تاریخ فرهنگ بنیامین، برخلاف ماتریالیسم تاریخی به جستجوی گذشته های وقفه
مند، تکه پاره و ناتمام برمی آید. گذشته-هایی که نه تنها سودی برای حال،
نظم حال و استمرار چارچوب-های مفهومی آن ندارد، که همۀ اینها را نیز با
عرضۀ اشیا و رویدادهایی ناقص، آنارشیستی و تکه تکه با چالش مواجه ساخته و
لرزان می سازد. تاریخ فرهنگ از تفاوت ها، وقفه ها، امور ناآشنا و غریب سخن
گفته و قطعاتی کولاژ مانند و سوررئالیستی را فرامی خواند و احضار می کند که
هر حال منظومی از آن واهمه دارد. «بقایای گذشته می توانند موجب تخریب جنبه
هایی از حال شده و آن را به روی آینده بگشایند» >>>