ما نشستیم  لب حوض*
ماهی ، رَدَّ شد ، بی جفت !

جفت_ ماهی ، نابود !
گل_ رویا ، پژمرد !

ما  و  یک دریا ، بغض
روشنی ، ناگه خفت

مهر ، شد بی پژواک
آب ها ، بس ناپاک !

غنچه ، افتاد به خاک
آدمی ، شد خاشاک !

با بسا دریا ، بغض
ما کجا ؟ و لب حوض ؟

دکتر منوچهر سعا دت نوری

* اشاره است به این سروده ی روانشاد سهراب سپهری

می نشینم لب حوض
گردش_ ماهی ها
روشنی ، من ، گل، آب
پاکی_ خوشه ی زیست

مجموعه ی گل غنچه های پندار