درود به یاد نمناک اولین بوسه
 

که بوی یاس شب گشا را داشت
 

دریغ از لب که گم کرد آشیانه
 

ترنم مرطوبی که دلم باز خواست
 

عابران شبح آلودمیرقصیدند شبانه
 

خسته از التماس چشم او مرا خواست
 

رعشه تار اوج میگرفت با ستاره
 

دست ناشی ابروی ماه برداشت
 

شب تاریک روز شد از شهاب هاله
 

راه شیری بسوی سرنوشت  برخاست
 

سالها گذشت از آن بوسه مستانه
 

ولی یاد عاشق جوانی را نگه داشت

اورنگ
   
Avril 2009