The U.S. at the head of the western powers tries as much as possible to hold onto some aspects of the unipolar status that it gained after the fall of the Soviet Union in 1991. In a period less than a decade, American ideologues head-mastered by groups of cold warriors angrily rejected any idea of a multi- polar world, declaring that no other country except the U.S. is qualified to be at the head of the “new world order.” This claim went unchallenged until the U.S. occupation of Iraq exposed the vulnerabilities of the U.S. as a single superpower on the world stage.
Today, after the U.S.-hatched quagmires in Iraq, Afghanistan and now Pakistan, to say nothing of Palestine, and in the eye of an economic hurricane, that claim sounds like an expression of idiocy. During the last decade of the 20th century there were “moments” that the U.S. administration prided itself on having achieved the unipolar status and those moments coincided with U.S. military attacks on other countries, specifically Iraq, Yugoslavia, Haiti, and threats against North Korea and Iran.
Today even the most power hungry strata within the American ruling class, including the Republican Party and a right-wing faction of the Democrats, admit that the future belongs to a multi-polar world order. The question is how fast at this juncture the world economic crisis, whose focal points are in the U.S. and Britain, would accelerate the trend of diminishing economic and consequently military power of the U.S. and Europe?
According to the most recent forecast by the U.S. National Intelligence Council (NIC), Global Trends 2025, by mid 20’s “the international system will be a global multi-polar one with disparity in national power continuing to narrow between developed and developing countries.”
With little ambiguity, the intelligence report reveals that “owing to the rise of emerging powers, a globalizing economy, an historic transfer of relative wealth and economic power from west to east, and the growing influence of non-state actors…the international system- as constructed following the Second World War – will be almost unrecognizable.”
In a report cited this month in the Financial Times, the People’s Republic of China bypassed Germany in terms of the size of its Gross Domestic Product (GDP) and attained the rank of the world’s third largest economy, behind the U.S. and Japan. The report also forecasted that within a period less than a decade, China will overtake Japan in terms of purchasing power parity.
By all indications, the current financial and economic crisis will intensify the woes resulting from U.S. economic stagnation and magnify the ever-increasing size of the U.S. debt to the rest of the world. “The financial and economic crash of 2008, the worst in over 75 years, is a major geopolitical setback for the U.S. and Europe,” says Roger C. Altman in the most recent issue of Foreign Affairs magazine. “Over the medium term, Washington and European governments will have neither the resources nor the economic credibility to play the role in global affairs that they otherwise would have played.”
The inadequacy of the NIC forecast is that it was prepared well before the full force and devastating impacts of the current crisis of the economy became apparent. Therefore, the forecast mainly considers the Western economies and geopolitical descent as a long drawn-out and extended process. By focusing only on the BRIC countries – Brazil, Russia, India, and China – the NIC forecast concludes that it will take them another 30-35 years before they could collectively match the wealth of the present Group of Seven industrialized countries of the U.S., Britain, Japan, Germany, France, Italy and Spain.
The most probable case would be that many oppressed and strangulated nations and countries under the present world order would join hands within or outside of the BRIC to establish new trade pacts, capital investment cooperatives, and even security alliances well before 2040-2045, as the forecast predicts. By now, after a decade of wars, it is brilliantly clear that the overwhelming majority of humanity across the globe cannot wait to see that the U.S.-imposed mono-polar world order is left behind us and a new, much more humane and inclusive system rises out of the ashes of the old.
Recently by Ardeshir Ommani | Comments | Date |
---|---|---|
The Great Heist | 6 | May 17, 2012 |
Boom! | 3 | Mar 01, 2012 |
Can the U.S. Swallow Syria? | 8 | Feb 12, 2012 |
Person | About | Day |
---|---|---|
نسرین ستوده: زندانی روز | Dec 04 | |
Saeed Malekpour: Prisoner of the day | Lawyer says death sentence suspended | Dec 03 |
Majid Tavakoli: Prisoner of the day | Iterview with mother | Dec 02 |
احسان نراقی: جامعه شناس و نویسنده ۱۳۰۵-۱۳۹۱ | Dec 02 | |
Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day | 46 days on hunger strike | Dec 01 |
Nasrin Sotoudeh: Graffiti | In Barcelona | Nov 30 |
گوهر عشقی: مادر ستار بهشتی | Nov 30 | |
Abdollah Momeni: Prisoner of the day | Activist denied leave and family visits for 1.5 years | Nov 30 |
محمد کلالی: یکی از حمله کنندگان به سفارت ایران در برلین | Nov 29 | |
Habibollah Golparipour: Prisoner of the day | Kurdish Activist on Death Row | Nov 28 |
Dear shirazie
by Fatollah (not verified) on Thu Feb 12, 2009 03:30 PM PSTUK began to go down the tube already in 1929, UK was broke in 1945! I believe UK payed its final cash sum (originally in gold) to US Government in 2007.
30 years
by shirazie (not verified) on Wed Feb 11, 2009 09:07 PM PSTChurchill warned the English Empire would fall if they did not abandoned Iraq in 1920's (source -Churchill follies book). they did not abandoned Iraq- UK went down the tube in 1950's
we are heading that way. thanks to morons like Paul Wolfowtiz, Richard Perel and all the AIPAC guys who led us into this mess
so...
by anonymous fish on Wed Feb 11, 2009 03:15 PM PSTwhere are ya gonna live and who are you going to criticize once the great satan has been humbled?
Newsweek Magazine
by Judgement Day (not verified) on Tue Feb 10, 2009 11:24 PM PSTMr. Ardeshir,
Pastor Hal Lindsey predicted this 35 years ago. It is nothing new. I read in Newsweek Magazine this week that we might become a Socialist nation. www.newsweek.com
The process
by Ajam (not verified) on Tue Feb 10, 2009 11:09 PM PSTIndeed, that process has already started. The best role that Obama can possibly play is that of managing the U.S. decline. Alhough comparing himself with Roosevelt, for the sake of humanity, let's hope he does not follow in his footsteps. For Roosevelt, in addition to his reformist ideas, was helped by the U.S. involvement in WWII. But this time around, involvement in a war of such scale will result in a huge set back for the U.S. as well as the rest of the world. A disaster it won't be able to recover from!
You asked: How fast will
by Farhad Kashani on Tue Feb 10, 2009 07:04 PM PSTYou asked:
How fast will Western economic and military power diminish?
Here's your answer: Never !!! You Islamic Socialists can only DREAM about the collapse of this great civilization. I know you guys hate America more than you love life, but, your dream of this great beacon of hope and freedom to diminish will never come true. The sooner you realized that, the sooner you can come to peace with yourself.
آرایش جدید
Icia (not verified)Tue Feb 10, 2009 05:06 PM PST
آرایش جدید سیاسی
امریکا و اروپای بحران زده!
ابعاد بحران اقتصادی که گریبان اروپا و امریکا را گرفته و تمامی جهان را متاثر از خود ساخته، بتدریج از پرده بیرون می افتد. بسیاری از نشست و برخاست هائی که در هفته های گذشته انجام شده – از جمله در کنفرانس داووس- و تصمیمات جدیدی که کاخ سفید اتخاذ کرده و شعارهائی که در تظاهرات انگلستان طرح شده، تنها نوک کوه یخی است که بتدریج از آب بیرون می آید.
دولت انگلستان که برای نخستین بار، طی سالهای اخیر با تظاهرات و اعتراضات خیابانی کارگران روبرو شده، شتابزده و برای آنکه سمت گیری این اعتراضات با سمت گیری چپ در فرانسه و چپ در یونان همسو نشود، شعارهای انحرافی را به میان اعتراض کنندگان خیابان برده است: "کار بریتانیائی، برای بریتانیائی!" و این همان شعاری است که در ابتدای رشد نازی ها در آلمان، از سوی آنها و علیه یهودیان طرح شد و تا پایان جنگ فاجعه بار دوم جهانی ادامه یافت. آن جنگ در جستجوی راه حلی بود برای بحران اقتصادی 1929 – 1930. سرایت راه حلی که در انگلستان آغاز شده به دیگر کشورهای اروپائی جهان را به آن دهه خواهد برد؟
در ایتالیا زمزمه محدود کردن فعالیت های اقتصادی خارجی ها آغاز شده است. از جمله، تعیین مالیات های سنگین و فوق العاده برای خارجیان و محدودیت گرفتن وام.
در آلمان فعلا در حد محکومیت های قضائی برای کسانی که روی سایت های مبلغ تروریسم و آموزش دهنده ترور بروند و بویژه کسانی که با چنین گروه هائی در ارتباط قرار بگیرند آغاز شده است. از 3 تا 10 سال زندان. این محدودیت ها بتدریج جنبه های اقتصادی نیز خواهد یافت؟
"آیا اروپای واحد، نیازمند پول واحد است؟" این بحث نیز ناگهان در کشورهای بزرگ اروپائی آغاز شده است که معنای آن جدا ساختن کشورهای گروه دوم اروپائی نظیر یونان، پرتقال و حتی اسپانیا از درشکه ایست که نمی تواند 16 اسبه حرکت کند. این بحث ابتدا برای رهائی گریبان یورو آغاز شده و کشورهای دارای اقتصاد قوی تر مانند آلمان و فرانسه می خواهند استقلال پولی خود را بازیابند و گریبان خود را از چنگال اقتصاد بحران زده کشورهای کوچک اروپائی رها کنند. بار کشتی را در توفان به آب می ریزند تا کشتی سبک شده و غرق نشود. گام بعد رهائی دسته جمعی کشورهای اروپای شرقی است که پس از فروپاشی اتحاد شوروی ذوق زده برای خود در میان اسب های درشکه اروپا جائی باز کرده اند.
سکاندار و ناخدای این کشتی یعنی امریکا در پی چه تدبیری برای نجات اقتصادی خویش تا پیش از آغاز شورش های مردمی است؟ شورش هائی که حتی اکنون مطبوعات امریکا نیز بیم از وقوع آن را می نویسند.
کاخ سفید، در اولین اقدام اقتصادی دولت اوباما، محدود ساختن واردات از اروپا و چین را با هدف تقویت تولید داخلی و کاهش بیکاری آغاز کرده است. امریکای اوباما می خواهد پیش از آنکه به صادرات کالا به اروپا بیاندیشد، به اشغال بازار حیات خلوت خود در امریکا لاتین بیاندیشد. تولید داخلی - بازار منطقه ای! آشتی با کشورهای صاحب نفت امریکای لاتین بزودی آغاز خواهد شد و ونزوئلا و بولیوی در صف اول قرار دارد. کاخ سفید چنان نگران و وحشت زده شورش مردم در امریکاست که بتدریج کانادا را هم می خواهد از کشتی به اقیانوس پرت کرده و خود را نجات دهد.
آن 800 میلیارد دلاری که دولت اوباما به بهانه تجدید حیات اقتصادی این کشور درخواست کردهريا، قرار است صرف حمایت از صنایع داخلی شود. آنها که هنوز نمیدانند سکاندار می خواهد کشی را به کجا هدایت کند فغان برآورده اند که اینها طرح های کمونیستی و سوسیالیستی است. اما آنها که تاریخ اروپائی آغاز دهه 30 را خوانده اند می دانند که نازی ها نیز متهم به دفاع از سوسیالیسم و کمونیسم بودند و حتی نام حزبشان سوسیال ناسیونالیسم بود و بعدها معلوم شد آن سوسیالیسم در خدمت نژاد آلمانی یعنی چه!
در پارلمان اروپا اقدامات جدید اوباما را با نگرانی به "بردن امریکا به پشت پرده آهنین اقتصادی" ارزیابی کرده اند . و به این شعار جدید دولت اوباما استناد می کنند: " زنده باد جنس آمریکایی"، "زنده باد خریدار امریکائی".
حمایت دولت از صنایع آهن، فولاد و دیگر تولیدات صنعتی آمریکایی در صدر فهرست قرار گرفته است و صاحبان این صنایع در دولت قرار میگیرند و این برای نخستین بار است که دولت امریکا نه مرکب از کارگزاران و سیاستمداران وابسته به کنسرن ها، بلکه مرکب از صاحبان آنها خواهد شد و به همین دلیل تصمیمات مهم جهانی و داخلی دیگر چندان نیازمند مصوبات کنگره نیست، بلکه صاحبان کنگره خود در دولت نشسته اند!
به همین دلیل است که طرح جدید اقتصادی دولت با همان دو شعاری که در بالا آوردیم قرار است به همان آسانی که در کنگره تصویب شد، هفته آینده از تصویب سنا هم بگذرد. به آسانی آب خوردن!
جدال بر سر واردات و صادرات بزودی بالا خواهد گرفت. امریکا برای مبارزه با بیکاری و ایجاد بازار مصرف داخلی درهای واردات خود را می بندد، اما همچنان چشم به بازار اروپا دارد. اروپا، با از کف دادن بازار امریکا، باید درجستجوی بازارهای دیگری باشد و این بازار جز در کشورهای دارای ذخائر زیرزمینی و بویژه نفت نیست. جدال بر سر سلطه بر بازار خاورمیانه عربی نه تنها میان امریکا و اروپا، بلکه میان خود اروپائی ها بالا خواهد گرفت. این جدال قربانی می خواهد. آیا این حکمی اجتناب ناپذیراست که ایران قربانی بزرگ این جدال و رقابت در میدان اقتصاد بحران زده جهان سرمایه داری باشد؟
Refrence :