Payam Mim

دیوانه تر نام جدیدترین آلبوم حامد نیک پی هنرمند جوان و نام آشنا است . آلبوم دیوانه تر ادامه ای است بر سنت و روشهای نیک پی یعنی موسیقی فیوژن یا تلفیقی . این سومین آلبوم او پس از آلبومهای "گذر " و " آسوده " می باشد و بهمین سیاق رد پای سنتها و امضاهای او در این آلبوم نیز مشهود است .شعرهای عرفانی و کلاسیک و استفاده از دستگاه ها و گوشه های موسیقی ایرانی و تلفیق این موسیقی با نقاط مشترک و نزدیک به آن در موسیقی ملل . جو غالب موسیقی نیک پی در آلبوم آسوده موسیقی فلامنکو اسپانیا بود که به علت تاثیر موسیقی شرقی دارای فصل مشترک های فراوانی با موسیقی سنتی ما است و نیک پی با یاری جستن از این ویژگی و بازی در فصل مشترک این موسیقی ها لحظات دلپذیری در آن آلبوم به وجود آورده بود.

تاثیر موسیقی فلامنکو و روح حاکم بر آن در "دیوانه تر" کمتر شده . صدای گیتار فلامنکو و آکوردهای آن را کمتر می شنویم و یا خیلی اوقات به عنوان صدای پس زمینه و پرکننده فضا استفاده می شود. اینبار در بسیاری از ترانه ها ساز کمانچه با اجرای بی مانند و شورانگیز شروین مهاجر است که روح را می نوازد. در اولین ترانه آلبوم یعنی "سلام دل " – با شعر معروف مولانا - ریتم فزاینده آهنگ که به تدریج اوج می گیرد ، گاهی شبیه به موسیقی مقامی ایران شده و صدای نیک پی و سوال جوابهای کمانچه و طنازی های آن با عود و سایر سازهای ارکستر موسیقی پرشور وجنبشی را نوید می دهد . موسیقی لحن شرقی تری پیدا کرده و بیشتر در مسیر موسیقی ایرانی حرکت می کند.

در ترانه دوم "دیوانه تر " این حالت ادامه پیدا می کند . اینبار بار اصلی ترانه را ساز باقلاما و با همراهی کمانچه به دوش می کشد. ترانه لحن آرامتری پیدا می کند شعر از مولانا بوده . نیک پی ترانه را در انتها با گریزی به مقام خراسانی " لو " به پایان می برد .

ترانه سوم یا "رسوا" لحن شبیه تری به ترانه های آلبوم آسوده دارد هم به لحاظ لحن آرام ترانه و هم به خاطر آرپژهای گیتار فلامنکو و همراهی آن با سه تار. شعر ترانه از عماد خراسانی است و از نیمه ترانه کمانچه نقش پررنگتری برعهده گرفته و گاه همانند سازهای زهی فضا را پر می کند.

ترانه چهارم توجه بیشتری به سبک جاز و غربی دارد و یادآورهای کارهای قدیمی تر حامد نیک پی است و ساکسیفون فرزین فرهادی فضای فانتزی تری ایجاد می کند . خواننده این بار شعر مشهور مولانا "بنمای رخ" را با اجرای متفاوت و لحن آرامتری اجرا می کند . در این ترانه به جز سازساکسیفون که بار اصلی را برعهده داردو کمانچه که بیشتر حالت استرینگ و همراهی سازهای دیگر ردپای ملایمی از گیتار را همراه دارد . آهنگ در میانه طعم و رنگی از موسیقی فلامنکو با نوازندگی گیتار و کاهون آلفردو کاسرس و تحریرها و فریادهایی گوش آشنا نیک پی پیدا می کند و با فرود ملایمی در انتها مجددا به شبه جاز نزدیک می گردد.

ترانه پنجم" هر نفس" همان لحن ترانه های اول و سوم را دارد با شعری مولانا و در دستگاه بیات اصفهان و ریتم تندتر این میدان را به ساکسیفون و کمانچه می دهد تا به مغازله با هم بپردازند .

در ترانه ششم " مپرس " مجددا ترانه لحن آرام پیدا کرده و با تکنوازی گیتار فلامنکو با اشاراتی به دستگاه اصفهان و همراهی ملایم سایر سازها ادامه پیدا می کنند و فضا را فانتزی می کنند . صدای نیک پی لحن غمگنانه تری دارد در بسیاری از جاها تنها صدای رخوت انگیز ساز فرهادی و گیتارشنیده می شود.

ترانه هفتم "صدگونه" برگشتی به موسیقی مقامی و عرفانی دارد کمانچه و سه تار این حس را در شنونده بیشتر القاء می کنند و صد البته کلام ترانه با شعری از مولانا آنرا را تقویت می کند و در میانه کاملا به اثر عرفانی تبدیل می شود و تنها صدای ساکسیفون است که به یادمان می آورد این موسیقی فیوژن است لحن ترانه نیز با عنایت با عناصر یاد شده همان لحن شورانگیز و عارفانه را دارد.

ترانه پایانی یا "نجوا" دارای رنگ آمیزی موسیقیایی متنوع تر وتلفیقی تری است و مجددا حالتها و لحن آلبومهای قدیمی تر در آن پیدا می شود و صد البته که برای تکمیل این لحن ،آهنگساز از شعر و قطعه ای از سروده های فریدون مشیری استفاده می کند و کلام شعر نو با موسیقی و لحن ترانه هماهنگی پیدا می کند و بویژه دست زدنها به سبک پالمس و همراهی گیتار آکوستیک وگیتار باس و صدای پس زمینه سه تار و البته اشاره های فرزین فرهادی حالتهای رفت برگشت و متنوعتری را در این قطعه ایجاد می کند.

در مجموع باید "دیوانه تر" را گامی به جلو برای حامد نیک پی دانست . آرنژمان و سازبندی های او حرفه ای تر و گوشنوازتر شده و به سطح پخته تری رسیده این تکامل را حتی در نکات ریزی مانند طراحی جلد آلبوم با طراحی نوید قائم مقامی نیز می توان دید . دیوانه وار کار شنیدنی است ، نوعی موسیقی که از موزیک پس زمینه و ترانه های شبانه گرفته تا برای موسیقی روزمره و شنوندگان حرفه ای کاربرد دارد و مخاطب از خاص تا عمومی را جلب می کند و نکته تکمیلی اینکه این نوع موسیقی صرفا اختصاص به مخاطب ایرانی ندارد و مخاطب غیرایرانی را به خاطر جنس موسیقی و نوع آن جلب کرده و با موسیقی ایرانی آشنا می کندو گام موفق دیگری است در جهانی کردن موسیقی ملی ما.

با توجه به توانایی های و استعداد حامد نیک پی باید منتظرآثارمتفاوتر و غافل گیرانه تری ازاو در آلبومهای آینده باشیم. شاید یک آلبوم در سبک جاز و بلوز فکر بدی نباشد.

پی نوشت : کنسرت "دیوانه تر " حامد نیک پی روز بیست نهم ژانویه در سانفرانسیسکو و دوازدهم فوریه در لس آنجلس برگزار خواهد شد. اطلاعات بیشتر را از وبسایت حامد نیک پی بگیرید و همچنین برای تهیه آلبوم به این آدرس مراجعه فرمایید.