All-Iranians

سبز می شود دوباره این نهال
آسمان کبود و رود بی سرود، سایه ی خزان به روی شاخسار
باغ بی پرنده ، دشت بی نسیم، شهر پرملال
باز می رسد – ولی- بهار
سبز می شود دوباره این نهال!
خاک تلخ و باد تلخ وآب تلخ ، چشمه سارِ آفتاب تلخ!
مرگ در حریم زنده رود ،  آبیِ خزر کبود!
"آرزو" در آستانه ی زوال*
باز می رسد - ولی ـ بهار
سبز می شود دوباره این نهال!
ضربه ها ی کاریِ تبر
روی ساقه های سبز و نوجوان
خونِ عشق، خونِ شور، خون زندگی، زچار سو روان!
وحشتی غریب در زمین  ، مرگ هدیه ی زمان!
خشکسالیِ مراتع جنوب ، برگریزِ جنگلِ شمال:
باز می رسد - ولی ـ بهار
سبز می شود دوباره این نهال!
شهر در سکوت و انتظار
خشم در جوانه ی گیاه ، رنج درنگاه ماه
این ترانه در گلوی چشمه ی زلال:
باز می رسد - ولی ـ بهار
سبز می شود دوباره این نهال!
جهان آزاد
هشتم مهرماه ۹۰

* یکی ازجزیره های دریاچه ی ارومیه

خواب نهال
پیش از آنکه بخواب رود، انگار
با استخوانش در حفره های تهی گلوی من کنده است
صدای لبهای اثیری سوزانش را...
که یاخته های مرده ی جانِ مرا بیدار می کند.
به هر سوی این خاک می نگرم،
جان در جانِ آویزان از خود و از دیگری- عروس راه های نیمه.
روی سنگ گور بیدار می شوم.
و تنها شیارهای خون شاخه های رویای مرا رنگین می کنند.
دستهایم کوچه ی بن بست بر چشمانم.
چشمهای کبود، وحشت از سایه ی خود
پشت دریچه های واژگون.
زمان می ایستد در بالهای غایبِ دوخته به آتش.
به خواب رفتن به همین سادگی ست؟!
همین دیروز بود که از خواب کودکی پریدی
زندگی را از جانِ پروانه کندی
دگر بار به خورشید بیاویز جان بلورین ات را
و فصل ثانیه ها را با رگهایت شماره دوزی کن،
آنگاه که آسمان ، آواز آبی می خواند و باران
پشت ابر کبود ، برای های های ، سینه می درَد.
افسانه جنگجو
شنبه  ۹ مهر ۱٣۹۰

از آستان عدالت صدا نمی آید
پیشکش به نهال و بهنام

از آستان عدالت صدا نمی آید
خدا خدا مکن امشب خدا نمی آید
صدای مردم دنیا بگوش جان آمد
در این میانه صدای شما نمی آید
دل شکسته صدایی عجیب خوش دارد
چرا ز ساز شکسته صدا نمی آید؟ .....
یاغی

پنج‌شنبه  ۱۴ مهر ۱٣۹۰
 متن کامل