کشورم ایران و من ایرانیم
شرمسارم زانکه در ایران نیم  

نوکران تازیان در دولتند    
والی و جانی و غرق نفرتند  

مردمان را زار و گریان می کنند  
آنچه ایرانیست ویران می کنند   

گر کسی با رسم ایرانی بزیست   
زجر دید و در درون خود گریست

گر کسی از کورش و جمشید گفت   
بد بکرد و،  بد بدید و بد شنفت     

هر  کسی زهد و ریا را پیشه کرد
شد خودی و ثروتی در کیسه کرد

مکر و بیداد و جفا  بار دگر
بر زده  بر  جان ایرانی  شرر

خون مردم باز جوشان گشته است
ملت ایران خروشان گشته است

لرزه دارد دولت از آهنگشان   
عزم سرخ  و سبزی پیوندشان

عمر این ایران ستیزان آخرست
جام پیروزی بزودی  در برست  

ما که بیرون از وطن سرگشته ایم  
بانگ و فریاد  جوانان  گشته ایم

می رویم ایران گلستان می کنیم   
شوره زارش باغ و بستان می کنیم