امروز ۱۴ جولای یا ۲۴ تیر روز باستیل روز جشن ملی فرانسوی ها برای  حمله به زندان باستیل و  آغاز فرانسه مدرن  است.  زندان باستیل با هجوم مردم به این زندان گشوده شد.  زندانیان باستیل ر ا افرادی تشکیل میدادند که با حکم ملوکانه پادشاه )رهبر( و بصورت بسیار دلبخواهی به زندن افتاده و حق اعتراض هم نداشتند.   بسیاری از زندانیان سیاسی که بدلیل نوشته های سیاسی خود مورد غضب لویی قرار گرفته بودند حتی بی محاکمه)شباهت ها با حکومت ولی فقیه یکی دو تا که نیست( روانه باستیل میشدند.

باستیل در واقع نشانه مطلقه بودن قدرت شاه بود و فتح آن هم به مفهوم سقوط حکومتی که بر مبنای قدرت مطلق یک فرد است.  شاید یکی از دلائلی که اکثریت هم میهنان ما  که از حکومت اسلامی فرار میکنند  و به کشور های غربی پناه می برند همین نداشتن زندانیان سیاسی در این کشور هاست که مانند فرانسه نداشتن زندانی سیاسی را افتخار می دانند.  افسوس که حتی ۲۰۰ سال پس از روز باستیل ما هنوز در آرزوی روزی در میهن خود هستیم که کلمه زندانی سیاسی دیگر به گذشته تعلق داشته  باشد.   امروز در ایران چه بسیار فرزندان این کشور به جرم واهی توهین به مقام نه معظم رهبری و آنطور که جدید تر مد شده احمدی نژاد در زندان هستند.

راستی چه زمانی ایرانیان یک پارچه به این نتیجه خواهند رسید که تا زندانی سیاسی هست نه اقتصاد تحول پیدا خواهد کرد نه آزادی خواهیم داشت و نه کشوری که به آن افتخار کنیم؟.
.