آمد نصیب من ز همه ی مردمان دو چیز
از دشمنان ، خصومت و از دوستان ، ریا
بر دشمنان ، همی نتوان بود مؤتمن
بر دوستان ، همی نتوان کرد متکا
قومی ره منازعت_ من گرفتهاند
بیعقل و بی کفایت و بی فضل و بی دها : عبدالواسع جبلی

تا هستی_ تو نصیب می خواهد جست
دل روی به خونِ_ دیده می خواهد شست
تا یک سرِ موی ، از تو می خواهد ماند
زان یک سرِ موی ، کوه می خواهد رست: عطار نیشابوری

برادران قاچاقچی [1] را / بگو محافظ ِ دین باشند
بنا به امرِ ولیّ اُلامر/ شکنجه گر به اوین باشند
به پای ، چکمهء مردم کُش/ به دست ، دُشنهء کین باشند
به ظلم ، رخت عمل پوشند/ به قتل ، فعل ِ مُعین باشند
سپاهیان تجاوزگر/ ستمگران زمین باشند
ددان ِ درگه ملایان/ غلام ِ تخت و نگین باشند
قراولان جنون گستر/ خورندگان جنین باشند
به قلبِ روشن آزادی/ کمان کشان ِ کمین باشند
قلاده در کفِ صیادن/ سگ ِ شکار گزین باشند
سی و سه سال چنین بودند/ سی وسه سال چنین باشند
به علم ِ قتل و تبهکاری/ خودآزموده ترین باشند
گهی به وادی روسستان/ گهی به خطّهء چین باشند
کنار اسکله در بندر/ سپاهِ دین مبین باشند
گذار کشتی و کالا را/ امان دهان ِ امین باشند
به سجده رو به دلار آرند/ که زائران وزین باشند
به داغ ِ شمش طلا در مرز/ نشانه دار ِ جبین باشند
چنان که تاجر ایمانند/ خزانه دار یقین باشند
نمازشان به یسار اندر/ که سارقان یمین باشند
ره چپاول و یغما را/ به اهل جهل ، رهین باشند
به قصد غارت این کشور/ مقیم ِ خانهء زین باشند
به پوستین خدای افتند/ که گرگِ دولت ِ دین باشند
رواست طعمهء کین گردند/ که از شرارهء کین باشند
شرر به خانهء خود بارند/ که خانه زاد ِ نئین باشند
سزای لعنت تاریخند/ که جائران ِ لعین باشند
نصیب ما همه دوزخ باد/ اگر به خُلد برین باشند : محمد جلالی چیمه/ م. سحر

نفرین برآن صد ا و برآن با نگ و آن نهیب
وا ن با د_ پر خروش ، که بس همهمه نمود
دادی مرا به خوا ب ، ز آغو ش_ خود نصیب
نفرین به باد باد ، که آن خواب  را ربود

دکتر منوچهر سعادت نوری

مجموعه ی گل غنچه های پندار
[2]