گوش کن ای آنکه راس دولتی
زین سبب دارای نام و ثروتی

دولت و تو، نوکران ملتید
جملگی نالایق و پر نکبتید

ملت از دست شما آشفته است
با هزاران خشم این را گفته است

کی موکل می دهد پول وکیل
گر شود از رای و گفتارش ذلیل؟

کی کشاورزی بگیرد دستیار
تا به مال و خرمنش ریزد شرار؟

کی کند عاقل غلامی را اجیر
تا زند فرزند دلبندش به تیر؟

گوش کن، ملت نمی خواهد ترا
بشنو و از مسندت پایین بیا

گر نیایی واژگونت می کند
در کثافت سر نگونت می کند

رهبر تو، از توهم نادان ترست
گر چه پندارد ز مردم برترست

حرف آخر حرف ما ملت بود
پیروی از رهبرت خفت بود