Musings of a former chicken

ناظران سیاسی بر این باورند که پیروزی آیت الله مهدوی کنی در انتخابات مجلس خبرگان رهبری و از دست دادن کرسی ریاست این نهاد مهم توسط آیت الله علی اکبر هاشمی [رفسنجانی] طلیعه تغییرات مهمی در نظام جمهوری اسلامی میباشد.

برخی از کهنه کار ترین این ناظران بر این باورند که پس از انتخابات چالش برانگیز ریاست جمهوری به نظر میرسید که رأی دهندگان تصمیم بر تغییر مسیر در سیاستهای کلی نظام گرفته و با انتخاب دیروز آیت الله کنی دیگر شک و شبهه ای در این مورد جایز نخواهد بود.

البته هستند آندسته که میگویند که باید صبر اختیار و پیشه کرد و دید که رأی دهندگان ایرانی در انتخابات آتی مجلس بر تصمیم خود اصرار میورزند یا خیر.

از طرف دیگر زمزمه هایی هم شنیده میشود که بر اساس اصل صد و ده قانون اساسی نظام پر برکت که هر دو جناح آن بر "اجرای بدون تنازل" آن کوشا و هم آوا میباشند، تصمیم گیرنده اصلی را مردم انتخاب نمی کنند، قدرتش مادام العمر و مطلق است و به احدی هم پاسخگو نمیباشد.

این صدا ها میگویند، تمام این صحبتها و گمانه زنیها و ادا اطوار در آوردنها راجع به مجلس [پارلمان]، انتخابات، رأی مردم و دیگر از ایندست ادوات دموکراسی در مورد ایران تحت حاکمیت نظام پر برکت که مرد و زن و کودک ایرانی را به جرم اعتراض صلح آمیز به وضع اسف بارشان مورد تجاوز جنسی قرار میدهد، شل و پل وشکنجه و اعدام میکند، بجز شوخی بسیار خنک و لوس و بی مزه نمیتواند چیز دیگری باشد و در یک کلام چه کشکی، چه پشمی.