از نطر آهم، این چهره تو، بس من را پریشان کرده
  نه در این، و نه در ان، به هر صورت، در دمم، بس افشان کرده

بز جای خرد، ان خداوند، کس نفسش جام بود
  لیکن ای دوست، نه این، و نه ان، همه در هم، بس مکافات کرده

ز این بار، گر نگری، بس خلق، و زاین اجتماع
  لیکن ای مرد مروت، وصلت بر این ننما، چو در خواب، و چودر خیال، همبار کرده

بر هر نفسی، کاین آه دگر، بس افسرده، و کل خاموش
  هر حدسی، به از حقیقت، فراموشت مکن، لیکن ای جانم، بس افشا کرده

هر لغت، بر دیگری، نشاید، و نباید، هیچ جمله ای اشکار
  لیکن ای برادر، این بر دست گیر، و ان را شمار، غفلت مکن، و بعد رها کرده