Musings of a former chicken

این روزها که انکار فاجعه غیر ممکن گشته؛ از هواداران شارلاتان علی شریعتی و نوچه های حاج فرج دباغ گرفته تا آب توبه بسر نریخته های حجتیه و دیگر انواع و اقسام اسلامیستها همه و همه صحبت از آن میکنند که اسلام آنان با نظام پربرکت مسلمین "اصلاح طلب" و غیره تومنی هفت صنار توفیر دارد.

واقعیت تاریخی و عینی آنستکه هر گاه ادیان قدرت اجرایی داشته اند عامل فساد و تباهی شده و دین اسلام به هیچ وجه از این قاعده مستثنی نمیباشد و کارگزاران رژیم از صدر تا ذیل مسلمان میباشند و اسلام آنان با اسلام بقیه فرقی ندارد .

اسلامیستهای شاخ شکسته و ناگرفته پند بجای قبول مسئولیت و پذیرش واقعیت، به دبه درآوردن و تقصیر را به گردن مجریان و نحوه اجرا انداختن رو آورده اند.

به عبارت دیگر؛ نازنینان نمیخواهند باور کنند که در جایگاه قدرت ذات دین پلید پرور میشود و با تعابیر و تصورات از آن در زمان فاقد قدرت بودن مغایرت ماهوی دارد، بنابراین تصحیح آن بیت مقبول آنان این میشود:

مسلمان به ذات خود ندارد عیبی

هر عیب که هست از اسلام اوست

تبریک

پ.ن. دیگران ذوق زده نشوند؛ اگر بجای مسلمان و اسلام بگذارید یهودی و یهودیت، مسیحی و مسیحیت و ... به خطا نرفته اید.