‌اي اين راز پنهان مرا

ز آرزوي روي تو در خون گرفتم روي از آنك

نيست جز روي تو درمان چشم گريان مرا

گرچه از سرپاي كردم چون قلم در راه عشق

پا و سر پيدا نيامد اين بيابان مرا

گر اميد وصل تو در پي نباشد رهبرم

تا ابد ره دركشد وادي هجران مرا

چون تو مي‌داني كه درمان من سرگشته چيست

دردم از حد شد چه مي‌سازي تو درمان مرا

جان عطار از پريشاني است همچون زلف تو

جمع كن بر روي خود جان پريشان مرا

هاژمینیتور عزیز؛"د"برای شما...

در دلم افتاد آتش ساقیا

ساقیا آخر کجائی هین بیا

هین بیا کز آرزوی روی تو

بر سر آتش بماندم ساقیا

بر گیاه نفس بند آب حیات

چند دارم نفس را همچون گیا

چون سگ نفسم نمکساری بیافت

پاک شد تا همچو جان شد پر ضیا

نفس رفت و جان نماند و دل بسوخت

ذره‌ای نه روی ماند و نه ریا

نفس ما هم رنگ جان شد گوییا

نفس چون مس بود و جان چون کیمیا

زان بمیرانند ما را تا کنند

خاک ما در چشم انجم توتیا

روز روز ماست می در جام ریز

می می‌جان جام جام‌اولیا

آسیا پر خون بران از خون چشم

چند گردی گرد خون چون آسیا

خویشتن ایثار کن عطار وار

چند گوئی لا علی و لا لیا

عطار

Ebi aka Haaji

‫جناب آقای یاسری

‫از شما عالیقدر میخواستم شخصاً بابت تعلیم بزرگواری که به ما دادید تشکر کنم.

به كوي لاله رخان هر كه عشقباز آيد

اميد نيست كه ديگر به عقل بازآيد

كبوتري كه دگر آشيان نخواهد ديد

قضا همي‌بردش تا به چنگ باز آيد

ندانم ابروي شوخت چگونه محرابيست

كه گر ببيند زنديق در نماز آيد

بزرگوار مقامي و نيكبخت كسي

كه هر دم از در او چون تويي فراز آيد

ترش نباشم اگر صد جواب تلخ دهي

كه از دهان تو شيرين و دلنواز آيد

بيا و گونه زردم ببين و نقش بخوان

كه گر حديث كنم قصه‌اي دراز آيد

خروشم از تف سينست و ناله از سر درد

نه چون دگر سخنان كز سر مجاز آيد

به جاي خاك قدم بر دو چشم سعدي نه

كه هر كه چون تو گرامي بود به ناز آيد

این هم د-- مرسی ژاله جان

دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش

می بی‌لب نوشین تو کی گردد نوش

دیدار ترا چشم همی دارد چشم

آواز ترا گوش همی دارد گوش

من هم برم به شام برسم..

این هم م برای مهرناز عزیز

با اجازه من رفتم تا بعد

ما گدایان خیل سلطانیم

شهربند هوای جانانیم

بنده را نام خویشتن نبود

هر چه ما را لقب دهند آنیم

هر چه گفتیم جز حکایت دوست

در همه عمر از آن پشیمانیم