«مرحم زخم ایران و ایرانیان ازادی است»

به به؛ چه جالب

 خدا رحمت کند آتاتورک را ! تنها سفراعلیحضرت شما به خارج، سفر به ترکیه در سال ۱۳۱۳ بود. ارباب شما سخت تحت تاثیر آتاتورک قرار گرفت و کوشید تا مانند او، کشور را با قدرت اداره کند. حالا افرادی رفتار دیکتاتوری او را تحسین میکنند. پسرش به اصطلاح خواست که اشتباه بسیار خودکامه پدرش را جبران کند و حجاب را از اجباری بودن خارج کرد، ولی انهایی که سنشان بیش از من است، میگفتند؛ که در شمال شهر بر درب ورودی بعضی از رستورانها حتی هتلها و امکان دیکری نوشته شده بود« ورود خانمهای با حجاب ممنوع». و دولتمندان جمهوری اسلامی هم همپای اعلیحضرت شما رفتار کردنند. بحرحال دلشاد باشید که افرادی همتای خود را در رابطه با پرستیدن دیکتاتور چه از نوع ارباب شما چه از نوع سلطان علیشاه خامنه دارید، که در ایران نیز مشغول به دست و پا بوسی هستتد.

                         آنکه ناموخت از گذشت روزگار، پنجه ی مرگش شود آموزگار

نطق تاریخی رضا شاه در روز ۱۷ دی‌ ۱۳۱۴ خورشیدی

برای درک کردن و شناخت هر چه پر مایه تر
از رویدادي که 17 دی را در تاریخ تثبیت کرد، ابتدا شرح این ماجرا را به
علی اصغر حکمت، کفیل وزارت ِ معارف ِ کابینه ی محمد علی فروغی " ذکا الملک
" محول می کنیم و سپس مقاله را بیاغازیم:

«
یک روز در تیر ماه 1314 جلسه ی هیئت وزرا در سعد آباد با حضور اعلیحضرت
تشکیل شد. هفته ای یک روز اعلیحضرت شخصا در هیئت دولت می آمدند که در
سعدآباد تشکیل می شد و در مذاکرات ِ جلسه شرکت میفرمودند و اوامری می
دادند. در آ ن روز اعلیحضرت رو به من کردند و فرمودند من سابقا به وزرا و
کفیل وزارت ِ معارف سابق دستور داده بودم این عادت منحوسی که در ایران
مرسوم است که زنها روی خودشان را میپوشانند و پیچه و نقاب می زنند برچیده
شود و زنها هم مثل سایر نقاط دنیا آزاد باشند و در اجتماع شرکت کنند ولی
اینها هیچکدام انجام ندادند حالا از تو می خواهیم ببینیم تو چه کار می
توانی بکنی؟ عرض کردم امر اعلیحضرت را که درست امر وجدانی خودم هم هست
انجام می دهم. آمدم وزارت معارف و یک برنامه ای نوشتم. برنامه را به عرض
رساندم و تصویب فرمودند. برنامه عبارت از این بود که حالا شروع کنیم در
مدارس دخترها حاضر شوند و در حضور مهمانان مرد نطق کنند و تکلم کنند و جشن
بر پا کنند و بعد در شهرها هر یک از وزرا و مامورین عالیرتبه دولت می روند
در مجالسی که تشکیل می شود خانمها هم شرکت داشته باشند و در عین حال یک
محلی تاسیس کنیم به اسم کانون بانوان که در آنجا خانم های تحصیل کرده جمع
بشوند و آن کانون کارش این باشد که از رجال و دانشمندان و اشخاص معروف
تهران دعوت کنند که در آنجا برای حضار از زن و مرد خطابه ای راجع به مقام
زن در جامعه و به خصوص جامعه اسلام ایراد کنند....

ماده بعد این
بود که اجازه داده شود در مدارس ابتدایی تا سال چهارم مدارس به صورت مختلط
باشد و دبستانها از بچه های ذکور و اناث ( پسر و دختر ) که در سن 12- 13
هستند تشکیل شود و معلمشان هم زن باشد زیرا که ما از حیث معلم دبستان در
مضیقه هستیم و بالاخره وقتی این کارها انجام شد و افکار حاضر شد یک روزی
در حضور اعلیحضرت همایونی و علیاحضرت ملکه و والاحضرت های شاهدخت جلسه ای
تشکیل شود و اعلام آزادی نسوان (زنان) به اطلاع اهل عالم برسد....

در
اوایل دی ماه 1314 که من در خوزستان بودم، تلگرافی؛ از طرف آقای جم نخست
وزیر وقت احضار شدم. وقتی به تهران آمدم و حضور اعلیحضرت رفتم گفتند:
سابقا به شما گفته بودیم یک روزی جلسه بکنید و خانمها هم حاضر باشند و این
عادت منحوس حجاب از میان برداشته شود.

آن وقت من هنوز مصمم نبودم
ولی حالا به واسطه حوادثی که در خراسان پیش آمده و بعضی اشرار در مسجد
گوهرشاد تجمع کرده بودند و متفرق شدند و خیانتکاران مجازات شدند زمینه
حاضر است باید به فوریت این جلسه را حاضر کنید. بعد در جلسه وزرا فرمودند
که وزیر معارف پیشنهاد می کند که یک روز من و خانواده ام در یک مجلس عمومی
مشترک زن و مرد حاضر شوم. شما که اقدام نمی کنید. این عبارت خودشان است که
فرمودند شما که اقدام نمی کنید بالاخره من پیر مرد حاضر شدم که اقدام کنم.

به همین مناسبت به من فرمودند کی این کار می شود؟ آن روزها این
عمارت دانشسرای مقدماتی در خیابان روزولت تمام شده بود و تازه از دست بنا
بیرون آمده بود و ما می خواستیم افتتاح کنیم. قرار گذاشته بودیم که در روز
افتتاح جشن توزیع دیپلم ها و جوایز هم ضمنا به عمل بیاید. من بغتتا به
نظرم رسید که خوب است امسال اعلیحضرت در همان جلسه حاضر شوند و این دیپلم
ها را بدهند. معلمان و مفتشات و بانوان خدمتگزار هم حاضر شوند و وزرا هم
با زنها و خانواده هایشان حاضر باشند . یک جلسه رسمی انجام بدهیم. فرمودند
کی اینکار را خواهید کرد؟ من فورا عرض کردم هفدهم دی روز پنجشنبه. فرمودند
بسیار خوب....

روز هفدهم ِ دی ماه 1314 هوا خوب، آفتاب ِ درخشان
و نسیم معتدلی می وزید. ایشان تشریف آوردند و سر ِ راهشان دخترهای پیشاهنگ
ایستاده بودند و سلام دادند و اعلیحضرت همایونی جلوی ِ عمارت ِ دانشسرا
پیاده شده و به وزرا اظهار مرحمت فرمودند و من راهنمایی کردم به تالار
بزرگی که در طبقه دوم بود. آنجا تشریف آوردند توی سالن دیگر که خانم ها
ایستاده بودند. علیاحضرت ملکه و والاحضرتها و شاهدخت شمس و شاهدخت اشرف با
لباس های بسیار زیبا و نجیبانه و محترمانه ایستاده بودند. صف بانوان و
معلمات و مفتشات هم با لباس متحد الشکل در یک کنار ایستاده بودند.
اعلیحضرت رو به آنها کردند. خانم هاجر تربیت در آنجا خطابه ای حاضر کرده
بود که از طرف بانوان ایراد کرد. »

سپس اعلیحضرت رضا شاه بزرگ فرمودند:

ما نباید از نظر دور بداریم که نصف جمعیت ما به حساب
نمی آمد، یعنی نصف قوای عامله مملکت بیکار بود. هیچوقت احصائیه (سرشماری)
از زنها برداشته نمی شد مثل اینکه زنها یک افراد دیگری بودند و جزو جمعیت
ایران به شماره نمی آمدند. خیلی جای تاسف است که فقط یک مورد ممکن بود
احصائیه زنها برداشته شود و آن موقعی بود که وضعیت ارزاق در مضیقه می
افتاد و در آن موقع سرشماری می کردند و می خواستند تامین آذوقه نمایند.

من
میل به تظاهر ندارم و نمی خواهم از اقداماتی که شده است اظهار خوشوقتی کنم
و نمی خواهم فرقی بین امروز با روزهای دیگر بگذارم ولی شما خانمها باید
این روز را یک روز بزرگ بدانید و از فرصتهایی که دارید برای ترقی کشور
استفاده کنید. من معتقدم که برای سعادت و ترقی این مملکت باید همه از صمیم
قلب کار کنیم.

شما خواهران و دختران من، حالا که وارد
اجتماع شده اید و قدم برای سعادت خود و وطن خود بیرون گذارده اید. بدانید
وظیفه شماست که باید در راه وطن خود کار کنید."

//7tir2.info/index/viewtopic.php?f=7&t=28965