رويای پرواز
ــــــــــــــــ


امسال آفتاب می جنگد
تا نورش را از ميان ابرها بگذراند


باران همه چيز را شسته است
و زمزمه آهنگی از ميان ابرهای تاريك بگوش می رسد


اميد در نوميدی كامل
اشعه اش را رنگين كمان وار برخ می كشد
تا ما لبخند را بياد داشته باشيم


من ذراتی از يك رويای نورانی می بينم
زمانی كه مردم می خندند
شادی، يادگار هميشگی پیروزیهاست


امسال من با تو پرواز می كنم
هنگامه اميد
لحظه شكوفايی
و تو با يك پيمان
كه آفتاب را از ميان تاريكی ابرها
دوری و تنهايی ها
گذر دهی.


در اين راه باريك
گذرگاهی ميان نازكيها
در ابرهای ستبر
پيداست


با اميد
چون مادری
روح مرا شير ده


آرام آرام
نگاه من به تو می چرخد
و لبخند ترا حس می كنم
پر
بدنم را می پوشاند
رويای من شكل پرواز می گيرد
چون پرندگان
پرواز می كنم


۱۹۹۸