freenet

1.هدف  اصلی نظام  از اعدام ها ایجاد ترس و ارعاب برای به حداقل رسانبدن حضور مردم در اعتراضات  22 بهمن است.

2. هزینه سرکوب شدید خیابانی برای نظام بواسطه عدم اعتماد سران سپاه به بدنه و ترس از تمرد وانعکاس رسانه ای بسیار سنگین است.

3. نظام با اعدام این جوانان واکنش جنبش را محک میزند. در صورت سکوت یا واکنش محدود اعدام ها را ادامه میدهد.

چرا که اینگونه اعدام ها  برای نظام حداقل در ظاهر کم هزینه تر  است.

4. این بازی کثیف که از کردستان و شروع شد؛ در صورت سکوت جنبش ادامه خواهد یافت و جوانان بیشتری که گروگان نظام جنایت کار هستند بیگناه به مسلخ “جمهوری” اسلامی خواهند رفت.

5.  راه حل روشن نمودن این موضوع برای رژیم است که اعدام ها برایشان هزینه سنگین دارد.

اینکار در ایران با سازماندهی اعتراضات در ابعاد کوچک ولی گسترده در اعتراض به اعدام ها و اطلاع رسانی و سازماندهی محله ای، دانشگاهی و مدرسه ای و … امکان پذیر است. مزیت دیگر این است که سرگرم شدن بخشی از قوای سرکوب با این مبارزات میتواند تا حدی از آمادگی رژیم برای ۲۲ بهمن بکاهد. از طرف دیگر جو اعتراضی به کمک این اعتراضات تقویت شده  و آمادگی مردم برای گسترش اعتراضات بیشتر میگردد.در خارج از ایران اعتراضات در برابر سفارت خانه ها و اطلاع رسانی گسترده رسانه ای میتواند هزینه اعدام ها را برای رژیم بالا ببرد. در عین  حال جو اتحاد علیه رژیم در خارج از کشور تقویب شده. حرکت های مشترک میتوانند زمینه ساز اتحاد گسترده تر ایرانیان دمکرات و آرادی خواه گردد.

نباید منتظر بیست و دو بهمن ماند. از هم اکنون می توان دست به کار شد و مبارزه ی اعتراضی گسترده ای را سازمان داد تا ادامه ی سیاست جنایتکارانه و انتقام جویانه ی حکومت در اعدام مخالفین را دشوارتر کند و هدف آن ها در ترساندن مردم را به عکس خود تبدیل سازد.

نظام ولایت فقیه به پایان کار رسیده. حضور قدرتمند و گسترده مردم در این ماه؛ جنبش آزادی خواهی را یک قدم بزرگ دیگر به پیروزی آن نزدیک میکند.

نظام قرون وسطایی ولایت فقیه بطور دائم حکم قتل صادر میکند و ایرانیان را به قتل میرساند. گاه اعدام برای بزه کاری، گاه اعدام آزادی خواهان و معترضین به سیاست های سرکوب، گاه اعدام معترضین گمنام تحت عنوان قاچاقچی یا “ارازل و اوباشَ”، گاه نویسندگان و فعالین سیاسی را بدون قبول مسئولیت و بوسیله تیم های ترور به قتل میرساند. گاه زندانیان سیاسی را بدون داشتن حکم اعدام تحت عنوان “خودکشی” یه قتل میرساند. ذهنیت تمامیت خواه و ضد دمکراتیک و حذفی طرفداران نظام ولایت فقیه باعث شده که رژیم در مقاطعی دست به قتل مهمترین عناصر و سران خود بزند. این سیاست تازه ای در این نظام نیست. در واقع آمار قتل ها و اعدام های سیاسی در دهه اول قدرت گیری اسلام سیاسی در ایران بسیار بیشتر از آمار اعدام ها ی نظام اسلامی در دو دهه بعد آن است. اساسا توسل یه خشونت یکی از خصوصیات بارز نظام ولایت فقیه است. این رژیم بیشتر از هر نیروی دیگر در 150 سال گذشته به قتل و اعدام آزادیخواهان در کشورمان پرداخته.

اما آخرین اعدام ها با هدف مشخص ایجاد جو ارعاب و تلاش رژیم برای محدود کردن اعتراضات در 22 بهمن است. وحشت نظام ولایت فقیه از اوج گیری اعتراضات مردمی در هفته آینده خود را در اشکال مختلف سیاست های سرکوب، سعی در ایجاد ترس و دلسردی در میان مردم و گاه افسارگسیختگی کامل در واکنش های سیاسی نشان میدهد.

از بلوف های احمدی مقدم در باره کنترل اینترنت گرفته تا ترساندن مردم از پیامدهای سرنگونی رژیم ولایت فقیه و “خطر جنگ داخلی”، از دستگیری گسترده فعالین سیاسی گرفته تا بازی های سیاسی سران نظام. از شوهای مسخره تلویزیونی گرفته تا انواع تهدید های مستقیم و غیر مستقیم به مبارزانی که برای آزادی خود و کشورشان در تدارک هر چه گسترده تر کردن شیوه های اعتراضی برای از پا در آوردن رژیم جهل و جنایت ولایت فقیه هستند.

بزرگترین ابزار رژیم در این مرحله همان ایجاد ترس و تهدید به سرکوب است. اگرچه خامنه ای از هفته بعد از انتخابات بطور مکرر در رابطه با سرکوب جنبش آزادی خواهی اتمام حجت نموده! اما بنظر میرسد که با تهدید و سرکوب هایی که به گزارشی بیشتر از 750 کشته در ششماه اخیر داشته نه تنها قادر به عقب راندن ایرانیان آزادی خواه نبوده. بلکه در هر مرحله شاهد عمق گرفتن جنبش بوده است.

بنظر میرسد مردم توجهی به تهدیدات و ارعاب و فریب های منتشره از سوی صدا و سیما و مطبوعات وابسته ندارند. جنبش آزادی خواهی روز به روز قدرتمندتر میشود. 50 هزار یا صد هزار نیروی انتظامی قادر به سرکوب میلیونها نفر ایرانی آزادی خواه نخواهند بود. کافی بود روز عاشورا مردم میتوانستند مسالمت آمیز راهپیمایی کنند. آنوقت 5 میلیون در تهران و میلیونها نفر در شهرستانها را مقابل خود میدیدند. آنوقت؛ آنروز کار رژیم تمام شده بود.

مقاومت مشتی بسیجی جاهل در برابر میلیونها جوان فرهیخته دانشگاهی که روز به روز با سازماندهی متشکل تر میشوند بجایی نخواهد رسید. گسترش خشونت در بدترین حالت واکنشی را به همراه خواهد داشت که نتیجه اش غرق شدن هر سرکوب گر در میان صدها ایرانی مبارز و جان به لب رسیده است.

از طرفی بنظر میرسد که علیرغم جنایات متعدد در دوره اخیر و اعدام زندانیان سیاسی در کردستان و دیروز در تهران برای ایجاد وحشت، توانایی رژیم برای قتل عام و یا کشتار گسترده به سبب تضادهای درونی نظام و عدم اطمینان سران سپاه به بدنه نیروی های انتظامی با محدودیت روبرو باشد. اگرچه این بدان معنی نیست که ظرفیت این رژیم را برای درنده خویی فراموش کنیم.

در هرحال هموطنان عزیز باید با توجه به ماهیت این رژیم خود را برای سرکوب های گسترده تر آماده نموده. فعالین سیاسی میباید بخشی از نیروهای خود را در هسته های مقاومت بطور مخفی سازماندهی نمایند.

بیاد داشته باشیم هدف ما:

سازماندهی مقاومت با اشکال متنوع. هر کس و هر تشکلی به تناسب توان و امکاناتش در دفاع از حقوق انسانی‌ و در برابر اعمال و سياست های سرکوبگرانه رژيم است. بطوری که هزينه سرکوب وعدم پاسخگويی به خواست های مردم هر روز سخت تر گردد. بخاطر داشته باشيم با نيرويی سروکار داريم که فقط قدرت رادرک می کند. با قدرت جنبش آزاديخواهی می توان باعث تحول دمکراتيک باحداقل هزينه شد.

یکایک روزهای عمومی بوسیله جنبش بالنده مردم فتح شده و فتح خواهد شد. روز قدس، روز 13 آبان؛ روز 16 آذر و عاشورا، هر کدام نمایشگر عزم و گسترش همبستگی ایرانیان آزادی خواهی بودند که دیگر نمیترسند.

چرا که به خوبی دریافته اند که بهایی که بابت زندگی زیر یوغ استبداد میدهند، بمراتب سنگین تر از بهایی است که برای آزادی پرداخت میکنند. فردا 22 بهمن و سپس چهار شنبه سوری در راه است. این رژیم رفتنی است. هر چقدر قدرت سازماندهی ما بیشتر باشد. هر چقدر با توجه به خرد جمعی، پرنسیب های انسانی، روش های دمکراتیک و خواسته های شفاف، تلاش هایمان را سازمان دهیم، مبارزه مان با انواع دغل کاری ها و سیاست بازی های کسانی که خواهان حفظ این نظام هستند موثر تر بوده و زودتر به نتیجه خواهد رسید. زودتر نظام جهل و جنایت بزیر کشیده خواهد شد و به هدف مرحله ای مهمی در راه ریشه کنی فرهنگ استبدادی خواهیم رسید. اما باید از نظر فکری و سازماندهی آماده باشیم تا بتوانیم با صرف حداقل هزینه و مشکلات از دوران گذار عبور نموده و به نظامی دمکراتیک دست بیابیم. نظامی در خور تمام تلاش ها و مبارزات هزاران هزار ایرانی آزادی خواه . نظامی در خور مردمی آزاده ، با خاطره های غمگین اما پر افتخار هزاران هزار ندا و سهراب . رژیم ولایت فقیه با جنبشی روبرو خواهد بود که منسجم تر و قدرت مند تر پیش میرود. چهارشنبه سوری سیزده بدر،10 اردیبهشت؛ 25 خرداد یا 18 تیر سال دیگردر راهند. این روزهای تاریخی که بخشی از هویت فرهنگی ما را تشکیل میدهند، در عین حال روزهایی مهم برای آزادی ما از یوغ هر گونه استبداد و فرصت هایی تاریخی برای ایرانی دیگر خواهند بود.

فضاهای عمومی: دانشگاهها، دبیرستانها، بازار ادارات و کارخانجات با گسترش اعتراضات به اشکال متنوع و اعتصابات در کنترل جنبش قرار خواهند گرفت. هسته های مقاومت مدنی محله ها را در اختیار خواهند گرفت و تمامی مراکز سرکوب را شناسایی خواهند نمود. مردم هر بار منسجم تر و با قدرت تر در اعتراضات شرکت خواهند کرد. سندهای جنایات هر روز بیشتر بطور وسیع در تمامی نقاط ایران بخش خواهد شد. روز به روز صفوف ملت قدرتمندتر خواهد شد. روز بروز از شمار کسانی که خواهان ادامه جنایت در برابر جنبش بر حق آزادی خواهی هستند کاسته خواهد شد.

در این میان زمزمه های سازش سران اصلاح طلب حکومتی نباید موجب نگرانی جنبش باشد. چرا که این جنبش آزادی خواهی نیست که به این افراد احتیاج دارد. در واقع قدرت جنبش آزادی خواهی محافظ این افراد در برابر وحشیگری های احتمالی بخش طالبانی نظام است. سران این نظام در عرض سی سال گذشته بوضوح نشان داده اند که برای منافع خود از سر فرزندان خود نیز نمیگذرند. اما لازم است سران اصلاح طلب این اعدام ها را با تمام قوا محکوم کنند. این قدم کوچک اما مهمی در نشان دادن همراهی آنان با جنبش در این مرحله از مبارزات بر علیه طالبان ایران است.

اما در مورد اعدام ها و ضد حمله به برنامه های رژیم برای محدود کردن اعتراضات در 22 بهمن:

راه حل مهم گسترش وسیع و غیر متمرکز اعتراضات از امروز است. اگر بتوان قوای سرکوب را با اعتراضات پراکنده ولی گسترده از این هفته مشغول نگاه داشت، توانایی رژیم برای متمرکز کردن نیرو و برنامه ریزی برای 22 بهمن کاهش پیدا میکند. از طرف دیگر رژیم متوجه خواهد شد که قتل قطره چکانی مبارزین در زندانها برایش نه تنها بدون هزینه نخواهد بود، بلکه هزینه ای بمراتب سنگین تر و مستقیم تر از آنچه که تخمین زده بود خواهد داشت.

هر روز ادامه حیات این نظام جنایتکار بمعنی تداوم اعدام و شکنجه فرزندان این سرزمین و نفی ابتدایی ترین حقوق انسانی ماست.

با شفاف شدن خواسته ها و سازماندهی موثر، نظام جهل و جنایت بزیر کشیده خواهد شد.

به امید هر چه زودتر رسیدن بهار آزادی و استقرار جمهوری ایران بر اساس موازین مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر.

یاد تمامی جانباختگان آزادی خواهی زنده و راهشان استوار باد.

بیژن پوینده